NR 13 / 2011 – I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Wielki Post to czas wielkich wyzwań i wielkich łask. Nie mamy wpatrywać się w grzech, lecz w Zbawiciela, który gładzi grzech. Nawrócenie jest troską o niebo, do którego jesteśmy powołani. Ku niemu się zwrócić, jego na nowo zapragnąć i pokonywać przeszkody w drodze do niego – to jest nasz program wielkopostny. Boże słowo i moc płynąca z Eucharystii, to środki, których zabraknąć w tym dziele nie może. Podejmijmy więc wytrwałą współpracę z Bogiem naszego zbawienia.

PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 2,7-9; 3,1-7)

Dobry Bóg Stwórca, wolni ludzie, przebiegły Szatan, to bohaterowie pierwszego czytania. Tragiczne w skutkach wydarzenie pierwszego grzechu człowieka powtarza się w każdym naszym grzechu. Bóg nieustannie zaprasza człowieka do wspólnoty ze sobą i pozostawia mu wolność wyboru, szatan zaś kłamstwem próbuje wpłynąć na ludzką wolę, ukazując fałszywe dobra. Wiedząc o tym, uczmy się odpierać pokusy Złego.

Czytanie z Księgi Rodzaju

Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą.
A zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił. Na rozkaz Pana Boga wyrosły z gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu i drzewo poznania dobra i zła.
A wąż był najbardziej przebiegły ze wszystkich zwierząt polnych, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: «Czy to prawda, że Bóg powiedział: „Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?”».
Niewiasta odpowiedziała wężowi: «Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: „Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli”».
Wtedy rzekł wąż do niewiasty: «Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło».
Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią; a on zjadł. A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski.

PSALM (Ps 51,3-4.5-6a.12-13.14 i 17)

Kiedy Dawid uświadomił sobie grzech i przyznał się do niego, zwrócił się do miłosiernego Boga, błagając o litość. Został wysłuchany, bo żałował za swój czyn. Od tysięcy lat modlitwa Dawida rozbrzmiewa w ustach skruszonych grzeszników, pomagając im wyrazić skruchę, żal i głęboką wiarę w miłosierną miłość Boga. Módlmy się więc z Dawidem pełni ufności.

Refren: Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni.

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego. Ref.

Uznaję bowiem nieprawość swoją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą. Ref.

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego. Ref.

Przywróć mi radość z Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę. Ref.

DRUGIE CZYTANIE (dłuższe, Rz 5,12-19)

Grzech pierworodny rozlał się na całą ludzkość. Ta tragedia spotkała się z odpowiedzią Boga, który nie rezygnuje z żadnego człowieka, pomimo jego grzechów. W historii zbawienia miejsce nieposłusznego Adama zajmuje posłuszny Jezus, miejsce grzechu – Chrystusowa łaska, zamiast śmierci – życie, a wyrok potępienia został zastąpiony usprawiedliwieniem płynącym z wiary. Kolejne rozdziały tej historii Bóg pisze dziś w nas i wobec nas.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:
Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. Bo i przed Prawem grzech był na świecie, grzechu się jednak nie poczytuje, gdy nie ma Prawa. A przecież śmierć rozpanoszyła się od Adama do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli przestępstwem na wzór Adama. On to jest typem Tego, który miał przyjść.
Ale nie tak samo ma się rzecz z przestępstwem jak z darem łaski. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa. I nie tak samo ma się rzecz z tym darem jak i ze skutkiem grzechu, spowodowanym przez jednego grzeszącego. Gdy bowiem jeden tylko grzech przynosi wyrok potępiający, to łaska przynosi usprawiedliwienie ze wszystkich grzechów.
Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego – Jezusa Chrystusa.
A zatem jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie. Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4,4b)

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem,
które pochodzi z ust Bożych.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA (Mt 4,1-11)

Jezus dał się kusić diabłu, abyśmy potrafili zwyciężać napory Złego. Kusiciel uderza w czułe punkty Jezusa: głód spowodowany długim postem, poczucie własnej godności i głębokie pragnienie zbawienia świata. Tę strategię stosuje również wobec nas. Jezus uczy nas, że wszystko, co pochodzi od Szatana jest złe i należy mu przeciwstawić to, co prowadzi nas do większej zażyłości z mocnym Bogiem.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód.
Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem».
Lecz On mu odparł: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”».
Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: „Aniołom swoim rozkaże o Tobie, a na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”».
Odrzekł mu Jezus: «Ale jest napisane także: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”».
Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon».
Na to odrzekł mu Jezus: «Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”».
Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.