WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
SÓL I ŚWIATŁO
Uczniowie Chrystusa winni być solą ziemi i światłem świata. Sól jest czymś bardzo powszechnym, codziennym, a także czymś bardzo cennym, czymś co trudno zastąpić. Sól ma uchronić świat i ludzkość przed zepsuciem, a także utrzymywać pragnienie życia i przyczyniać się do tego, aby człowiek pozostał człowiekiem. Jednak kiedy sól utraci swój smak, wówczas zniknie troska i zapobiegliwość o nią. Uczniowie Chrystusa – będąc solą ziemi – muszą ciągle baczyć, aby duchowo nie zwietrzeli. Bowiem świat, który nie znajdzie w nich tego, czego potrzebuje, w swoim rozczarowaniu i rozgoryczeniu pogardzi nimi oraz zechce odrzucić i podeptać, jako nieprzydatnych.
Czy jesteśmy solą w naszych rodzinach, w miejscach pracy, w środowisku, w którym żyjemy? Jeśli poprzez słowo i świadectwo własnego życia nie wpływamy na otoczenie, w którym postawił nas Bóg, to albo jeszcze nie jesteśmy solą, albo już zwietrzeliśmy i staliśmy się nieużyteczni.
Podobnie jak siebie, nazwał Jezus swoich uczniów światłem świata. To za ich pośrednictwem ludzie mają poznawać Boga i w ten sposób stawać się dziećmi Bożymi. To zadanie uczniowie wypełnią tylko wówczas, kiedy upodobnią się do Boga w myślach, słowach i czynach. Mają płonąć pełnym światłem w miejscu, z którego jest ono najbardziej widoczne, a przez to skuteczne. Obrazami soli i światła Jezus przypomina nam – swoim uczniom, że musimy nimi pozostać zawsze i wszędzie bez względu na okoliczności i konsekwencje.
ks. Zbigniew Godlewski
„Wy jesteście światłem świata”.
(Mt 5,14)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Uczestnicząc w Eucharystii, przychodzimy do źródła światła, aby skąpać się w nim, samemu zapłonąć i zaczerpnąć tego światła dla tych, do których nas Bóg posyła. Mocą swego słowa i Pokarmu Eucharystycznego Bóg chce pielęgnować w nas i pomnażać miłość, która łączy nas z Nim i z naszymi bliźnimi. Otwórzmy umysły, wole i serca i poddajmy się zbawczemu działaniu łaski Bożej.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 58,7-10)
Pan Bóg przez proroka Izajasza kształtuje w narodzie wybranym właściwe rozumienie pobożności, która nie określa jedynie relacji człowieka do Boga. Pobożność musi mieć swoje konsekwencje także w postępowaniu człowieka wierzącego wobec innych ludzi. Cześć oddawana Bogu i życzliwość wobec bliźnich świadczą o dojrzałości człowieka wierzącego.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
To mówi Pan:
Dziel swój chleb z głodnym, wprowadź w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziej i nie odwróć się od współziomków.
Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pana iść będzie za tobą.
Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzecze: «Oto jestem!»
Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem.
PSALM (Ps 112,4-5.6-7.8a i 9)
Człowiek sprawiedliwy w rozumieniu autorów Starego Testamentu to ktoś prawy, cnotliwy, święty. Jego postępowanie spotyka się uznaniem wśród ludzi i u samego Boga. Sprawiedliwość świadczy o wielkiej zażyłości człowieka ze źródłem mocy, którym jest Bóg, i do niego prowadzi.
Refren: Wschodzi w ciemnościach jak światło dla prawych.
lub: Alleluja.
On wschodzi w ciemnościach jak światło dla prawych, *
łagodny, miłosierny i sprawiedliwy.
Dobrze się wiedzie człowiekowi, który z litości pożycza *
i swymi sprawami zarządza uczciwie. Ref.
Sprawiedliwy nigdy się nie zachwieje *
i pozostanie w wiecznej pamięci.
Nie przelęknie się złej nowiny, *
jego mocne serce zaufało Panu. Ref.
Jego wierne serce lękać się nie będzie. *
Rozdaje i obdarza ubogich;
jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze, *
wywyższona z chwałą będzie jego potęga. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1Kor 2,1-5)
Święty Paweł staje wśród mieszkańców Koryntu jako świadek Chrystusa ukrzyżowanego, który dla jednych jest skandalem, dla innych wyrazem głupoty. Chrześcijanin otwiera się jednak na prawdę ukrytą w znaku Ukrzyżowanego i odnajduje w nim moc i mądrość Bożą.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia, przyszedłszy do was, nie przybyłem, by błyszcząc słowem i mądrością dawać wam świadectwo Boże. Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego.
I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 8,12b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem światłością świata,
kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 5,13-16)
Uczeń Jezusa nie ucieka od świata, nie lekceważy ziemskiej rzeczywistości. Przeciwnie, Jezus wyznacza swoim uczniom zadania, które mają wypełnić na świecie i wobec niego. Mają być solą i światłem, a więc oddziaływać, wpływać na doczesność, kształtować ją zgodnie z Ewangelią. Już samo życie chrześcijanina może stać się wiarygodnym świadectwem o Bogu, który jest Ojcem ludzi.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi.
Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu.
Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie».
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Instytut Archanioła Gabriela należy do licznej Rodziny Świętego Pawła, założonej przez bł. ks. Jakuba Alberione. Skupia on mężczyzn, którzy powołanie do życia konsekrowanego realizują w swoim środowisku pracy i zamieszkania. Od imienia patrona, nazywani są gabrielinami. Patrząc na nich, dochodzi się do dość paradoksalnego wniosku, że świeckość i konsekracja mogą iść ze sobą w parze, że można je połączyć i uczynić całe swoje życie apostolstwem (apostolstwem „obecności”).
Gabrielini składają śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, i starają się żyć w bliskości Boga. Eucharystia, medytacja Słowa Bożego, adoracja Najświętszego Sakramentu, liturgia godzin i inne środki służą ciągłemu pogłębianiu relacji z Boskim Mistrzem. Osoby idące tą drogą powołania stale szukają woli Pana w swoim życiu, starają się odczytywać znaki, które docierają do nich przez ludzi i poszczególne wydarzenia. Pogłębiają swoją wiedzę w zakresie teologii i filozofii, zapoznają się z dokumentami Kościoła i dokumentami Rodziny Świętego Pawła. Ich zadanie najkrócej można określić jako: uświęcanie własnego środowiska pracy i zamieszkania.
Gabrielini nie noszą specjalnych strojów ani żadnych znaków rozpoznawczych. Ich konsekracja jest znana tylko niewielkiej liczbie osób. Ewangelizują przez dobry przykład własnego życia i czynne apostolstwo w duchu św. Pawła. Z ich patronem, Archaniołem Gabrielem, spotykamy się w Piśmie Świętym 3 razy. Zostaje on posłany do proroka Daniela, do Zachariasza męża Elżbiety i do Maryi. Ukazując się Zachariaszowi, Archanioł używa takich słów: „Ja, stojący przed Bogiem Gabriel, zostałem posłany, by przemówić do ciebie i oznajmić ci dobrą nowinę” (Łk 1,19).
Rola gabrielina jest bardzo podobna. Pielęgnując zażyłą relację z Bogiem, staje wobec różnych osób, którym może powiedzieć: „Ja, stojący przed Bogiem (obecnym w Słowie Bożym i w Eucharystii) gabrielin, zostałem (przez posługę Kościoła) posłany, by przemówić do ciebie i oznajmić ci dobrą nowinę”.
Tę piękną misję aktualnie realizuje w świecie około 70 mężczyzn mieszkających w 9 krajach. Więcej informacji na ich temat można uzyskać pod adresem: Kuria Prowincjalna Towarzystwa Świętego Pawła, ul. św. Pawła 13/15, 42-221 Częstochowa lub e-mail: kuria@paulus.pl oraz na stronie: www.paulus.pl.
br. Adam Szczygieł – paulista