NR 13 / 2013 – NIEDZIELA PALMOWA, CZYLI MĘKI PAŃSKIEJ

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


ŻYCIE JEZUSA ODZWIERCIEDLA ŻYCIE CZŁOWIEKA

Liturgia Niedzieli Palmowej jest podobna do ludzkiego życia. Są chwile radosne, ale jest także ból i cierpienie. Aby zrozumieć sens tego wszystkiego, wpatrujemy się w Chrystusa, który umarł na Krzyżu i trzy dni później zmartwychwstał.
Dziś słów Ewangelii słuchamy dwa razy. Pierwsze jej czytanie napełnia nas radością. Dowiadujemy się z niego o ludziach wiwatujących na cześć Chrystusa. Co prawda faryzeusze zaczynają już szemrać, ale ich głos jest jeszcze zbyt słaby, aby mogli przeszkodzić temu niezwykłemu wjazdowi do Jerozolimy. Dzisiejsze drugie czytanie Ewangelii, zawierające opis Męki Pańskiej, całkowicie zmienia nastrój. Faryzeusze triumfują, a kłamstwo i bluźnierstwo wydaje się, że zwyciężyło.
Dzisiejsza celebracja odzwierciedla dwa bieguny naszej ludzkiej egzystencji. Bywa, że w życiu odnosimy sukcesy. Może osiągamy je własną pracą, a może koniunktura tak się układa, że bez większego wysiłku wdrapujemy się na szczyt drabiny sukcesu. Ludzie nas podziwiają, a my czujemy się spełnieni. Wystarczy jednak niespodziewany krach na giełdzie, zwolnienia w pracy i lądujemy na zupełnie przeciwległym biegunie.
Ziemskie życie Jezusa odzwierciedla los człowieka. Były w nim chwile piękne i radosne, ale także ból i trwoga. „Gdy w Bogu złożymy nadzieję, uzyskamy wolność i bezpieczeństwo” (św. Jan Chryzostom). Bycie blisko Pana nie gwarantuje, że nasze życie będzie pozbawione trosk i cierpienia. Ale gdy w tym wszystkim będziemy zauważać Boga, wtedy nigdy nie utracimy sensu życia i pewnego dnia zbierzemy owoce zmartwychwstania.

ks. Mariusz Krawiec – paulista


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


Liturgią Niedzieli Palmowej rozpoczynamy Wielki Tydzień, w którym celebrujemy największe wydarzenia zbawcze. Dziś wspominamy uroczysty wjazd Jezusa z Góry Oliwnej, z miejscowości Betfage, do Jerozolimy. Witany radosnymi okrzykami Chrystus przybywa do Miasta Świętego jak Król żydowski. W ten sposób spełniają się starotestamentalne zapowiedzi proroków.

PIERWSZE CZYTANIE(Iz 50,4-7)

Na kilka wieków przed Chrystusem prorok Izajasz zapowiadał nadejście tajemniczej postaci, którą określano w tradycji cierpiącym sługą Pańskim. Wśród Żydów nie było zgody co do tego, kim jest ów sługa i jaką spełni rolę w historii zbawienia. Chrześcijanie od początku swej historii rysy sługi Jahwe odnaleźli w cierpiącym Zbawicielu.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Pan Bóg mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyjść z pomocą strudzonemu przez słowo krzepiące. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja się nie oparłem ani się nie cofnąłem.
Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę. Nie zasłoniłem mej twarzy przed zniewagami i opluciem.
Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam.

PSALM(Ps 22,8-9.17-18a.19-20.23-24)

Psalm 22 należy do lamentacji, którą wypowiada osoba osamotniona w swoim cierpieniu. Nic dziwnego, że Kościół od początków swego istnienia wkładał słowa całego psalmu w usta Chrystusa, który jego początkowe wiersze wypowiedział na krzyżu. Warto pamiętać, że cały psalm kończy się motywem uwielbienia Boga, co oznacza, że osamotnienie zostało przezwyciężone.

Refren: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, *
wykrzywiają wargi i potrząsają głowami:
«Zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli, *
niech go ocali, jeśli go miłuje».Ref.

Sfora psów mnie opadła, *
otoczyła mnie zgraja złoczyńców.
Przebodli moje ręce i nogi, *
policzyć mogę wszystkie moje kości.Ref.

Dzielą między siebie moje szaty *
i los rzucają o moją suknię.
Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka: *
pomocy moja, śpiesz mi na ratunek.Ref.

Będę głosił swym braciom Twoje imię *
i będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych:
«Chwalcie Pana, wy, którzy się Go boicie, *
niech się Go lęka całe potomstwo Izraela».Ref.

DRUGIE CZYTANIE (Flp 2,6-11)

Dzisiejszy fragment Listu do Filipian jest jednym z najstarszych chrześcijańskich hymnów streszczających w kilku zdaniach całe dzieło Chrystusa. On jako Syn Boży stał się człowiekiem, poniósł karę za grzechy zamiast ludzi, a następnie pokonał śmierć i po zmartwychwstaniu powrócił do Ojca. Taka jest też droga tych, którzy w Niego wierzą.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian

Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w tym, co zewnętrzne uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych, i aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Flp 2,8-9)

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Dla nas Chrystus stał się posłuszny aż do śmierci,
a była to śmierć na krzyżu.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko
i dał Mu imię, które jest ponad wszelkie imię.
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA (krótsza, Łk 23,1-49)

Ewangelia Łukasza została zbudowana na podstawie motywu wędrówki Jezusa do Jerozolimy. Opis Męki Pańskiej z dzisiejszej liturgii słowa jest w ujęciu ewangelisty kulminacyjnym momentem całej działalności Jezusa, który przybywa do Jerozolimy, by tam dokonać dzieła zbawienia. Przez to, co dokonało się na krzyżu, każdy wierzący w Chrystusa może zmierzać do Nowej Jerozolimy – królestwa niebieskiego, którego bramy zostają otwarte.

słowa Chrystusa; E.słowa Ewangelisty; I. słowa innych osób pojedynczych; T.słowa kilku osób lub tłumu.

Męka naszego Pana Jezusa Chrystusa według świętego Łukasza

Jezus przed Piłatem
E. Starsi ludu, arcykapłani i uczeni w Piśmie powstali i poprowadzili Jezusa przed Piłata. Tam zaczęli oskarżać Go:
T. Stwierdziliśmy, że ten człowiek podburza nasz naród, że odwodzi od płacenia podatków Cezarowi i że siebie podaje za Mesjasza–Króla.
E. Piłat zapytał Go:
I. Czy Ty jesteś królem żydowskim?
E. Jezus odpowiedział mu:
Tak, Ja nim jestem.
E. Piłat więc oświadczył arcykapłanom i tłumom:
I. Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku.
E. Lecz oni nastawali i mówili:
T. Podburza lud, szerząc swą naukę po całej Judei, od Galilei, gdzie rozpoczął, aż dotąd.
E. Gdy Piłat to usłyszał, zapytał, czy człowiek ten jest Galilejczykiem. A gdy się upewnił, że jest spod władzy Heroda, odesłał Go do Heroda, który w tych dniach również przebywał w Jerozolimie.

Jezus przed Herodem
Na widok Jezusa Herod bardzo się ucieszył. Od dawna bowiem chciał Go ujrzeć, ponieważ słyszał o Nim i spodziewał się, że zobaczy jakiś znak, zdziałany przez Niego. Zasypał Go też wieloma pytaniami, lecz Jezus nic mu nie odpowiedział. Arcykapłani zaś i uczeni w Piśmie stali i gwałtownie Go oskarżali. Wówczas wzgardził Nim Herod wraz ze swoją strażą; na pośmiewisko kazał ubrać Go w lśniący płaszcz i odesłał do Piłata. W tym dniu Herod i Piłat stali się przyjaciółmi. Przedtem bowiem żyli z sobą w nieprzyjaźni.

Jezus ponownie przed Piłatem
Piłat więc kazał zwołać arcykapłanów, członków Wysokiej Rady oraz lud i rzekł do nich:
I. Przywiedliście mi tego człowieka pod zarzutem, że podburza lud. Otóż ja przesłuchałem Go wobec was i nie znalazłem w Nim żadnej winy w sprawach, o które Go oskarżacie. Ani też Herod, bo odesłał Go do nas; a oto nie popełnił On nic godnego śmierci. Każę Go więc wychłostać i uwolnię.

Jezus odrzucony przez swój naród
E.
A był obowiązany uwalniać im jednego na święta. Zawołali więc wszyscy razem:
T. Strać Tego, a uwolnij nam Barabasza.
E. Był on wtrącony do więzienia za jakiś rozruch powstały w mieście i za zabójstwo. Piłat, chcąc uwolnić Jezusa, ponownie przemówił do nich. Lecz oni wołali:
T. Ukrzyżuj, ukrzyżuj Go!
E. Zapytał ich po raz trzeci:
I. Cóż On złego uczynił? Nie znalazłem w Nim nic zasługującego na śmierć. Każę Go więc wychłostać i uwolnię.
E. Lecz oni nalegali z wielkim wrzaskiem, domagając się, aby Go ukrzyżowano; i wzmagały się ich krzyki. Piłat więc zawyrokował, żeby ich żądanie zostało spełnione. Uwolnił im tego, którego się domagali, a który za rozruch i zabójstwo był wtrącony do więzienia; Jezusa zaś zdał na ich wolę.

Droga Krzyżowa
Gdy Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem.
A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł:
Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi! Oto bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły. Wtedy zaczną wołać do gór: Padnijcie na nas; a do pagórków: Przykryjcie nas! Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?
E. Prowadzono też dwóch innych, złoczyńców, aby ich z Nim stracić.

Ukrzyżowanie
Gdy przyszli na miejsce, zwane Czaszką, ukrzyżowali tam Jego i złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie. Lecz Jezus mówił: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią.
E. Potem rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając losy.

Wyszydzenie na krzyżu
A lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wielkiej Rady drwiąco mówili:
T. Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym.
E. Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc:
T. Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie.
E. Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: To jest król żydowski.

Dobry Łotr
Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu:
I. Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas.
E. Lecz drugi, karcąc go, rzekł:
I. Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił.
E. I dodał:
I. Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa.
E. Jezus mu odpowiedział:
Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju.

Śmierć Jezusa
E.
Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem:
Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego.
E. Po tych słowach wyzionął ducha.

Wszyscy klękają i przez chwilę zachowują milczenie.

Po śmierci Jezusa
Na widok tego, co się działo, setnik oddał chwałę Bogu i mówił:
I. Istotnie, człowiek ten był sprawiedliwy.
E. Wszystkie też tłumy, które zbiegły się na to widowisko, gdy zobaczyły, co się działo, wracały, bijąc się w piersi. Wszyscy Jego znajomi stali z daleka; a również niewiasty, które Mu towarzyszyły od Galilei, przypatrywały się temu.
rólu wieków.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE