NR 7 / 2001 – VI NIEDZIELA ZWYKŁA

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


Zielone drzewo albo suchy krzak

Dzisiejsza liturgia porusza podstawowe zagadnienia chrześcijaństwa, tak pod względem doktrynalnym (wiara w zmartwychwstanie Chrystusa), jak i moralnym („Błogosławieństwa” i „Przekleństwa” są podstawowym kodeksem postępowania Jezusowego ucznia – Ewangelia). Ponieważ Chrystus Zmartwychwstał, nie „tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy” (1 Kor 15,19). Dlatego nasza nadzieja nie jest kurczowo uczepiona bogactwa, sytości, radości tego świata. Uczeń Jezusa rozumie, że problem szczęścia sięga daleko poza doczesny horyzont, i że ubóstwo, głód, płacz i doświadczenie nienawiści od bliźnich nie są znakami życiowej porażki ani ostatecznego nieszczęścia. Zmartwychwstanie Chrystusa przewartościowało hierarchię ziemskich wartości i wyłącznie ludzkie – jako niepełne – rozumienie opozycji „błogosławiony – przeklęty”.
Dzisiaj słowo Boże domaga się od nas ostatecznego wyboru. Zasadnicze pytanie brzmi: czy sądzimy, że wystarczamy sami sobie, czy też rozumiemy, że swoje istnienie i szczęście zawdzięczamy Bogu Stwórcy i Zbawicielowi?
Albo – albo. Od dokonanego wyboru zależy przecież wszystko w naszym życiu.

ks. Jerzy Szymik

Jezus mówi: „Błogosławieni jesteście wy,
ubodzy (…). Biada wam, bogaczom, (…) bo
odebraliście już pociechę waszą”.

(por. Łk 6,20.24)


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


Wraz z całym Kościołem obchodzimy dzisiaj Światowy Dzień Chorego. Dzisiejsza liturgia przypomina nam, że nie wystarczy raz opowiedzieć się po stronie Boga. Każdego dnia potrzebujemy nowego umocnienia, każdego dnia Stwórca i Zbawiciel pragnie nas obdarować nowymi łaskami, nowym błogosławieństwem.

PIERWSZE CZYTANIE(Jr 17,5-8)

Wsłuchując się w słowa proroka, szukajmy różnorodnych sposobów, przez które możemy przyjmować Bożą łaskę. Niech słowa Pisma, spotkania z ludźmi i inne wydarzenia staną się okazją do czerpania z Bożego źródła.

Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza

To mówi Pan:
«Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku i który w ciele upatruje swą siłę, a od Pana odwraca swe serce. Jest on podobny do dzikiego krzaka na stepie. Nie dostrzega, gdy przychodzi szczęście. Wybiera miejsca spalone na pustyni, ziemię słoną i bezludną.
Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu, i Pan jest jego nadzieją. Jest on podobny do drzewa zasadzonego nad wodą, co swe korzenie puszcza ku strumieniowi. Nie obawia się, skoro przyjdzie upał, bo utrzyma zielone liście. Także w roku posuchy nie doznaje niepokoju i nie przestaje wydawać owoców».

PSALM(Ps 1,1-2.3.4 i 6)

Modląc się słowami psalmisty próbujmy sobie przypomnieć, jak szczodrze obdarował nas Bóg, jak codziennie wspiera nas i zaprasza do czerpania radości z owocowania Jego łaski.

Refren: Błogosławiony, kto zaufał Panu.

Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników *
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie *
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.Ref.

On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, *
które wydaje owoc w swoim czasie,
liście jego nie więdną, *
a wszystko, co uczyni, jest udane.Ref.

Co innego grzesznicy: *
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych, *
a droga występnych zaginie.Ref.

DRUGIE CZYTANIE(1Kor 15,12.16-20)

Zmartwychwstanie Chrystusa to pierwsze w dziejach przekroczenie ludzkich możliwości dokonane w ludzkim ciele zjednoczonym z Bożą mocą. W łączności z Jezusem każdy może powstać ze swych słabości.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Jeżeli głosi się, że Chrystus zmartwychwstał, to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania?
Skoro umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach. Tak więc i ci, co pomarli w Chrystusie, poszli na zatracenie. Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania.
Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Łk 6,23ab)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Cieszcie się i radujcie,
bo wielka jest wasza nagroda w niebie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA(Łk 6,17.20-26)

Tam, gdzie ludzka słabość, tam jest miejsce na Bożą łaskę, na Boże błogosławieństwo. Człowiek świadomy swych ograniczeń najpełniej dostrzega, jak wspaniale działa Bóg, bo mimo ludzkich niedoskonałości dokonują się wielkie rzeczy.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Jezus zeszedł z dwunastoma Apostołami na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu.
A On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił:
«Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże.
Błogosławieni wy, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni.
Błogosławieni wy, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.
Błogosławieni będziecie, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego podadzą w pogardę wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom.
Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą.
Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie.
Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie.
Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem ojcowie ich czynili fałszywym prorokom».


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


Niedziela – szkołą miłości

Eucharystia jest urzeczywistnieniem i zapowiedzią braterstwa. Msza św. niedzielna wzbudza falę miłosierdzia, które ma przeniknąć całe życie wiernych, przede wszystkim zaś kształtować sam sposób przeżywania pozostałej części niedzieli. Skoro jest to dzień radości, to chrześcijanin musi ukazywać przez konkretne postępowanie, że nie można być szczęśliwym «bez innych». Niech rozejrzy się dokoła, aby odszukać ludzi, którzy mogą potrzebować jego solidarności. Może się zdarzyć, że w jego najbliższym sąsiedztwie albo w kręgu znajomych są ludzie chorzy, starzy, dzieci, imigranci, którzy właśnie w niedzielę szczególnie boleśnie odczuwają swoją samotność, ubóstwo i cierpienie. Oczywiście, troska o nich nie może się wyrażać w sporadycznych działaniach, podejmowanych tylko w niedziele. Ale także wówczas, gdy jest to działalność bardziej systematyczna, czyż nie można uczynić z niedzieli dnia szczególnie poświęconego solidarności, wykorzystując wszelkie twórcze energie chrześcijańskiego miłosierdzia? Zaprosić do wspólnego stołu osobę samotną, odwiedzić chorych, zdobyć żywność dla ubogiej rodziny, poświęcić kilka godzin jakiejś konkretnej formie wolontariatu i solidarności – wszystko to z pewnością może się stać sposobem realizacji w życiu miłości Chrystusa, zaczerpniętej przy eucharystycznym stole.
W tej perspektywie nie tylko niedzielna Eucharystia, ale cała niedziela jawi się jako wielka szkoła miłości, sprawiedliwości i pokoju. Obecność Zmartwychwstałego wśród nas staje się programem solidarnego działania, przynagla do wewnętrznej odnowy, każe zmieniać struktury grzechu, w które są uwikłani ludzie, społeczności, a czasem całe narody. Chrześcijańska niedziela nie jest bynajmniej ucieczką od rzeczywistości, ale raczej «proroctwem» wpisanym w historię; to proroctwo każe wierzącym iść śladami Tego, który przyszedł, «aby ubogim nieść dobrą nowinę, więźniom głosić wolność, a niewidomym przejrzenie; aby uciśnionych odsyłać wolnymi, aby obwoływać rok łaski od Pana» (por. Łk 4, 18-19). Ucząc się od Niego przez sprawowanie niedzielnej pamiątki Jego Paschy i pamiętając o Jego obietnicy: «Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam» (J 14, 27), chrześcijanin sam staje się twórcą pokoju.

Jan Paweł II, List Apostolski Dies Domini, nr 72-73.