WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
EWANGELICZNY RADYKALIZM
Wśród nas żyje wielu ludzi, których możemy określić mianem radykalni. To oni spotkali w swoim życiu osobowego Boga, który zmienił ich sposób widzenia świata, zainspirował do wewnętrznej przemiany. Radykalizm dostrzegamy w powołaniu Izajasza na proroka. Kiedy usłyszał on głos Pana: „Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?”, odpowiedział: „Oto ja, poślij mnie!”. Wezwaniem do radykalizmu jest również polecenie Jezusa skierowane do Piotra: „Wypłyń na głębię”. Konkretną realizację słów Pana było pozostawienie wszystkiego i pójście za Mistrzem z Nazaretu przez Piotra i jego towarzyszy znad jeziora.
Radykalizm wypływający z Biblii kryje w sobie zachętę do dziecięcego zawierzenia, ufności oraz bezkompromisowego oddania siebie Temu, który stanowi Początek i Kres. Polega na rozumieniu boskich ostrzeżeń i respektowaniu ich w swoim życiu. Wyraża się w daniu pierwszego miejsca modlitwie, umacnianiu komunii z Bogiem, z której wynika działanie oraz wszelka aktywność w Kościele i świecie.
Ewangeliczny radykalizm rozpoczyna się od słuchania Słowa, karmienia się Ciałem Pana. Dzięki temu poznajemy wolę Bożą i mamy siłę, by wcielać ją w codzienne życie. Dotyczy ona zarówno osobistych wyborów związanych z realizacją życiowego powołania, jak i unikania zła aż po radykalny wybór w swoim sercu jedynego Dobra. Radykalizm jest zachętą, aby „pójść na całość”, odkrywać świętość. Panie, nie moja, lecz Twoja wola niech się dzieje. „Jezu, ufam Tobie!”.
ks. Leszek Smoliński
„Zostawili wszystko i poszli za Nim”.
(Łk 5,11)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Bóg jest Panem wszechświata i każdego ludzkiego serca. To On zasiewa w nas słowo dające życie wieczne. Bóg jest bardzo łaskawy dla tych, którzy potrafią całkowicie Mu zaufać.
PIERWSZE CZYTANIE(Iz 6,1-2a.3-8)
W dzisiejszym pierwszym czytaniu Bóg objawia człowiekowi swoją chwałę. Tylko On jest w stanie oczyścić nas z wszelkiego grzechu i uczynić wiernymi głosicielami Jego słowa. Prorok Izajasz otrzymuje misję od samego Boga i zostaje do niej uzdolniony przez łaskę.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana, siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł.
I wołał jeden do drugiego: «Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały». Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem.
I powiedziałem: «Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów!».
Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, trzymając w ręce węgiel, który kleszczami wziął z ołtarza. Dotknął nim ust moich i rzekł: «Oto dotknęło to twoich warg: twoja wina jest zmazana, zgładzony twój grzech».
I usłyszałem głos Pana mówiącego: «Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?». Odpowiedziałem: «Oto ja, poślij mnie!».
PSALM(Ps 138,1-2a.2bc-3.4-5.7c-8)
Reakcją człowieka na usłyszane słowo Boga jest radość i uwielbienie Stwórcy. Psalmista razem z aniołami wychwala dobroć Pana i składa Mu dzięki za Jego słowo.
Refren: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu.
Lub: Alleluja.
Będę Cię sławił, Panie, z całego serca, *
bo usłyszałeś słowa ust moich.
Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów, *
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.Ref.
I będę sławił Twe imię za łaskę i wierność, *
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twe imię i obietnicę.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, *
pomnożyłeś moc mojej duszy.Ref.
Wszyscy królowie ziemi będą dziękować Tobie, Panie, *
gdy usłyszą słowa ust Twoich,
i będą opiewać drogi Pana: *
«Zaprawdę, chwała Pana jest wielka».Ref.
Wybawia mnie Twoja prawica. *
Pan za mnie wszystkiego dokona.
Panie, Twa łaska trwa na wieki, *
nie porzucaj dzieła rąk Twoich.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(dłuższe, 1Kor 15,1-11)
Zmartwychwstanie Chrystusa jest objawieniem chwały i miłosierdzia Pana. Paweł Apostoł przypomina Święte Misteria naszego odkupienia. Podkreśla też bezgraniczną łaskę, której sam doświadczył.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którą przyjęliście i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam rozkazałem. Chyba żebyście uwierzyli na próżno.
Przekazałem wam na początku to, co przejąłem; że Chrystus umarł za nasze grzechy zgodnie z Pismem, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia zgodnie z Pismem: i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi.
Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży. Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną.
Tak więc czy to ja, czy inni, tak nauczamy i tak wyście uwierzyli.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 4,19)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Pójdźcie za Mną,
a uczynię was rybakami ludzi.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Łk 5,1-11)
Chrystus wzywa Szymona Piotra do całkowitego zdania się na Jego słowo. Piotr okazuje posłuszeństwo Panu wbrew ludzkiemu rozsądkowi i otrzymuje nagrodę, która przerasta jego najśmielsze wyobrażenia.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Zdarzyło się raz, gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret, że zobaczył dwie łodzie, stojące przy brzegu, rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy.
Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: «Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów». A Szymon odpowiedział: «Mistrzu, przez całą noc pracowaliśmy i nic żeśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci». Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na wspólników w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały.
Widząc to, Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: «Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny». I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił». I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Ostatnie słowa Chrystusa na krzyżu(1)
„Z wysokości krzyża Jezus wygłasza siedem słów pełnych mądrości, dobroci, miłości, miłosierdzia i mocy, słów, które nas inspirują, aby pokładać w Nim nadzieję”. Tak bł. Jakub Alberione rozpoczyna refleksję nad ostatnimi słowami naszego Zbawiciela.
W najbliższą środę rozpoczyna się Wielki Post. W tym czasie warto zatrzymać się nad „słowami pełnymi miłosierdzia”, w których jest obietnica, testament, skarga, pragnienie i modlitwa. Dzięki nim możemy wzmocnić wiarę w zwycięstwo życia nad śmiercią. Duchowym przewodnikiem w tych rozważaniach będzie bł. Jakub.
„Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34). Niesamowita różnica we wzajemnym nastawieniu do siebie – oprawcy krzyżują Jezusa i chcą Jego śmierci, a On pragnie ich zbawić. W tych pierwszych słowach wypowiedzianych na krzyżu ukazuje się wybaczająca miłość Boga – ogrom Bożego miłosierdzia obejmujący nawet tych, którzy jeszcze grzeszą. Krzyż staje się znakiem miłosiernej miłości Boga Ojca.
Jezus w doskonały sposób wypełnia na krzyżu to, co pozostawił nam jako przykazanie: „miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują”. Modlitwa za tych, którzy zadają cierpienie, wynosi człowieka nie tyle na szczyty heroizmu, co raczej ukierunkowuje go na miłość doskonałą – miłość ku komuś, a nie miłość za coś. W takiej miłości nie ma miejsca na pytanie: „Za co mnie kochasz?”. W przeciwnym razie prześladowcy nie mogliby być nigdy pokochani. Tym bardziej ci, którzy przez grzech stają się nieprzyjaciółmi Boga.
Słowa „Ojcze, przebacz” są słowami o nas i dla nas. O nas – bo i my bardzo często upadając w grzech, nie wiemy, co czynimy. Nie chodzi w tym przypadku o brak wiedzy o grzechu. Możemy bowiem zdawać sobie sprawę z ciężkości i złośliwości naszych win, ale nie jesteśmy w stanie pojąć, jak bardzo zraniliśmy Boga. Są to słowa także dla nas, ponieważ za każdym razem w Modlitwie Pańskiej prosimy o odpuszczenie win, dodając warunek „jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”. Powtarzając Chrystusowe słowa jako modlitwę za nieprzyjaciół i tych, którzy nas prześladują, również my zaczynamy okazywać wybaczającą miłość wobec nich. „Jeżeli Jezus modli się za nas nawet wtedy, gdy Go obrażamy, to o wiele bardziej jest On gotów przebaczyć nam, kiedy prosimy o przebaczenie” (G. Alberione, Alle Figlie di San Paolo 1939, s. 648). Wówczas Miłosierny Ojciec wzruszy się głęboko i przyjmie nas do swojego domu.
ks. Mariusz Szmajdziński
