NR 27 / 2012 – WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Dziś, spoglądając wraz z Apostołami w niebo, radujemy się prawdą: „Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego. Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych”. Pamiętajmy, że Chrystus jest również z nami po wszystkie czasy. Dlatego ta uroczystość nie jest tylko wspomnieniem rozłąki, lecz przede wszystkim zapowiedzią naszego triumfu.

PIERWSZE CZYTANIE(Dz 1,1-11)

Uczniowie patrzą w górę za odchodzącym Jezusem w taki sposób, jakby chcieli Go zatrzymać. Dlatego owi tajemniczy mężowie pojawiają się w białych szatach, zapewniając o powrocie Chrystusa. Zatem Wniebowstąpienie zapowiada Paruzję (powtórne przyjście Jezusa). Wstępujący Chrystus idzie nie tylko zasiąść w chwale Boga Ojca, ale także przygotować nam miejsce w swoim Królestwie.

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.
A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił:
«Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym».
Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?». Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».

PSALM(Ps 47,2-3.6-7.8-9)

Psalmista wychwala Boga wstępującego do nieba i zarazem panującego nad całą ziemią. Już w tym Psalmie widać pewne szczególne połączenie nieba jako siedziby Boga z ziemią jako miejscem Jego panowania. Królewska chwała sprawia, że oddają Mu cześć wszystkie narody. Zabrzmi ona z największą mocą, gdy w niebo będzie wstępował Zmartwychwstały Chrystus.

Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.
lub: Alleluja.

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy, straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.Ref.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.Ref.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.Ref.

DRUGIE CZYTANIE(Ef 1,17-23)

Paweł wyraźnie pokazuje, że Wniebowstąpienie i owo przebywanie po prawicy Boga na wyżynach niebiańskich nie oznacza, jakobyśmy byli osamotnieni. Chrystus z tego miejsca, gdzie wszystko zostało Mu poddane pod stopy, w doskonały sposób napełnia swoją obecnością Kościół. Obecny „tu”, na ziemi, oczekuje nas „tam”, czyli w swoim Królestwie.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan

Bracia:
Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego, to znaczy światłe oczy dla waszego serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas, wierzących, na podstawie działania Jego potęgi i siły, z jaką dokonał dzieła w Chrystusie, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką zwierzchnością i władzą, i mocą, i panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.
I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 28,19.20)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody,
Ja jestem z wami przez wszystkie dni
aż do skończenia świata.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA(Mk 16,15-20)

W ostatnich słowach przed Wniebowstąpieniem Jezus poleca czynić swoim Apostołom to, co On sam czynił, będąc pośród nich. Z chwilą kiedy zasiądzie po prawicy Boga, mają oni głosić Ewangelię, wyrzucać złe duchy i uzdrawiać chorych. Dzięki temu w Kościele zachowana jest ciągłość pomiędzy misją Jezusa a posłannictwem Jego uczniów, przez których naucza, uwalnia i leczy.

Zakończenie Ewangelii według świętego Marka

Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich:
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.