WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
DIABELSKA BEZCZELNOŚĆ
Historia ukazana dziś w Ewangelii jest niesamowita – Jezus zostaje poddany kuszeniu przez diabła. Kuszenie jest bardzo konkretnie, realne i bezczelnie. Ten ewangeliczny opis winien być nam bliski, bo jesteśmy poddawani próbie na każdym kroku. Głód, bogactwo innych, pycha, pragnienie posiadania, zazdrość, wywyższanie się – to codzienne pokusy, które nas atakują z zewnątrz i od środka. Stąd tylko krok, aby oddać pokłon diabłu. Często wobec pokus tego świata jesteśmy bezsilni i mówimy: „Nie dajemy już rady”. Jezus jako człowiek, też pewnie mógłby tak powiedzieć i … ulec. On jednak pokazuje nam, jak dać odpór konkretnemu złu i pokusie. Najlepszym sposobem jest być blisko Pana Boga, żyć Bożym słowem – a nie jest to łatwe! A kto powiedział, że droga do doskonałości jest „łatwa, lekka i przyjemna”? Pan Jezus jako człowiek pokazuje, że życie słowem Bożym pomaga, karmienie się Eucharystią wzmacnia ducha, a ufność Bogu – udoskonala w życiu.
Nigdy nie było i nie będzie łatwo w życiu, bo szatan nie odpuści. Czy pamiętamy ostatnie zdanie z dzisiejszej Ewangelii? „Gdy diabeł dokończył całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu (Łk 4,13). A więc trzeba liczyć się z tym, że zły znowu zaatakuje i wiemy, że w przypadku Pana Jezusa tak było. Może nawet zaatakuje ze zdwojoną siłą. Ale jak pisze św. Paweł – jeśli Bóg jest z nami, któż przeciwko nam? Z Bożą pomocą – dzięki spowiedzi, komunii św., modlitwom mamy szansę wygrać kolejny raz i jeszcze raz, i jeszcze raz. Zwycięstwo przyjdzie, bo przyjść musi – tym zwycięstwem jest pusty grób i zmartwychwstały Chrystus.
ks. Krzysztof Stosur
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Wielki Post to czas, kiedy odkrywamy prawdę o sobie. Pochylając się nad własną słabością, dostrzegamy, jak wielką łaską obdarzył nas Bóg, przebaczając wszystkie nasze grzechy. Wielki Post nie jest okresem smutku, ale czasem odzyskania nadziei.
PIERWSZE CZYTANIE(Pwt 26,4-10)
Lud wybrany wyznaje wiarę w jedynego Boga i ufność w Jego pomoc i opiekę. Pan wzywany w ucisku wydobył swój lud z niewoli. To wiara doprowadziła Izraelitów do kraju opływającego w mleko i miód.
Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa
Mojżesz powiedział do ludu:
«Kapłan weźmie z twoich rąk koszyk i położy go przed ołtarzem Pana Boga twego. A ty wówczas wypowiesz te słowa wobec Pana Boga swego:
„Ojciec mój, Aramejczyk błądzący, zstąpił do Egiptu, przybył tam w niewielkiej liczbie ludzi i tam się rozrósł w naród ogromny, silny i liczny.
Egipcjanie źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe. Wtedy myśmy wołali do Pana, Boga przodków naszych. Usłyszał Pan nasze wołanie, wejrzał na naszą nędzę, nasz trud i nasze uciemiężenie. Wyprowadził nas Pan z Egiptu mocną ręką i wyciągniętym ramieniem wśród wielkiej grozy, znaków i cudów. Zaprowadził nas na to miejsce i dał nam ten kraj opływający w mleko i miód.
Teraz oto przyniosłem pierwociny płodów ziemi, którą dałeś mi, Panie”.
PSALM(Ps 91,1-2.10-11.12-13.14-15)
Człowiek, który znajduje się na drodze do Boga, jest strzeżony przez Stwórcę. Naszym zadaniem jest przylgnąć do Pana całym swoim życiem. Właściwie tylko o to powinniśmy zabiegać, a On zatroszczy się, by żaden kamień nie uraził stóp ludzi zmierzających do Niego.
Refren: Bądź ze mną, Panie, w moim utrapieniu.
Kto się w opiekę oddał Najwyższemu *
i mieszka w cieniu Wszechmocnego,
mówi do Pana: «Tyś moją ucieczką i twierdzą, *
Boże mój, któremu ufam».Ref.
Nie przystąpi do ciebie niedola, *
a cios nie dosięgnie twego namiotu.
Bo rozkazał swoim aniołom, *
aby cię strzegli na wszystkich twych drogach.Ref.
Będą cię nosili na rękach, *
abyś nie uraził stopy o kamień.
Będziesz stąpał po wężach i żmijach, *
a lwa i smoka podepczesz.Ref.
«Ja go wybawię, bo przylgnął do Mnie, *
osłonię go, bo poznał moje imię.
Będzie Mnie wzywał, a Ja go wysłucham †
i będę z nim w utrapieniu, *
wyzwolę go i sławą obdarzę».Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Rz 10,8-13)
Dla Boga wszyscy jesteśmy równi. Nie mają tutaj znaczenia podziały społeczne, narodowościowe i kulturowe. On obdarza łaską zbawienia każdego, kto sercem uwierzy w Niego i głosi tę wiarę, wzywając Jego imienia. Święty Paweł obiecuje, że taki człowiek nigdy się nie zawstydzi.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Cóż mówi Pismo? «Słowo jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim». A jest to słowo wiary, którą głosimy. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych, osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej do zbawienia. Wszak mówi Pismo: «Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony».
Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. «Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 4,4b)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA(Łk 4,1-13)
Nawet jeśli człowiek znajduje się na drodze do Boga, szatan zawsze będzie próbował przeszkodzić w tej wędrówce. Odważył się nawet stanąć na drodze Jezusowi. Dzisiejsza Ewangelia pokazuje, że Duch Święty zawsze przychodzi wtedy, kiedy Go wzywamy i nigdy nie opuszcza nas na pustyni naszego kuszenia.
Słowa Ewangeliiwedług świętego Łukasza
Jezus pełen Ducha Świętego powrócił znad Jordanu i czterdzieści dni przebywał w Duchu na pustyni, gdzie był kuszony przez diabła. Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem».
Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”».
Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje».
Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”».
Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli”, i „na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”».
Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”».
Gdy diabeł dokończył całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Ostatnie słowa Chrystusa na krzyżu(2)
„Zaprawdę powiadam ci, dziś ze mną będziesz w raju” (Łk 23,43). Słowa te pełne są wybaczającej miłości i stanowią obietnicę zbawienia. Jezus wypowiada je do grzesznika świadomego swojego zła. Ów Dobry Łotr słowami „My przecież słusznie” ucina szyderczą prowokację drugiego złoczyńcy. Więcej, w Jezusie widzi on niewinnie cierpiącego Sługę Pańskiego. Dlatego z ufnością zwraca się do Niego. Dobrego Łotra można tu porównać do syna marnotrawnego, który powrócił (por. Łk 15), albo syna, który początkowo mówił: „Nie chcę”, ale potem się opamiętał (por. Mt 21). Święty Łukasz wielokrotnie w swojej Ewangelii pokazał, że na nawrócenie nigdy nie jest za późno. Nawet w obliczu śmierci Ojciec może wzruszyć się głęboko i przyjąć do swojego domu. Pojawia się tu szalona dysproporcja pomiędzy życiem grzesznym a otrzymanym darem nowego życia. Zostaje to przewartościowane przez krzyż, na którym niewinny Jezus odebrał karę. Dlatego szczera prośba: „wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swojego królestwa” spotkała się z odpowiedzią, która zawiera nagrodę, jaką jest świętość.
Chrystus nawet w obliczu swojej śmierci czyni to, co wypełniał przez całe ziemskie życie – szuka zabłąkanej owcy i przyprowadza ją do owczarni. To właśnie na krzyżu Boże miłosierdzie, które Jezus objawił światu, osiąga swoje dopełnienie. To właśnie na krzyżu Chrystus daje każdemu człowiekowi jeszcze w godzinie śmierci szansę na nawrócenie. W obliczu niewyobrażalnego cierpienia, przerażającej samotności, a także w godzinie śmierci Jezusowe „dziś” (bardzo ważne słowo w Ewangelii Łukasza) staje się formą Bożej obecności i daje pewność nawet największemu grzesznikowi, że jeszcze rzeczywiście dziś wejdzie z Jezusem do chwały Bożej. Jednak owo „dziś” staje się bardzo wiążące. Skoro jest objawieniem nastania czasu zbawienia, to znaczy, że nawrócenia trzeba dokonać także „dziś”.
„Zaprawdę powiadam ci” – „jest to słowo pełne pocieszenia dla duszy, która jęczy w niewoli grzechu: tak, pełne pocieszenia, ponieważ ono pozostawia otwarte przejście do nadziei, aż po ostatni dech” (G. Alberione, Alle Figlie di San Paolo 1939, s. 649). Nadzieja ta pozwala w koszmarze męki dostrzec radość raju, w dramacie samotności – obecność Jezusa, a w ciemnościach śmierci – światłość życia w królestwie Bożym. Ogień pożerający, który w męce konania zapłonął jako sprawiedliwa kara, zostaje zamieniony w oczyszczający płomień Bożego miłosierdzia.
ks. Mariusz Szmajdziński
