WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
JAKI JEST SKARBIEC TWEGO SERCA?
W każdej epoce powstawało wiele mądrych sentencji, które wprowadzone w życie miały je uczynić piękniejszym i lepszym. W dzisiejszej Ewangelii św. Łukasz zebrał aż pięć takich ważnych Jezusowych powiedzeń: o dwóch niewidomych, o nauczycielu i uczniu, o drzazdze i belce, o drzewie dobrym i złym, wreszcie o człowieku mającym dobre lub złe serce. Wszystkie te powiedzenia mają jeden cel: pomóc człowiekowi stać się bardziej odpowiedzialnym za swoje słowa i czyny.
Zazwyczaj szukamy obłudy u faryzeuszów żyjących w Palestynie w czasach Chrystusa, a przecież wypowiedziane przez Jezusa słowo: „obłudniku” być może dotyczy także i nas. Można być dobrym ojcem, matką, wychowawcą, księdzem, kimś ważnym w społeczeństwie, a nie dostrzegać „grubej belki” w swoim oku, wytykając innym niewielkie przewinienia.
Zarówno szlachetność, jak i fałsz mają swe źródło w sercu człowieka. Jezus nazywa je skarbcem, skrywającym w sobie dobro i zło. Człowieka należy mierzyć miarą jego serca, jego duchowego wnętrza, a przede wszystkim sumienia. Jesteśmy chrześcijanami, więc „miejmy serce” i wydobywajmy z tego skarbca najpiękniejsze pokłady dobra.
ks. Sławomir Zieliński
«Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata,
a belki we własnym oku nie dostrzegasz?»
(Łk 6,41)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Łatwo, po przeczytaniu odpowiedniego fragmentu Ewangelii czy po wysłuchaniu dobrze przygotowanych nauk rekolekcyjnych, zapłonąć pragnieniem gorliwego służenia Bogu. Ale, niestety, często jest to słomiany ogień. Prośmy w dzisiejszej modlitwie szczególnie o umocnienie naszej stałości i wierności.
PIERWSZE CZYTANIE(Syr 27,4-7)
Bywają chwile, w których człowiek spogląda wstecz na swoje życie i szuka owoców własnego trudu. Dziękujmy za to, czego Bóg pozwolił nam już dokonać, i prośmy, aby każdy następny dzień przynosił nową radość owocowania.
Czytanie z Księgi Syracydesa
Gdy sitem się przesiewa, zostają odpadki, podobnie okazują się błędy człowieka w jego rozumowaniu.
Piec wystawia na próbę naczynia garncarza, sprawdzianem człowieka jest jego wypowiedź.
Hodowlę drzewa poznaje się po jego owocach, podobnie serce człowieka po rozumnym słowie.
Nie chwal człowieka, zanim poznasz, jak przemawia, to bowiem jest próbą dla ludzi.
PSALM(Ps 92,2-3.13-14.15-16)
Każdy sukces umacnia nas w działaniu. Bóg jednak ocenia inaczej niż ludzie. Dla Niego sukcesem nie jest sława czy majątek, ale zawsze godne podziwu słowa i czyny ukazujące światu Bożą dobroć.
Refren: Dobrze jest śpiewać Tobie, Panie Boże.
Dobrze jest dziękować Panu, *
śpiewać Twemu imieniu, Najwyższy:
z rana głosić Twoją łaskawość, *
a wierność Twoją nocami.Ref.
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, *
rozrośnie się jak cedr na Libanie.
Zasadzeni w domu Pańskim, *
rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga.Ref.
Nawet i w starości wydadzą owoc, *
zawsze pełni życiodajnych soków,
aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy, *
On Opoką moją i nie ma w Nim nieprawości.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(1Kor 15,54b-58)
Człowieka ogarnia przygnębienie, gdy zmarnują się owoce jego pracy, gdy ktoś zniweczy jego wysiłek. Pociechą dla wierzących jest to, że przed Bogiem nieśmiertelne są wszystkie wysiłki i trudy poniesione w łączności z Jego łaską.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Kiedy już to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: «Zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?» Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam zwycięstwo przez Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Przeto, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niezachwiani, zajęci zawsze ofiarnie dziełem Pańskim, pamiętając, że trud wasz nie pozostaje daremny w Panu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(J 8,12b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem światłością świata,
kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Łk 6,39-45)
Czasami obezwładnia nas nasza słabość, nasza niedoskonałość zamyka nam usta. Gdy jesteśmy świadomi własnych grzechów – możemy pokornie i skutecznie umacniać i napominać innych.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus opowiedział uczniom przypowieść: «Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj?
Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel.
Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? Jak możesz mówić swemu bratu: „Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku”, gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata.
Nie jest dobrym drzewem to, które wydaje zły owoc, ani złym drzewem to, które wydaje dobry owoc. Po owocu bowiem poznaje się każde drzewo: nie zrywa się fig z ciernia ani z krzaka jeżyny nie zbiera się winogron. Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Inne momenty świętowania chrześcijańskiej niedzieli
Choć udział w Eucharystii jest sercem niedzieli, nie należy rozumieć, że na tym wyczerpuje się obowiązek «świętowania» tego dnia. Dzień Pański jest bowiem dobrze przeżyty, jeżeli cały jest przeniknięty wdzięczną i czynną pamięcią o zbawczych dziełach Boga. Dlatego uczniowie Chrystusa powinni się starać, aby także inne wydarzenia dnia, nie mające charakteru liturgicznego – spotkania w gronie rodziny czy przyjaciół, różne formy rozrywki – odznaczały się pewnym stylem, który pomaga wyrażać pośród zwyczajnego życia pokój i radość Zmartwychwstałego. Na przykład nawet zwykłe spotkanie rodziców i dzieci może stać się sposobnością nie tylko do wzajemnego otwarcia się na siebie i do dialogu, ale także do wspólnej, głębszej refleksji, która pozwala wprowadzić pewne elementy formacyjne. A czy do programu tego dnia nie można by włączyć – w miarę możliwości także w życiu ludzi świeckich – specjalnych form modlitwy, zwłaszcza uroczystych Nieszporów, jak również przeznaczyć trochę czasu w przeddzień niedzieli lub w godzinach popołudniowych na katechezę, która przygotuje serca chrześcijan na przyjęcie samego daru Eucharystii i stanie się jej dopełnieniem?
W wielu środowiskach jest dziś może trudniej praktykować tę dość tradycyjną formę «świętowania niedzieli»; Kościół jednak daje świadectwo swojej wiary w moc Zmartwychwstałego i potęgę Ducha Świętego, ukazując – szczególnie dzisiaj – że nie zadowala się minimalistycznymi ani połowicznymi formami przeżywania wiary, ale pomaga chrześcijanom czynić to, co najdoskonalsze i najbardziej miłe Bogu. A zresztą obok trudności nie brak także zjawisk pozytywnych i napawających optymizmem. Dzięki darowi Ducha w wielu środowiskach Kościoła znów odczuwa się potrzebę modlitwy w jej wielorakich formach. Na nowo odkrywa się wartość także dawnych przejawów religijności, takich jak pielgrzymka, i często wierni korzystając z niedzielnego odpoczynku udają się do sanktuariów, aby spędzić tam kilka godzin i przeżyć – czasem w gronie całej rodziny – głębsze doświadczenie wiary. Są to chwile przesycone szczególną łaską, którym winna towarzyszyć odpowiednia ewangelizacja i mądre kierownictwo duszpasterskie.
Jan Paweł II, List Apostolski Dies Domini, nr 52.
