WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
CZY MAM JUŻ DZIŚ TEN KLUCZ?
Wierzymy, że życie po śmierci istnieje. Istnieje też królestwo niebieskie, którego dostępują ludzie zbawieni. Pozostaje tylko znaleźć odpowiedź na pytanie: Co należy czynić, aby przekroczyć jego bramy?
Odwiedzając dzisiaj cmentarze, kierujemy nasze myśli ku przeszłości, ale i przyszłości. Wspominamy naszych drogich zmarłych. Więcej niż zazwyczaj myślimy o tajemnicy śmierci. Perspektywa odchodzenia z tego świata może nas czasem przerażać i paraliżować. Zwłaszcza gdy będziemy na nią patrzyli w kategoriach wyłącznie ludzkich.
Zmartwychwstanie Chrystusa wszystko odwraca. Bóg, pokonując śmierć, otworzył człowiekowi bramę do królestwa niebieskiego. Uzdolnił go do świętości, a przez to do oglądania Boga. I choć nadal umieramy i będziemy umierać jako istoty cielesne, to musimy zrobić wszystko, aby móc cieszyć się wiecznością. Pozostaje jednak pytanie: Jak to osiągnąć? Kluczem do otwarcia nieba są „błogosławieństwa”, o których dziś słyszymy w Ewangelii. Jezus naucza w sposób prosty i konkretny. Jeśli będziesz miłosierny, czystego serca i będziesz niósł pokój – osiągniesz niebo. Jeśli będziesz umiał znosić prześladowania dla sprawiedliwości i urągania ze względu na Chrystusa – wejdziesz do Jego królestwa.
Żyć duchem błogosławieństw wcale nie jest łatwo. Nasza ludzka, upadła na skutek grzechu natura, ma tendencję do wyrządzania zła. Nie możemy jednak temu ulegać. Wpatrując się w przykład świętych, powtarzajmy za św. Janem Apostołem: „Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty” (II czytanie).
ks. Mariusz Krawiec – paulista
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Chwała świętych to owoc ziemskiej walki przeciwko różnorodnym trudnościom, ale przede wszystkim owoc Chrystusowej męki i zmartwychwstania. Choć śmierć jawi się jako kres wszystkiego, czym żyjemy i do czego dążymy, wierzymy, że Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy z ludzi, aby wszystkich obdarzyć swoim życiem Syna Bożego.
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 7,2-4.9-14)
Symboliczna liczba 144 000 wyraża niepoliczalność zbawionych i ich pochodzenie z każdego zakątka świata i ze wszystkich epok ludzkości. Bóg stworzył człowieka do nieśmiertelności i do niej go prowadzi. Pozwala mu przez trudy życia opłukać swoje szaty, czyli przyodziać się w nadzieję i miłość.
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła
Ja, Jan, ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: «Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, ani drzewom, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego». I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela.
Potem ujrzałem wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: «Zbawienie Bogu naszemu, Zasiadającemu na tronie, i Barankowi».
A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicza swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: «Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen!».
A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: «Ci, przyodziani w białe szaty, kim są i skąd przybyli?» I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku, i opłukali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka».
PSALM (Ps 24,1-2.3-4ab.5-6)
Oblicze Boga ukazane nam zostało w osobie Jezusa Chrystusa. Wpatrując się w Niego, podejmujemy wysiłek kroczenia Jego śladami w stronę miasta Boga i Jego świętych.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia,
świat i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził
i utwierdził ponad rzekami.Ref.
Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
który nie skłonił swej duszy ku marnościom.Ref.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, co Go szukają,
Którzy szukają oblicza Boga Jakuba.Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1J 3,1-3)
Chociaż żaden człowiek nie może w swoim życiu osiągnąć świętości, to dzięki ludzkiej doskonałości Chrystusa już teraz zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi. Z ufnością możemy też oczekiwać, że Chrystus doprowadzi do pełni nasz wysiłek i obdarzy pełnią swojego Bożego życia.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła
Najmilsi:
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jaki jest.
Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 11,28)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy,
którzy jesteście utrudzeni i obciążeni,
a ja was pokrzepię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 5,1-12a)
Paradoksalna wypowiedź Jezusa o szczęściu ubogich, smutnych, łaknących sprawiedliwości, prześladowanych itd. jest możliwa do przyjęcia tylko w perspektywie wiary w życie wieczne. Wiara ta umacnia nas i otwiera na przyjęcie mocy Bożego Ducha.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Błogosławieństwa (Mt 5, 3-12)
Błogosławieństwa zwane są zbiorem statutów królestwa Bożego. Jego mieszkańcami mogą zostać ludzie odznaczający się przymiotami moralnymi, które wymienia Jezus. Kto je posiada, jest szczęśliwy, bo już uczestniczy w dobrach niebieskich, choć ich pełni doświadczy w przyszłości, w życiu wiecznym.
Królestwo niebieskie już należy do ubogich i prześladowanych za sprawiedliwość (wersety 3 i 10), już w nim uczestniczą, choć oczekują jego pełni. Ubodzy to ludzie pozbawieni wszystkiego, mogący liczyć jedynie na Boga; lecz także ci, którzy doświadczają własnej bezradności, uniżają się, są wolni od przywiązań do dóbr ziemskich, ufają Bogu i przedkładają Jego Osobę nad wszelkie wartości. Cierpiący udrękę (werset 4) to doświadczający jakiegokolwiek ucisku, bolejący z powodu zła obecnego w świecie, lecz także ci, którzy są świadomi własnej nędzy moralnej. Łagodni (werset 5) to ludzie prawdziwie pokorni, uznający prawdę o sobie i podporządkowani Bogu. Ludzie głodni i spragnieni sprawiedliwości (werset 6) (Bożej, ludzkiej, społecznej) to ci, którzy nie tylko doświadczają jej braku, ale także doceniają jej wartość i uznają jej konieczność, jak niezbędny do życia jest pokarm i napój. Miłosierni (werset 7), pełni serdecznego współczucia, zawsze są gotowi przyjść z pomocą bliźniemu, przebaczyć mu, zrezygnować z chęci zemsty, odpowiedzieć miłością na nienawiść. Ludzi czystego serca (werset 8) poruszają tylko prawe intencje, są wierni Bogu i ludziom, za wszelką cenę unikają nieczystości moralnej. Ci, którzy zabiegają o pokój (werset 9), będący wolą Bożą, pracują na rzecz szeroko pojętego ludzkiego dobra; kształtują ludzkie relacje na podstawie miłości i są sługami Boga pokoju (np. Rz 15,33; 1Kor 14,33). Prześladowani za sprawiedliwość (werset 10) jednoczą się w cierpieniu z Jezusem, poświęcają siebie dla wyższych wartości.
Jezus Chrystus, ustanawiając te zasady uczestnictwa w królestwie Bożym, sam jest wzorem ich doskonałego wypełnienia. Kiedy chrześcijanie Go naśladują, stają się błogosławieni, szczęśliwi, bo są otoczeni szczególną troską Boga, który umacnia, pociesza, udziela miłosierdzia i wzywa do siebie.
Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu.
Najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem.
