WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
BEZBRONNY JAK HOSTIA
Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi – tą piękną kolędą rozbrzmiewają kościoły podczas Pasterki. W genialny sposób kolejne jej zwrotki prowadzą nas do głębi tajemnicy Bożego Narodzenia. Niestety, nie zawsze do niej docieramy, gdyż czasem nie śpiewamy tej pieśni do końca, zatrzymując się niejako w połowie drogi.
W prostych, niemal biblijnych wersetach mamy wszystko to, co najistotniejsze: wiarę prostaczków i ich wielką radość z niezwykłego spotkania. Radość niemalże doskonałą, która udziela się i nam śpiewającym. Sercem i wyobraźnią razem z pasterzami witamy Boga, który objawił się w bezbronnym Dziecięciu. A przecież czegoś nam brakuje: pojawia się tęsknota, by to spotkanie miało miejsce nie tylko w wyobraźni. Na tę tęsknotę wierzącego serca odpowiada ostatnia zwrotka kolędy, w cudowny sposób przerzucając most pomiędzy wiekami i kierując nasze oczy na kolejne przyjście Boga, który dziś pragnie narodzić się w naszym sercu.
I my czekamy na Ciebie, Pana,
A skoro przyjdziesz na głos kapłana
Padniemy na twarz przed Tobą,
Wierząc, żeś jest pod osłoną chleba i wina.
I tak dotarliśmy do końca. Bóg narodził się w Betlejem, aby mógł narodzić się w naszym sercu, abyśmy mogli przyjąć Go ukrytego pod płaszczem białej, równie bezbronnej co Dzieciątko, hostii. Czy przyjmiemy Go z wiarą i miłością?
o. Marek Cul – dominikanin
„Zwiastuję wam radość wielką”.
(por. Łk 2,10)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Wraz z całym Kościołem, przez cztery tygodnie Adwentu przygotowywaliśmy się do tego, by w tę świętą noc Bożego Narodzenia uwielbiać dobroć i miłość Boga, który staje pośród nas, ludzi, aby dać nam pełnię życia. Wszechmocny Pan całego stworzenia, odwieczny Syn Boży, dziś zostaje – jako małe i bezbronne dziecko – złożony w ludzkie dłonie Maryi. Teksty liturgii dzisiejszej uroczystości, jak i pełne mądrości kolędy, pomagają nam lepiej zrozumieć doniosłość tej chwili, wielkość tajemnicy Boskiej miłości. Niech nasze serca i umysły będą otwarte na jej przyjęcie.
PIERWSZE CZYTANIE(Iz 9,1-3.5-6)
W pierwszym czytaniu, z Księgi Izajasza, zawierającym jedno z najważniejszych proroctw Starego Testamentu, rozbrzmiewa wielka radość. Narodziny Dziecka, spełnienie się zapowiedzi o przyjściu na świat Mesjasza z rodu Dawida, to powód do niewyobrażalnej wręcz radości dla znękanego niewolą asyryjską Narodu, tak spragnionego pokoju i sprawiedliwości.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Naród kroczący w ciemnościach
ujrzał światłość wielką;
nad mieszkańcami kraju mroków
zabłysło światło.
Pomnożyłeś radość,
zwiększyłeś wesele.
Rozradowali się przed Tobą,
jak się radują we żniwa,
jak się weselą
przy podziale łupu.
Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo
i drążek na jego ramieniu,
pręt jego ciemięzcy
jak w dniu porażki Madianitów.
Albowiem Dziecię nam się narodziło,
Syn został nam dany,
na Jego barkach spoczęła władza.
Nazwano Go imieniem:
Przedziwny Doradca, Bóg Mocny,
Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju.
Wielkie będzie Jego panowanie
w pokoju bez granic
na tronie Dawida
i nad Jego królestwem,
które On utwierdzi i umocni
prawem i sprawiedliwością,
odtąd i na wieki.
Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.
PSALM(Ps 96,1-2.3 i 10ac.11-12.13)
Psalm ten wysławia Stwórcę świata i Zbawiciela narodów, który z troską i miłosierdziem kieruje ludzkością. Świat nie jest królestwem demonów i dzikich sił przyrody, ale całkowicie podlega Bożej mocy. Ojcowie Kościoła widzieli w tym pochwalnym hymnie zapowiedź Wcielenia i Ukrzyżowania Jezusa Chrystusa.
Refren: Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, *
każdego dnia głoście Jego zbawienie.Ref.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, *
rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.Ref.
Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach
wykrzykują z radości.Ref.
Przed obliczem Pana, który już się zbliża, *
który już się zbliża, by sądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, *
a ludy według prawdy.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Tt 2,11-14)
Bóg objawił w szczególny sposób swoją dobroć i życzliwość wobec stworzenia w momencie przyjścia na świat Jezusa Chrystusa. To wydarzenie oraz całe późniejsze życie Jezusa było wyrazem łaski Boga zmierzającej do zbawienia wszystkich ludzi. Słowa Listu do Tytusa przynaglają nas do osobistego nawrócenia, które ma prowadzić do pobożnego i sprawiedliwego życia w oczekiwaniu dnia objawienia się w pełni Bożej chwały.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Tytusa
Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Łk 2,10-11)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zwiastuję wam radość wielką,
dziś narodził się nam Zbawiciel,
którym jest Jezus Chrystus.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Łk 2,1-14)
Żaden z ewangelistów nie osadził życia Jezusa tak głęboko w historii, jak to uczynił św. Łukasz, którego fragment Ewangelii usłyszymy. Również Łukasz w sposób niezwykle subtelny naszkicował początek ziemskiego życia Jezusa. W noc Bożego Narodzenia te dobrze nam znane słowa nabierają szczególnej wymowy, a celebrowana liturgia sprawia, że stajemy się niejako świadkami narodzin Jezusa, stając przy żłobie wraz z Maryją, Józefem, pasterzami i aniołami ogłaszającymi to, co się wydarzyło.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta.
Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.
Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoim stadem. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie».
I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:
«Chwała Bogu na wysokościach,
a na ziemi pokój
ludziom, w których ma upodobanie».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Prawda z ziemi wyrosła, a sprawiedliwość z nieba spojrzała
Przebudź się, człowiecze: dla ciebie Bóg stał się człowiekiem! „Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus”. (…)
Umarłbyś na wieki, gdyby On nie narodził się w czasie. Przenigdy nie byłbyś wyzwolony z ciała grzechu, gdyby On nie przyjął ciała, podobnego do ciała grzechu. Byłbyś skazany na niemiłosierną wieczność, gdyby Bóg nie okazał ci wiecznego miłosierdzia. Nie byłbyś przywrócony życiu, gdyby On nie poddał się dobrowolnie prawu śmierci. (…)
Świętujmy dzień uroczysty, w którym Ten, co sam jest jedynym i wiekuistym dniem Ojca, zechciał zstąpić w krótki i przemijający dzień doczesności. On „stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem, aby jak to napisano, „w Panu się chlubił ten, kto się chlubi”.
„Prawda z ziemi wyrosła”. Chrystus, który powiedział o sobie „Ja jestem prawda”, narodził się z Dziewicy. „A sprawiedliwość z nieba się wychyliła”, bo ten, kto uwierzy w Narodzonego, dostępuje usprawiedliwienia nie z siebie, lecz od Boga. „Prawda z ziemi wyrosła”, albowiem „Słowo Ciałem się stało”; a „sprawiedliwość z nieba się wychyliła”, bo „każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępuje z góry”. „Prawda z ziemi wyrosła”, to znaczy z łona Maryi, a „sprawiedliwość z nieba się wychyliła”, albowiem „człowiek nie może otrzymać niczego, co by nie było mu dane z nieba”. (…)
Panu, narodzonemu z Dziewicy, aniołowie śpiewają: „Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał”. Skąd bowiem bierze się pokój na ziemi, jeśli nie z tego, że „prawda z ziemi wyrosła”, to znaczy, że Chrystus narodził się z ciała? „On jest naszym pokojem, On, który obie części ludzkości uczynił jednością”, abyśmy byli ludźmi, w których sobie upodobał, złączeni więzią jedności, pełną słodyczy.
Radujmy się więc dostąpiwszy takiej łaski, a świadectwo sumienia niech będzie naszą chlubą; a wtedy będziemy się chlubili w Panu, a nie w sobie. Jest bowiem powiedziane: „Ty jesteś moją chwałą, Ty głowę mą wznosisz”. Czy mógł Pan okazać większą łaskę? Swojego Jedynego Syna uczynił Synem Człowieczym, a synów ludzkich uczynił synami Bożymi.
A jeśli chcesz wiedzieć, jaka jest w tym twoja zasługa, jaki powód tak wielkiego daru i jaka twoja sprawiedliwość, to doszukując się przyczyn nie znajdziesz nic innego, jak tylko łaskę Boga.
Fragmenty kazania św. Augustyna
