WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
MUSIMY PRÓBOWAĆ
„Radujmy się wszyscy w Panu…” (Antyfona na wejście). Dzisiejsza uroczystość zachęca nas do radości, przypominając, że święci, w tym także nasi zmarli, po zakończeniu ziemskich trudów radują się szczęściem oglądania Boga (I czyt.). Zachęca nas do radości także dlatego, że ich szczęście zapowiada nasze przyszłe szczęście w Panu (II czyt.). Jest również powodem do radości, kiedy uzmysławiamy sobie, że wspomniani święci patronowie wstawiają się za nami u Boga.
Ale nie tylko radość czerpiemy z dzisiejszego Święta. Trzeba nam nade wszystko zaczerpnąć zachętę do naśladowania świętych (Ewangelia). Ich życie jest praktyczną Ewangelią, obrazem stosowania zaleceń Jezusa. Starajmy się poznawać ich sposób życia. Niech w naszym domu nie zabraknie książek o świętych. Jeśli będą czytane, to z pewnością będą nas kształtować.
Słyszymy narzekania: na młodzież, na szkołę, na środowisko pracy. Słyszymy o wydarzeniach, które jak śmiertelna choroba dręczą naszą Ojczyznę. Padają wskazania, jakimi to mamy być obywatelami, abyśmy dorównali tym albo tamtym. Dzisiejsze Święto podaje lekarstwo, wołając: Potrzeba nam świętych! Świętych rodziców, świętych nauczycieli, świętych kolegów i koleżanek, świętych pracodawców i pracowników! Kościół potrzebuje świętych! Nasza Ojczyzna pilnie potrzebuje świętych! Europa woła o świętych! Gdzież ich szukać, jeśli nie pośród nas, pośród wyznawców Chrystusa! Próbujmy. Jeśli nie podejmiemy próby, nigdy się nimi nie staniemy.
ks. Antoni Paciorek
„Jesteśmy dziećmi Bożymi”.
(1J 3,2)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Dziś celebrujemy uroczystość Wszystkich Świętych. Są to nieznane nam, często anonimowe osoby, które zaufały Chrystusowi, a teraz cieszą się oglądaniem Boga na wieki. Dla nas są drogowskazami i orędownikami w pielgrzymce wiary. Niech ich obecność doda nam dziś odwagi do wiernego naśladowania naszego Pana w zmierzaniu do niebieskiej ojczyzny.
PIERWSZE CZYTANIE(Ap 7,2-4.9-14)
Święty Jan Apostoł przekazuje nam apokaliptyczny obraz przedstawiający niezliczony tłum świętych-odkupionych przez Chrystusa-paschalnego Baranka. Przyjęli oni łaskę Boga objawioną w Chrystusie i teraz mogą trzymać w rękach palmy zwycięstwa. Zostali naznaczeni znakiem pieczęci-przynależności do Chrystusa. Trwają w nieustannym uwielbieniu Boga, a ich białe szaty symbolizują odkupienie: obmycie we krwi paschalnego Baranka.
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła
Ja, Jan, ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: «Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, ani drzewom, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego». I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela.
Potem ujrzałem wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: «Zbawienie Bogu naszemu, Zasiadającemu na tronie, i Barankowi».
A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicze swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: «Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen!».
A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: «Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?». I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku, i opłukali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka».
PSALM(Ps 24,1-2.3-4ab.5-6)
Kto może zbliżyć się do Pana? Psalmista sławi Boga, który jest Panem i Stwórcą świata. Kto może stanąć w miejscu przebywania Boga? Tylko ten, kto ma czyste, nieskażone złem czyny, a duszę wolną od tego, co mogłoby przysłonić Pana. To starotestamentowa definicja świętości, ale pokazuje nam prawdę, że człowiek powinien pragnąć i szukać Boga, który sam napełni go błogosławieństwem i nasyci wszelkimi dobrami.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.Ref.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
który nie skłonił swej duszy ku marnościom.Ref.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, co Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(1J 3,1-3)
Jak dokona się nasze uświęcenie? Jak będzie wyglądać chwała zbawionych? Jest to tajemnicą. Święty Jan poucza nas, że powinniśmy złożyć w Bogu całą naszą nadzieję. Dziś dostępujemy daru przybrania za synów i córki Boga. W nadziei oczekujemy, że będziemy mogli doświadczyć zmartwychwstania ciał, które upodobni nas do Chrystusa.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła
Najmilsi:
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jaki jest.
Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 11,28)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy,
którzy jesteście utrudzeni i obciążeni,
a ja was pokrzepię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Mt 5,1-12a)
Błogosławieństwa to kodeks chrześcijańskiej doskonałości. Tylko taki człowiek, który całą swoją nadzieję złożył w Chrystusie, może zostać nazwany szczęśliwym-błogosławionym w obliczu ubóstwa, smutku, doświadczania różnych braków, prześladowania. Tylko człowiek Chrystusowy może nieść światu orędzie miłosierdzia, pokoju i łagodności. Bo pierwszym, który zrealizował drogę Błogosławieństw, jest sam Chrystus. Ci, którzy idą za Nim, przyjmują Jego styl życia, a przez to zmierzają do Jego Królestwa.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Całun Turyński a palinologia (2)
Palinologia, czyli nauka o pyłkach roślin, jest kolejną dziedziną, którą zastosowano do badania Całunu Turyńskiego. Pyłek kwiatowy wbrew pozorom jest bardzo odporny na zniszczenie. Może przetrwać tysiące lat – nie szkodzi mu wysoka temperatura (do 300 °C) czy kontakt z kwasami. Dodatkowo zarodniki każdego gatunku mają różne kształty. W ten sposób można zidentyfikować roślinność, a co za tym idzie, także terytorium przebywania tkaniny, z której zdjęto materiał badawczy.
Badań tego typu podjął się Max Frei – szwajcarski kryminolog, protestant. Z jego, pionierskich na tym polu, ustaleń wynika, że na płótnie obecne są pyłki co najmniej 58 gatunków roślin. Kilkanaście rośnie w Europie. Jednak przeważająca większość jest charakterystyczna dla Palestyny, a nawet samej Jerozolimy. Trzynaście zidentyfikowanych śladów wskazuje na byliny występujące jedynie na pustyni Negev i nad Morzem Martwym. Izraelscy palinolodzy potwierdzają, że pyłki odkryte na Całunie są typowe dla flory Izraela. Pyłki trzech roślin nie występują ani w Europie, ani w Palestynie. Są charakterystyczne dla Urfy i Istambułu czyli historycznych miast Edessy i Konstantynopola.
Na płótnie odkryto również ślady świeżych kwiatów – podobne do tych, które tworzą się w starych zielnikach. Wszystkie pochodzą z Palestyny i kwitną wczesną wiosną. Może to sugerować, że tkanina była wykorzystywana w czasie nabożeństw związanych ze świętami Zmartwychwstania, w czasie których składano kwiaty na Całunie. Do dzisiaj prawosławni i Koptowie składają kwiaty na obrusach przedstawiających złożenie Chrystusa do grobu. Pyłki roślin mogły się znaleźć na materiale również w momencie samego pogrzebu, albo nawet w czasie tkania płótna. Zarodniki aloesu zidentyfikowano w miejscach kontaktu Całunu z krwią – potwierdzałoby to, że ciało zostało po śmierci namaszczone wonnościami.
Obecność znacznie większej liczby pyłków w okolicach twarzy sugeruje, że była ona wystawiona na dłuższe działanie powietrza niż pozostałe części. Potwierdzałoby to hipotezę złożenia Całunu w ten sposób, że oglądano tylko twarz, którą przedstawiał czczony w Edessie Mandylion.
Dzięki analizie pyłkowej można naszkicować drogę, którą przebył Całun. Na tym szlaku na pewno znajdą się Palestyna, Mezopotamia, Konstantynopol, Francja i Włochy, co potwierdzają również źródła historyczne. Zatem kolejna dziedzina nauki przynosi dowody na to, że Całun Turyński może być świadkiem z czasów Jezusa Chrystusa.
Przemysław Radzyński
