WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
GDZIE BĘDĄ ZAPISANE NASZE IMIONA?
Współczesny świat uprawia propagandę sukcesu. Liczy się tylko ten, kto jest „na topie”. A Bóg mówi: „Nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie” (Łk 10,20).
Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam Jezusa, który wysyła wybranych uczniów, aby przygotowali grunt pod zasiew słowa Bożego. Ich zadaniem jest zapowiedzieć Chrystusa oraz otworzyć serca mieszkańców wiosek i miast na przyjęcie królestwa Bożego. Uczniowie, pełni zapału i gorliwości, z radością przynoszą Jezusowi owoce swojej pracy. Głosili Ewangelię, uzdrawiali chorych, a nawet wyrzucali złe duchy. Po ludzku odnieśli sukces. Ale co na to wszystko Jezus? Mistrz nie udziela uczniom taniej pochwały. Zwraca ich uwagę na fakt, iż nie jest ważne, kto ile osiągnął i czego dokonał. Najważniejsze jest to, że uczniowie zasłużyli na nagrodę życia wiecznego.
Popatrzmy na nasze życie. Jak często świat zaraża nas swoim sposobem myślenia… Uczymy się, pracujemy po to, aby coś osiągnąć, aby coś znaczyć, aby odnieść sukces. Wkładamy w to całe serce i wszystkie siły. Często udaje się nam dokonać wielkich rzeczy, zdobyć uznanie, zarobić dużo pieniędzy. Ale za jaką cenę? Czy z powodu naszej pogoni za sukcesem nie tracimy tego, co jest ważne? Czy nie cierpi na tym nasza dusza? Trzeba pamiętać o tym, że oprócz przemijającego szczęścia tu na ziemi, jest przecież szczęście wieczne w królestwie Bożym. Ono jest naszym pierwszorzędnym celem. I tylko ten, kto zdobywa nagrodę w niebie, jest prawdziwym zwycięzcą i osiąga sukces.
ks. Wojciech Kuzioła – paulista
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Eucharystia jest oddaniem Bogu chwały i prowadzi do głębokiego doświadczenia pokoju. Jak zauważa papież Benedykt XVI: „Tam, gdzie nie oddaje się chwały Bogu, gdzie się o Nim zapomina lub wręcz Jemu zaprzecza, nie ma także pokoju”. Uczniowie Jezusa, uczestnicy Mszy św., mają stawać się w świecie zwiastunami pokoju i budowniczymi królestwa Bożego na ziemi.
PIERWSZE CZYTANIE(Iz 66,10-14c)
W VI wieku przed Chr. Babilończycy obrócili w gruzy Jerozolimę, a jej mieszkańców wypędzili. Prorok obwieszcza, że ukochana Jerozolima znowu powstanie do normalnego życia. Miasto odnowione będzie jeszcze okazalsze niż przed zburzeniem. Bóg – Wybawiciel potrafi przemienić pustynię w obfite życie, obdarować Jerozolimę nową jakością życia.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej wszyscy, co ją miłujecie. Cieszcie się z nią bardzo wy wszyscy, którzyście się nad nią smucili.
Abyście ssać mogli aż do nasycenia z piersi jej pociech; ażebyście ciągnęli mleko z rozkoszą z pełnej piersi jej chwały. Tak bowiem mówi Pan: «Oto Ja skieruję do niej pokój jak rzekę, chwałę narodów jak strumień wezbrany.
Ich niemowlęta będą noszone na rękach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogo pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę; w Jerozolimie doznacie pociechy.
Na ten widok rozraduje się serce wasze, kości wasze nabiorą świeżości jak murawa. Ręka Pana da się poznać Jego sługom».
PSALM(Ps 66,1-3a.4-5.6-7a.16-20)
Bóg Izraela jest największy, ponieważ jest jedynym Bogiem, który obdarza wolnością. Psalmista przywołuje z przeszłości wielkie wydarzenia z czasów Wyjścia, kiedy Bóg wyprowadził Izraelitów z niewoli egipskiej, zamieniając morze w suchy ląd.
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Boga.
Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie,
opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu wspaniałą oddajcie.
Powiedzcie Bogu: «Jak zadziwiające są Twe dzieła!Ref.
Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie,
niech Twoje imię opiewa».
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga:
Zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi.Ref.
Morze na suchy ląd zamienił,
pieszo przeszli przez rzekę:
Nim się przeto radujmy!
Jego potęga włada na wieki.Ref.
Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy,
którzy boicie się Boga,
opowiem, co uczynił mej duszy.
Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby
i nie oddalił ode mnie swej łaski.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Ga 6,14-18)
Apostoł Paweł przedstawia teologię krzyża, która nie jest jakąś wzniosłą teorią, ale szczytem mądrości i miłości Boga. Dlatego Apostoł Narodów ma odwagę wyznać, że jest ukrzyżowany z Chrystusem. To właśnie krzyż Jezusa jest znakiem zbawienia dla człowieka.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia:
Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie.
Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie.
Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa.
Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie z duchem waszym, bracia. Amen.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Kol 3,15a.16a)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Sercami waszymi niech rządzi Chrystusowy pokój,
słowo Chrystusa niech w nas przebywa
z całym swoim bogactwem.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(dłuższa Łk 10,1-12.17-20)
Uczniowie mają ogłaszać pokój królestwa Bożego. Jezus posyła ich po dwóch. Jak zauważa św. Grzegorz Wielki, Chrystus czyni tak, aby wpoić uczniom miłość. Bo, aby zaistniała miłość, potrzeba co najmniej dwóch osób. Pokój, który dla Żydów oznaczał sumę dóbr materialnych i duchowych, wraz z przyjściem Jezusa nabiera nowego znaczenia. Pokój to zbawienie, które człowiek może przyjąć bądź odrzucić.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich:
«Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: „Pokój temu domowi”. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: „Przybliżyło się do was królestwo Boże”».
«Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: „Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże”. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».
Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają».
Wtedy rzekł do nich: «Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Spotkanie ze świadkami Jehowy (1)
Co dziesiąta osoba podejmująca jehowickie studium Biblii decyduje się na przyjęcie od nich chrztu, a to oznacza pełne włączenie się w działalność tej organizacji. Pozostałe osoby doznają uszczerbku dla swojej wiary: przyjmują inne niż katolickie normy i wartości, przestają uczęszczać do kościoła i korzystać z sakramentów świętych. […].
Organizacja Świadków Jehowy powstała dopiero w 1931 roku w wyniku rozłamu w protestanckim ruchu Badaczy Pisma Świętego. […] Ich centrala znajduje się w Nowym Jorku, w dzielnicy Brooklyn.
Świadkowie Jehowy nie uznają Jezusa Chrystusa za Boga równego Ojcu, a tylko za syna Bożego. Przed Wcieleniem miał to być, według nich, Michał Archanioł, a po Wcieleniu – Jezus, jako zwykły człowiek, który w momencie śmierci przestał istnieć, a przy zmartwychwstaniu zaistniał jako „uduchowiony Syn” – niewidzialna istota. Nie uznają trzeciej Osoby Trójcy Świętej – Ducha Świętego jako Boga – Osoby, lecz widzą w Nim nieosobową moc, siłę Bożą. Nie wierzą w istnienie życia pozagrobowego ani duszy nieśmiertelnej. Dla nich dusza to istota żyjąca lub krew, dzięki której ciało utrzymuje się przy życiu. Nie uznają czyśćca, piekła i sakramentów świętych. Dla nich chrzest jest jedynie symbolem oddania się Bogu, nie są więc chrześcijanami. Nie wierzą w Eucharystię, nie uznają sakramentu pokuty. Dopuszczają rozwody, a także ponowne małżeństwo. Głoszą, że przestrzeganie dziesięciorga przykazań Bożych już nie obowiązuje.
[…] Są przekonani o tym, że źli ludzie w chwili śmierci zostają unicestwieni. Wierzą także w rychłe powtórne przyjście Pana Jezusa i zapowiadają je kolejno na różne lata. Uważają, że po tzw. Armagedonie (wojnie, w czasie której zginą wszyscy poza świadkami Jehowy), Jehowa wzbudzi z martwych do życia na „rajskiej ziemi” tych, których „zapamiętał”. W tym rajskim królestwie ludzie będą żyli tysiąc lat, co będzie dla nich okresem próby. Ci, którzy nie spełnią wymagań, zostaną ostatecznie unicestwieni przez Jehowę, a pozostali będą żyli na ziemi wiecznie.
[…] Choć ich organizacja nieustannie się rozrasta, to jednak nie posiada żadnego szpitala, sierocińca ani innej placówki zajmującej się pomocą czy resocjalizacją, a także nie uczestniczy w akcjach charytatywnych. Świadkowie Jehowy twierdzą bowiem, że całkowita lojalność wobec Jehowy uwalnia ich od jakiejkolwiek odpowiedzialności wobec władz i społeczeństwa.
Ks. Stanisław Jasionek, Rodzinny przewodnik po życiu wiarą, Częstochowa 2009.
