NR 60 / 2015 – UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO – Msza w nocy

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Dwa tysiące lat temu zachód słońca nad Betlejem nie zapowiadał nic szczególnego. Tamtej nocy jednak w narodzinach Dziecięcia każdy z nas otrzymał niezwykłą łaskę narodzenia się na nowo. To wydarzenie nie przeminęło, ale trwa w wierzących przez Tego, który wtedy przyszedł po raz pierwszy na świat.

PIERWSZE CZYTANIE(Iz 9,1-3.5-6)

Jakże wielkie sprawy spoczywają na małych dziecięcych barkach. Sprawy i losy każdego z nas zależą od tego Dziecięcia. Ono tylko zdoła je udźwignąć. Dlatego Jego narodziny są dla świata jak pojawienie się światła w ciemności, jak złamanie pręta, którym nas bito, jak koniec trudów wojennej wyprawy.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Naród kroczący w ciemnościach
ujrzał światłość wielką;
nad mieszkańcami kraju mroków
zabłysło światło.

Pomnożyłeś radość,
zwiększyłeś wesele.

Rozradowali się przed Tobą,
jak się radują we żniwa,
jak się weselą
przy podziale łupu.

Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo
i drążek na jego ramieniu,
pręt jego ciemięzcy
jak w dniu porażki Madianitów.

Albowiem Dziecię nam się narodziło,
Syn został nam dany,
na Jego barkach spoczęła władza.

Nazwano Go imieniem:
Przedziwny Doradca, Bóg Mocny,
Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju.

Wielkie będzie Jego panowanie
w pokoju bez granic
na tronie Dawida
i nad Jego królestwem,
które On utwierdzi i umocni
prawem i sprawiedliwością,
odtąd i na wieki.
Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.

PSALM(Ps 96,1-2.3 i 10ac.11-12.13)„Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel”. Każde słowo wyśpiewane w tej frazie jest ważne. To dzisiaj uobecnia się wielka tajemnica Wcielenia, w której dwie nieskończenie odległe od siebie natury – boska i ludzka – połączyły się dla naszego zbawienia. A to zbawienie nie jest czymś abstrakcyjnym, lecz szczęściem, którego pragnienie każdy nosi w swym sercu.

Refren:Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, *
każdego dnia głoście Jego zbawienie. Ref.

Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,*
rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy. Ref.

Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości. Ref.

Przed obliczem Pana, który już się zbliża,*
który już się zbliża, by sądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, *
a ludy według prawdy.Ref.

DRUGIE CZYTANIE(Tt 2,11-14)

„Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom” – oto jeszcze jedno imię określające nowo narodzone Dziecię – Łaska. Oznacza ono, że Chrystus jest darem dla nas, największym wyrazem miłości Ojca. Ta miłość wykracza poza granice Izraela i poza wszelkie inne granice, ciągle wznoszone przez ludzkość. Ona ogarnia wszystkich, jest uniwersalna, a dopełni się w zbawczej ofierze Chrystusa na krzyżu. Boże Narodzenie jest bowiem początkiem tego, co się dokona w czasie Wielkiej Nocy.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Tytusa
Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Łk 2,10-11)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zwiastuję wam radość wielką,
dziś narodził się nam Zbawiciel, którym jest Jezus Chrystus.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA(Łk 2,1-14)

Ewangeliczny opis ukazuje, jak spełniają się po kolei obietnice. Mesjasz przychodzi pod postacią dziecka, pochodzi z rodu Dawida i rodzi się w mieście Dawidowym – Betlejem. Jego przyjście jest wydarzeniem, w którym łączy się niebo z ziemią: radują się aniołowie i witają Go prości pasterze. Taka też będzie misja Mesjasza – połączyć na zawsze dwie oddalone od siebie przez grzech sfery − niebiańską i ziemską.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta.
Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.
Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoim stadem. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie».
I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:
«Chwała Bogu na wysokościach,
a na ziemi pokój
ludziom, w których ma upodobanie».