WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
OBIETNICA DLA WSZYSTKICH
Jak pouczają nas Ojcowie Soboru Watykańskiego II, osobliwą racją godności człowieka jest powołanie go do uczestniczenia w życiu Bożym. Jest on już od chwili narodzin zaproszony do łączności z Bogiem, do rozmowy z Nim (por. Konstytucja duszpasterska o Kościele, nr 19). Człowiek został stworzony przez Boga do osiągnięcia szczęśliwego celu, który znajduje się „poza granicą niedoli ziemskiej” (KDK 18).
Wezwanie Boże zostało skierowane do wszystkich narodów i do wszystkich ludzi. W sposób wymowny mówi nam o tym dzisiejsza Liturgia Słowa: „dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów” (Iz 56,7), „Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać miłosierdzie” (Rz 11,32). Pragnienie Boga, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni, uwidacznia się także w postawie Jezusa wobec kobiety kananejskiej (por. Mt 15,21-28). Chrystus, widząc wielką wiarę tej niewiasty, spełnił jej prośbę i uzdrowił córkę, zniewoloną przez złego ducha.
Dzisiejsze czytania przypominają nam również, że szczególnymi środkami pomocnymi do naszego spełnienia się w Bogu są: wiara i zaufanie Jezusowi oraz powierzenie się Jego dobroci i mocy (Ewangelia), a także posłuszeństwo Bogu i otwarcie się na Jego miłosierdzie (II czytanie). Drogę tę przemierzyli przed nami Maryja i święci, jak na przykład Maksymilian Maria Kolbe, którego wspominamy w wigilię Uroczystości Wniebowzięcia NMP.
ks. Waldemar Seremak – pallotyn
„Moje zbawienie już wnet nadejdzie”.
(Iz 56,1)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Kto jest zaproszony do zbawienia? Bóg Jedyny, który objawił się ludowi Izraela, pragnie zbawienia wszystkich ludzi. Naród wybrany stał się dziedzicem Bożych obietnic i posiadał szczególną rolę pośrednika wobec innych narodów. Dziś Kościół Chrystusa, będący nowym ludem Bożym zostaje zaproszony do głoszenia dobrej nowiny całemu światu. Kto jest zaproszony do zbawienia? Bóg Jedyny, który objawił się ludowi Izraela, pragnie zbawienia wszystkich ludzi. Naród wybrany stał się dziedzicem Bożych obietnic i posiadał szczególną rolę pośrednika wobec innych narodów. Dziś Kościół Chrystusa, będący nowym ludem Bożym zostaje zaproszony do głoszenia dobrej nowiny całemu światu.
PIERWSZE CZYTANIE(Iz 56,1.6-7)
Izraelici, którzy powrócili z wygnania babilońskiego, zostali zaproszeni do odbudowania swej państwowości i skoncentrowania jej wokół Bożego Prawa. W ten sposób mieli stać się znakiem Bożej obecności wobec innych narodów. Pan pragnie zgromadzić wokół siebie wszystkie swoje dzieci, a świątynia jerozolimska, symbol Kościoła, miała pośredniczyć w spotkaniu z Bogiem wszystkich, którzy szukali Go szczerym sercem.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Tak mówi Pan: «Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwości, bo moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić.
Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć i ażeby miłować imię Pana i zostać Jego sługami, wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno mojego przymierza, przyprowadzę na moją Świętą Górę i rozweselę w moim domu modlitwy. Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów».
PSALM(Ps 67,2-3 5 i 8)
Psalmista uwielbia Boga – jedynego władcę całej ziemi. Rządy Boga są sprawiedliwe, przynoszą błogosławieństwo i są przyczyną radości wszystkich ludzi. Prawdziwi czciciele Pana mają więc troszczyć się o to, aby Boże zbawienie zostało poznane i przyjęte przez wszystkich.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami
i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.Ref.
Niech się narody cieszą i weselą, †
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Niechaj nam Bóg błogosławi, *
niech się Go boją
wszystkie krańce ziemi.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Rz 11,13-15.29-32)
Święty Paweł odkrywa przedziwny zamysł Boży, który dotyczy zbawienia pogan. Nieprzyjęcie Jezusa przez naród wybrany nie zniweczyło Jego zbawczego dzieła, a nawet przyczyniło się do zaniesienia dobrej nowiny narodom pogańskim. Bóg z każdego ludzkiego zła, słabości czy błędu potrafi wyprowadzić dobro. On okazuje swe miłosierdzie wszystkim ludziom i wszystkich zaprasza do przyjęcia zbawienia.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Do was, pogan, mówię: «Będąc apostołem pogan przez cały czas chlubię się posługiwaniem swoim w tej nadziei, że może pobudzę do współzawodnictwa swoich rodaków i przynajmniej niektórych z nich doprowadzę do zbawienia. Bo jeżeli ich odrzucenie przyniosło światu pojednanie, to czymże będzie ich przyjęcie, jeżeli nie powstaniem ze śmierci do życia?
Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne. Podobnie bowiem jak wy niegdyś byliście nieposłuszni Bogu, teraz zaś z powodu ich nieposłuszeństwa dostąpiliście miłosierdzia, tak i oni stali się teraz nieposłuszni z powodu okazanego wam miłosierdzia, aby i sami w czasie obecnym mogli dostąpić miłosierdzia. Albowiem Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 4,23)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Mt 15,21-28)
Może zadziwiać nas pozorna obojętność Jezusa, który początkowo nie reaguje na błagania kananejskiej kobiety. Według woli Ojca jest On posłany do synów Izraela, choć przecież dar zbawienia zostaje ofiarowany wszystkim ludziom. Milczenie Jezusa wobec kobiety ma obudzić w niej szczerą wiarę, że Jezus nie jest jedynie cudotwórcą leczącym choroby, lecz zapowiedzianym Zbawicielem, który przez pośrednictwo synów Izraela przynosi ocalenie całemu światu.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus podążył w stronę Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.
Na to zbliżyli się do Niego uczniowie i prosili: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami».
Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela».
A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła: «Panie, dopomóż mi».
On jednak odparł: «Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom i rzucić psom».
A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów».
Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz». Od tej chwili jej córka została uzdrowiona.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Życie mistyczne Maryi (1)
Rzadko myślimy o Maryi jako mistyczce. Częściej jako o Matce, jako o Tej, która była nieprzyjęta w Betlejem, a potem stała pod krzyżem – ale mistyczka? Może jest tak dlatego, że mistyka kojarzy nam się z nadzwyczajnymi zjawiskami: stygmaty, lewitacja, bilokacja, a u Maryi przecież niczego takiego nie było. Zatem musimy najpierw rozróżnić mistykę od paramistyki, a wymienione zjawiska umieścić wśród zjawisk paramistycznych, ponieważ mistyka to całkiem coś innego i nie musi się wiązać z nadzwyczajnymi zjawiskami.
Maryja nie lewitowała i nie miała stygmatów, jednak z pewnością była mistyczką. Kościół nazywa Ją nawet Rosa Mistica, czyli Różą Mistyczną, najpiękniejszym kwiatem mistyki i wszystkich mistyków, którzy kiedykolwiek istnieli i będą istnieć. Ktoś powiedział, że różnica między mistykiem a nie-mistykiem polega na tym, że w jednym i drugim jest obecny i działa Bóg w Trójcy Świętej, tylko że mistyk o tym wie. Można jeszcze dopowiedzieć do tej „definicji”: nie tylko wie, ale również tym żyje, jest wprost zanurzony w tajemnicy Trójcy, Która go zamieszkuje; czuje się wchłonięty, ukryty w Bogu zajmującym jego serce. Jeśli to jest prawdziwa definicja mistyki chrześcijańskiej, jeśli chodzi tak naprawdę o to, by Bóg był we mnie, a ja w Nim, to Maryja jest mistyczką w najpełniejszym tego słowa znaczeniu! Maryja na pewno była zamieszkana przez Boga w sposób wyjątkowy i również w sposób wyjątkowy to zamieszkanie zmieniało Jej życie. Właściwie wszystko, kim Maryja była na ziemi, co robiła, co mówiła, podporządkowane było temu zamieszkaniu. Wskazuje już na to tajemnica Niepokalanego Poczęcia: my na Zachodzie mówimy Nie-pokalana, bez-plamy, jest to określenie o zabarwieniu negatywnym, Kościół Wschodni zawsze nazywał Ją Pan-hagia, cała święta, stosując przeciwnie – określenie o zabarwieniu pozytywnym. Do tego faktu nawiąże Anioł Gabriel w Zwiastowaniu, gdy powie: Pełna Łaski, zaznaczając jednocześnie, że od teraz stanie się ona mieszkaniem Syna Bożego. Samo Zwiastowanie jednocześnie, wraz z jego nagłością, całkowitą darmowością ze strony Boga odpowiada wszystkim kryteriom doświadczenia mistycznego. Dalsze życie Maryi również pełne jest z pozoru zwykłych wydarzeń, które jednak, gdy się im bliżej przyjrzymy, ukazują Maryję jako Mistyczną Różę.
ks. Adam Rybicki
