NR 10 / 2001 – I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


TAK, PANIE

Jezu, Boże i Zbawicielu mój, stałeś się Człowiekiem – Synem Maryi, aby pokazać nam, jak żyć i wspomagać nas w dążeniu do Ojca, który jest w niebie.
Pozwoliłeś się kusić chlebem, obietnicą władzy i czynienia cudów. Dlaczego nie samym chlebem żyje człowiek? Bo to nie wystarczy, bo jest jeszcze Chleb Życia Wiecznego – Jezus Chrystus. Jeżeli nie będziemy łaknąć i spożywać tego Chleba, będziemy głodni na wieki.
Jezu, pozwoliłeś się kusić perspektywą władzy i bogactwa, które miałeś otrzymać za cenę oddania hołdu szatanowi, za pokłon biblijnemu cielcowi ze złota. Zapomnijcie o Bogu, o przykazaniach, o Ewangelii, o Kościele, a będziecie bogaci, będziecie mogli używać dóbr tego świata – taką ofertę składa nam dzisiejszy świat. Tego uczą nas media, zachęcając, aby żyć bez Boga.
Panie, pomóż mi, abym pamiętał o Tobie. Zbawicielu mój, odrzuciłeś pokusę, aby aniołowie nosili Cię na rękach. Tymczasem ja oczekuję cudów w gospodarce, w społecznych przemianach. Szukam sensacji w Kościele, w polityce, w życiu. Tak trudno mi zachować wiarę, tradycję, katolicki obyczaj. Spraw, Panie, abym pokusom umiał mówić „nie”, a Tobie – jak Maryja – zawsze mówił „tak”.

o. Jerzy Tomziński – paulin

Diabeł kusząc na pustyni Jezusa rzekł:
«Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem».

(Łk 4,3)


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


Rozpoczynając święty czas Wielkiego Postu otrzymujemy dzisiaj w darze słowa o zbawieniu, które możemy osiągnąć dzięki mocy naszej wiary. Jeśli podejmujemy jakiś trud wielkopostnych postanowień, to tylko po to, by nasze serca były zdolne przyjąć w pełni łaskę zbawienia.
W duchu wdzięczności korzystajmy z mocy Chrystusa, który pomaga odpierać wszelkie pokusy.

PIERWSZE CZYTANIE(Pwt 26,4-10)

Droga do zbawienia wiedzie – podobnie jak droga Izraelitów do Ziemi Obiecanej – przez pustynię. Łatwiej znieść utrapienia drogi, gdy pamięta się o celu, do którego zmierzamy.

Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa

Mojżesz powiedział do ludu:
«Kapłan weźmie z twoich rąk koszyk i położy go przed ołtarzem Pana Boga twego. A ty wówczas wypowiesz te słowa wobec Pana Boga swego:
„Ojciec mój, Aramejczyk błądzący, zstąpił do Egiptu, przybył tam w niewielkiej liczbie ludzi i tam się rozrósł w naród ogromny, silny i liczny.
Egipcjanie źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe. Wtedy myśmy wołali do Pana, Boga przodków naszych. Usłyszał Pan nasze wołanie, wejrzał na naszą nędzę, nasz trud i nasze uciemiężenie. Wyprowadził nas Pan z Egiptu mocną ręką i wyciągniętym ramieniem wśród wielkiej grozy, znaków i cudów. Zaprowadził nas na to miejsce i dał nam ten kraj opływający w mleko i miód.
Teraz oto przyniosłem pierwociny płodów ziemi, którą dałeś mi, Panie”.
Rozłożysz je przed Panem Bogiem swoim i oddasz pokłon Panu Bogu swemu».

PSALM(Ps 91,1-2.10-11.12-13.14-15)

Grzech pierworodny pogrążył ludzi w wiecznej śmierci. Tajemnica Zmartwychwstania, ku której zmierzamy, otwiera drogę do wiecznej radości. Wdzięczni za uwolnienie od rozpaczy śpiewajmy Bogu:

Refren: Bądź ze mną, Panie, w moim utrapieniu.

Kto się w opiekę oddał Najwyższemu *
i mieszka w cieniu Wszechmocnego,
mówi do Pana: «Tyś moją ucieczką i twierdzą, *
Boże mój, któremu ufam».Ref.

Nie przystąpi do ciebie niedola, *
a cios nie dosięgnie twego namiotu.
Bo rozkazał swoim aniołom, *
aby cię strzegli na wszystkich twych drogach.Ref.

Będą cię nosili na rękach, *
abyś nie uraził stopy o kamień.
Będziesz stąpał po wężach i żmijach, *
a lwa i smoka podepczesz.Ref.

«Ja go wybawię, bo przylgnął do Mnie, *
osłonię go, bo poznał moje imię.
Będzie Mnie wzywał, a Ja go wysłucham
i będę z nim w utrapieniu, *
wyzwolę go i sławą obdarzę».Ref.

DRUGIE CZYTANIE(Rz 10,8-13)

Święty Paweł uświadamia słuchaczom, że Bóg hojnie rozdziela swe bogactwa – ale starajmy się dobrze zrozumieć, co jest tym bogactwem. Wsłuchajmy się uważnie.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:
Cóż mówi Pismo? «Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim». A jest to słowo wiary, którą głosimy. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych, osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej do zbawienia. Wszak mówi Pismo: «Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony».
Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 4,4b)

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem,
które pochodzi z ust Bożych.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA(Łk 4,1-13)

Walka z szatanem nie jest łatwa, a dla człowieka pozbawionego Bożej pomocy – beznadziejna. Jezus staje wobec pokus materializmu, sławy i łatwego życia, by udzielić nam swojej siły.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Jezus pełen Ducha Świętego powrócił znad Jordanu i czterdzieści dni przebywał w Duchu na pustyni, gdzie był kuszony przez diabła. Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem».
Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”».
Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje».
Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”».
Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli”, i „na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”».
Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”».
Gdy diabeł dokończył całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


NA DROGACH POKORY [1]

Odwieczna pokusa

Odwieczna pokusa człowieka, by postawić siebie na miejscu Boga (por. Rdz 3, 5), dziś – na progu nowego wieku – wydaje się być jeszcze większa, bo praktyczne i techniczne możliwości człowieka są ogromne. Jednocześnie na płaszczyźnie duchowej, na płaszczyźnie moralnej, człowiek stał się słabszy, więc łatwiej ulega wielorakim pokusom. Ta słabość wyrasta z braku pokory, z zafałszowania prawdy o sobie i relacji do Boga. Bo pokora to nic innego jak prawda o sobie, odczytana w duchu wdzięczności, która wyraża się między innymi w służbie Bogu. Uczy nas sam Jezus: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz” (Łk 4, 8). Pokusa szatańska jest zawsze kłamstwem i oszustwem. Brak pokory, pycha i próżność są zawsze znakiem samooszukiwania się. Niepohamowana chęć wywyższania siebie, zajmowania pierwszego miejsca, prędzej czy później kończy się oddaniem na służbę szatanowi. Ciekawe, że ludzie, którzy w imię pychy odrzucają służbę Bogu, tak łatwo poniżają siebie, spełniając pokusę szatana: „Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon…” (Łk 4, 7). Oto prawdziwy upadek człowieka. Pycha niszczy prawdziwą wielkość człowieka. Pokora, co może zabrzmieć paradoksalnie, stoi na jej straży.

ks. Janusz Nagórny