WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
SŁOWA POCIECHY
Nieprzypadkowo Jezus pozdrawia uczniów słowami: Pokój wam. Widząc lęk i niepewność, chce ich uspokoić, bo w ostatnich dniach przeżyli wiele dramatycznych wydarzeń. Wszystko zaczęło się od pojmania Jezusa w Ogrodzie Oliwnym, a skończyło pod krzyżem na Golgocie. Ile tam było przemocy i bólu! I to w ciągu zaledwie niecałych dwóch dni. A po tym jeszcze te trzy dni ciszy i niepewności.
Kto przeżył śmierć bliskiej osoby, pamięta pierwsze dni po pogrzebie. Tak naprawdę to dopiero wtedy zaczyna się odczuwać ból i samotność. Wcześniej jest może ostatnia próba reanimacji, są środki przeciwbólowe, ma miejsce załatwianie spraw pogrzebowych i sam pogrzeb. Dużo się dzieje! Nie ma czasu na przemyślenia. Wokół stoją krewni, dzwoni telefon z kondolencjami. Ale już w kilka godzin po pogrzebie zalega cisza. Puste mieszkanie, ubrania w szafie, ampułki po lekach. Trzeba to wszystko uporządkować. Ale przede wszystkim należy się przyzwyczaić, że tej osoby już się nie zobaczy tu, na ziemi. W podobnej sytuacji znaleźli się uczniowie Jezusa. Przecież oni Mu ufali. Dla Niego porzucili wszystko. A On dał się ukrzyżować!
Słowa: Pokój wam przełamują złowieszczą ciszę. Jezus staje wśród uczniów. Oni wciąż niedowierzają. Prosi ich o rybę. Chce udowodnić, że jest żywym człowiekiem, a nie zjawą. Zwrot: Pokój wam może wiele znaczyć dla osób, które przeżyły życiowe dramaty. Wycisza ból i daje nadzieję. Trzeba tylko wcześniej uwierzyć w Zmartwychwstanie.
ks. Mariusz Krawiec – paulista
„Oświecił ich umysły, by rozumieli Pisma”.
(Łk 24,45)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Liturgia dzisiejszej niedzieli jest przeobfita w ukazywanie paschalnych darów Zmartwychwstałego Pana. Niech Duch Święty otwiera nas na te dary, aby nie zostały odrzucone, ponieważ wyraża się w nich sam Dawca.
PIERWSZE CZYTANIE(Dz 3,13-15.17-19)
Piotr po uzdrowieniu chromego ogłasza zgromadzonym, że to Bóg dokonał tego cudu. Chce przez to pokazać, że Jezus, którego wezwał przy uzdrowieniu, żyje. Piotr, stojąc wobec zgromadzonych Żydów i Sanhedrynu, którego celem jest powstrzymanie Apostoła od głoszenia Zmartwychwstałego, jasno nazywa rzeczy po imieniu. Mówi: „zabiliście Dawcę życia”. Jednak nikogo nie potępia, ale wzywa do pokuty i nawrócenia.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Piotr powiedział do ludu:
«Bóg naszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, wsławił Sługę swego, Jezusa, wy jednak wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić. Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zabójcy. Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami.
Lecz teraz wiem, bracia, że działaliście w nieświadomości, tak samo jak przełożeni wasi. A Bóg w ten sposób spełnił to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Mesjasz będzie cierpiał. Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone».
PSALM(Ps 4,2.4-9)
Autor Psalmu doświadczył jakiegoś utrapienia, z którego został podźwignięty przez potężnego Boga. Staje on jako świadek udręk życiowych, których jeszcze się spodziewa, ale triumfuje nad nimi głębokie zaufanie do Boga. Pan jest bowiem źródłem radości i bezpieczeństwa. Psalmista pamięta o doświadczeniu światła promieniującego z oblicza Boga i o nie prosi.
Refren: Wznieś ponad nami światłość Twoją, Panie.
lub: Alleluja.
Kiedy Cię wzywam, odpowiedz mi, Boże, *
który wymierzasz mi sprawiedliwość.
Tyś mnie wydźwignął z utrapienia, *
zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moją modlitwę.Ref.
Wiedzcie, że godnym podziwu
czyni Pan swego wiernego, *
Pan mnie wysłucha, gdy będę Go wzywał.
Spokojnie zasypiam, kiedy się położę, *
bo tylko Ty jeden, Panie, pozwalasz mi żyć bezpiecznie.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(1J 2,1-5a)
Natura ludzka jest naznaczona skłonnością do grzechu, jednak ten, kto naprawdę poznał miłość Pana, wchodzi na drogę życia, czyli miłowania Boga i bliźniego, a tym samym schodzi z drogi śmierci, tj. grzechu. Sprawdzianem tej miłości jest wypełnianie przykazań, ponieważ ten, kto poznał miłość Pana, zrozumiał, że przykazania i nauka Jezusa są w służbie miłości. Upadki, które zdarzają się na tej drodze, nie mogą oddzielić nas od Boga, ponieważ „jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Obrońcę wobec Ojca – Jezusa Chrystusa sprawiedliwego”.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła
Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca – Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata.
Po tym zaś poznajemy, że Go znamy, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: «Znam Go», a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Por. Łk 24,32)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Panie Jezu, daj nam zrozumieć Pisma,
niech pała nasze serce, gdy do nas mówisz.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Łk 24,35-48)
Chrystofania paschalna to objawienie się Jezusa Chrystusa po Jego zmartwychwstaniu. Chrystofania, którą przedstawia dziś Liturgia Słowa, wskazuje na trzy paschalne dary, z jakimi przychodzi Zmartwychwstały Pan. Pierwszym z nich jest pokój, a przecież „On jest naszym Pokojem” (Ef 2,14). Drugim jest Eucharystia, bo do niej odsyła sam Jezus, kiedy daje się rozpoznać przy „łamaniu chleba” i zasiada z uczniami do posiłku. Trzecim jest dar rozumienia Pism, które bez światła Ducha Świętego pozostają martwą literą. Konsekwencją oświecenia jest odkrycie prawdy, że męka, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa były Bożym planem i otwierają drogę ku nawróceniu oraz przebaczeniu grzechów.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba.
A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój* wam».
Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.
Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?». Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i jadł wobec nich.
Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma.
I rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Verbum Domini, czyli o Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła(1)
Dzisiaj trudno byłoby nam znaleźć katolika, który nie miałby w swym domu Pisma Świętego. Czy Księga ta jest jednak przez nas czytana, rozumiana i kochana? Czy może, niestety, nadal jest tak, jak to swego czasu w znakomity sposób opisał śp. Roman Brandstaetter w swym utworze „Lament nie czytanej Biblii”?
Kościół, zdając sobie sprawę z bogactwa i znaczenia słowa Bożego, od lat stara się, aby je nam przybliżyć. Temu celowi poświęcone było specjalne zebranie biskupów i ekspertów od Pisma św. z całego świata, którzy spotkali się w 2008 roku w Watykanie. Jego owocem jest adhortacja apostolska Ojca Świętego Benedykta XVI „Verbum Domini”. Znajdziemy w niej rzetelne nauczanie Kościoła na temat tego, czym jest słowo Boże, co to znaczy, że Bóg do nas mówi, w jaki sposób z pożytkiem czytać Biblię i jakie ma to znaczenie dla naszego życia. Owszem, odnajdziemy w niej nie tylko nauczanie, ale coś znacznie więcej: świadectwo tych, którzy doświadczyli spotkania z Bogiem, który również dzisiaj mówi do człowieka poprzez słowa Pisma.
Papież, dzieląc się owocami tego spotkania, napisał w adhortacji: Chciałbym przede wszystkim przypomnieć, jak piękne i fascynujące było ponowne spotkanie z Panem Jezusem w czasie zgromadzenia synodalnego. I dalej: Podczas XII Zgromadzenia Synodu pasterze pochodzący ze wszystkich stron świata zebrali się wokół słowa Bożego, co symbolizował umieszczony w centrum zgromadzenia tekst Biblii, aby na nowo odkryć to, co w codziennym życiu może się wydawać zbyt oczywiste: „fakt, że Bóg mówi i że odpowiada na nasze pytania”. Wspólnie słuchaliśmy słowa Bożego i je celebrowaliśmy.
To bardzo proste oraz piękne świadectwo papieża i biskupów powinno być dla nas zachętą do ponownego odkrycia Biblii. Niech ta Księga nie leży w naszych domach zakurzona gdzieś na najwyższych półkach, skąd trudno ją wydobyć. Bóg pragnie mówić do nas przez zapisane w niej zdania. Tylko On ma „słowa życia wiecznego” (J 6,68). Dlaczego mielibyśmy się ich dobrowolnie pozbawiać? Wystarczy przecież tak niewiele – sięgnąć po Biblię, otworzyć ją i czytać uważnie, słuchając: „Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli ktoś posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną” (Ap 3,20).
o. Marek Cul – dominikanin
