WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
PRAWDA
W uroczystość Pięćdziesiątnicy spotykamy w Ewangelii (J15,26-27; 16,12-15) dwie spośród pięciu obietnic Ducha Świętego, jakie Jezus złożył w ostatni wieczór swego ziemskiego życia w czasie mów wygłoszonych w Wieczerniku. Jednym z określeń Ducha – oprócz Parakleta-Pocieszyciela – jest „Duch Prawdy” powtórzone w dzisiejszym urywku dwukrotnie i wyjaśnione w następujący sposób: „On doprowadzi was do całej prawdy”. Greckim słowem na określenie „prawdy” jest tu alêtheia, co dosłownie znaczy „to, co nie jest już ukryte”. Termin ten miał doniosłe znaczenie w greckich poszukiwaniach filozoficznych, odnosił się do odkrycia głębokiej istoty wpisanej w rzeczywistość.
Istniała zatem pokusa odczytania w sensie „greckim” i filozoficznym także tej deklaracji Jezusa oraz Jego słynnego stwierdzenia wygłoszonego w czasie rozmowy z Samarytanką: „Prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie” (J 4,23). Ale nie należy zapominać, że Ewangeliści używają wprawdzie języka greckiego, lecz zawsze odwołują się do źródeł biblijnych, zaś w języku Starego Testamentu „prawda” jest znacznie mniej ideologiczna, a bardziej egzystencjalna. Oznacza ona wierność, miłość Boga, Jego przymierze, Jego zbawienie. W takim znaczeniu powinniśmy rozumieć funkcję Ducha Świętego jako „Ducha Prawdy”. „Prawdą” Jezusa jest Jego słowo, Jego Ewangelia, Jego dzieło zbawienia, Jego osoba. Rola Ducha Świętego w Kościele polega zatem na wyjaśnieniu w pełni objawienia Jezusa i uczynieniu go skutecznym. Chrystus bowiem mówi: „Z mojego weźmie i wam objawi”. […]
kard. Gianfranco Ravasi,
„Odkrywanie Słowa”, Częstochowa 2002
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
„Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej zasad”. Te słowa wypowiedzieliśmy podczas sakramentu bierzmowania. Duch Święty, który zstąpił na Apostołów jako pierwszy dar dla wierzących, wciąż obdarza Kościół ożywczym i odradzającym tchnieniem Bożym. Udziela także jedności.
PIERWSZE CZYTANIE(Dz 2,1-11)
Łukasz bardzo mocno podkreśla, że w chwili zstąpienia Ducha Świętego „znajdowali się wszyscy razem”. Jedność jest darem Ducha, który został dany Kościołowi. Dzięki Niemu wszyscy przemówili jednym językiem, co sprawiło, że prawda Ewangelii stała się zrozumiała na całym świecie. To przebywanie razem i mówienie jednym językiem jest wyrazem miłości.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.
Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».
PSALM(Ps 104,1ab i 24ac.29bc-30.31 i 34)
Psalmista ukazuje Boga jako Tego, który wszystko podtrzymuje w istnieniu. Jego Duch ożywia każde stworzenie. Odebranie oddechu jest odebraniem zarówno ożywczego tchnienia, jak i ducha. W języku hebrajskim jedno słowo „rûah” znaczy jednocześnie: oddech, tchnienie, duch. Grzech odbiera życie. Zesłanie Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy jest upragnionym odnowieniem całej ziemi.
Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
lub: Alleluja.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
o, Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki.
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *
ziemia jest pełna Twych stworzeń.Ref.
Gdy odbierasz im oddech, marnieją *
i w proch się obracają.
Stwarzasz je, napełniając swym duchem, *
i odnawiasz oblicze ziemi.Ref.
Niech chwała Pana trwa na wieki, *
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
Niech miła Mu będzie pieśń moja, *
będę radował się w Panu.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(1Kor 12,3b-7.12-13)
Dar Ducha Świętego ożywia nas do wyznawania wiary. On jednoczy wszystkich wierzących, choć każdy z nich ma inną misję, możliwości czy charyzmat. Dzięki Niemu w Kościele zawsze będą rozmaite dary i sposoby działania, ale będą zmierzać do wyznania, że „Panem jest Jezus”. W ten sposób tworzy się piękna symfonia zgodnie wygrywająca chwałę Boga.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus».
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra.
Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.
SEKWENCJA
W uroczystej sekwencji przywołujemy i zapraszamy Ducha Świętego – Najmilszego z gości. Jest On wzywany w bardzo ważnych chwilach naszego życia, takich jak sakrament chrztu, bierzmowania czy małżeństwa. Pamiętny głos bł. Jana Pawła przywoływał Ducha Świętego, aby zstąpił i odnowił oblicze ziemi, czyli nas. To On daje nam zwycięstwo i szczęście bez miary.
Przybądź, Duchu Święty,
Ześlij z nieba wzięty
Światła Twego strumień.
Przyjdź, Ojcze ubogich,
Przyjdź, Dawco łask drogich,
Przyjdź, Światłości sumień.
O, najmilszy z gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.
W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.
Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.
Bez Twojego tchnienia
Cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze.
Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.
Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.
Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary.
Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdź, Duchu Święty,
napełnij serca swoich wiernych
i zapal w nich ogień swojej miłości.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(J 20,19-23)
Uczniowie rozradowali się, gdy zobaczyli swojego Mistrza żywego. Ujrzeli i uwierzyli, że On zmartwychwstał. Jednak to nie koniec darów Bożych, które są przecież niewyczerpane. W tym szczególnym momencie, który przypomina dzisiejsza Ewangelia, dokonuje się nowe stworzenie odnawiające Apostołów. Jezus tchnął na nich, udzielając im Ducha Świętego. On stanie się odrodzeniem ze śmierci do życia.
Słowa Ewangeliiwedług świętego Jana
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam, gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Bóg Duch Święty – medytacja
Jeśli Mnie miłujecie, będziecie zachowywali moje przykazania. A Ja będę prosił Ojca i da wam innego Wspomożyciela, aby pozostał z wami na zawsze, Ducha Prawdy, którego świat nie jest w stanie przyjąć, ponieważ ani Go nie widzi, ani nie zna. Wy Go znacie, bo przebywa wśród was i będzie w was (J 14,15-17).
1. Jezus Chrystus został poczęty i uświęcony za sprawą Ducha Świętego. Zanim wstąpił do nieba, obiecał uczniom zesłać Ducha Świętego i dotrzymał obietnicy w dniu Pięćdziesiątnicy. Duch Święty jest duszą Kościoła; czyni go nieomylnym, niezniszczalnym i świętym. Duch Święty jest duszą duszy człowieka znajdującego się w stanie łaski Bożej. Duch Święty osiedla się w nas podczas chrztu św., zwiększa swoją moc w bierzmowaniu, łączy się coraz bardziej z człowiekiem sprawiedliwym, który spełnia dobre uczynki. Ponadto Duch Święty daje łaskę aktualną: objaśniania, natchnienia, podnoszenia.
2. Duch Święty, wchodząc – dzięki łasce – w duszę człowieka, wlewa wiarę, daje nadzieję, rozpala miłość. On udziela siedmiu darów: rozumu, mądrości, wiedzy (umiejętności), rady, pobożności, męstwa i bojaźni Bożej. Więcej: wywołuje swoistą radość czy szczęśliwość, która jest zapowiedzią pełnej szczęśliwości niebieskiej: w ubogich duchem, łagodnych, cierpiących, spragnionych i głodnych Bożej sprawiedliwości, prześladowanych. Ponadto niesie dwanaście cennych owoców: pokój, radość, miłość, dobroć, czystość itp. [np. cierpliwość, życzliwość, wierność, łagodność, opanowanie (Ga 5,22-23) – red.].
3. O Duchu Uświęcicielu, zstępuj nieustannie na Kościół, aby miał zacnych pasterzy, godnych zakonników, gorliwych apostołów prawdy, dzielnych misjonarzy, pobożne zakonnice, wielu świętych ludzi. O Duchu Uświęcicielu, przenikaj mój umysł, abym zawsze żył wiarą. Przenikaj moją wolę, aby coraz bardziej mocna była moja nadzieja. Przenikaj moje serce, abym coraz bardziej kochał mojego Boga i mojego bliźniego.
Rachunek sumienia. Czy sprzeciwiałem się Duchowi Świętemu, wypędzając Go z duszy grzechem? Czy umniejszałem Jego działanie poprzez grzechy powszednie, obojętność, oziębłość, zwłaszcza wobec sakramentów świętych?
Postanowienie. Duch Święty jest we mnie, nie chcę zamartwiać Boskiego Gościa.
Modlitwa. Boże, Ty pouczałeś swoich wiernych objaśnieniami Ducha Świętego. Mocą tegoż Ducha Świętego udzielaj nam daru dobrego rozeznawania i korzystania zawsze z Twego pocieszenia. Oczyszczaj, Boże, nasze zmysły i nasze serca ogniem Ducha Świętego, abyśmy Tobie służyli czystym ciałem i Tobie się podobali za czystość serca.
bł. Jakub Alberione
