NR 26 / 2018 – WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

„Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo?” Pytanie, które aniołowie stawiają apostołom, może zastanawiać. Reakcją zupełnie zwyczajną jest wpatrywanie się uczniów w Mistrza wstępującego do nieba, którego za chwilę nie będą już oglądać. W Jego imię pójdą głosić światu Ewangelię. Kolejność jest następująca: wpatrujemy się w Pana, rozmawiamy z Nim, a następnie dajemy świadectwo, że żyje, rozbudzając w innych pragnienie nieba. To jest misja naszego życia.

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 1, 1-11)
Przez czterdzieści dni po zmartwychwstaniu, Jezus ukazywał się apostołom i nauczał o królestwie Bożym. Wychowani w tradycji żydowskiej, oczekiwali politycznego wyzwolenia Izraela. Jezus zmienia kierunek ich myślenia: zapewnia, że otrzymają Ducha Świętego i będą Jego świadkami aż po krańce ziemi. Niekiedy wydaje się nam, że najlepiej wiemy, co jest dla nas dobre. Jezus zmienia nasz sposób myślenia. Uczymy się patrzeć na rzeczywistość Jego oczami i poznajemy, czego On od nas oczekuje.

Czytanie z Dziejów Apostolskich
Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.
A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił:
«Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym».
Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?». Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».
Oto słowo Boże.

PSALM (Ps 47, 2-3. 6-7. 8-9)
Psalmista zachęca dzisiaj do radości. Jezus-Król wstępuje do nieba, by zasiąść na świętym tronie. To doskonała okazja do śpiewania pieśni wesela. Jesteśmy blisko spełnienia obietnicy posłania Ducha Pocieszyciela, który pozostanie z nami na zawsze. On będzie umacniał i pomagał w rozeznawaniu i pełnieniu woli Ojca, aż do dnia, w którym otrzymamy koronę chwały i razem z Chrystusem będziemy współkrólować w niebie.

Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy, straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.

DRUGIE CZYTANIE (Ef 1, 17-23)
Wiedzę zdobywamy nie tylko rozumem. Otrzymaliśmy światłe oczy dla serca, by patrzeć i widzieć głębiej; poznawać Boga sercem, dostrzegać Jego pełne mocy działanie. Wielkiego dzieła dokonał w swoim Synu i wspaniałe rzeczy czyni dla nas. Jezus jest Pełnią, która zaspokoi każdy głód i wypełni wszelki brak. W Nim odnajdziemy miłość, radość, pokój, poczucie bezpieczeństwa. Szukajmy Pana nie tylko rozumem, lecz zdecydowanie bardziej sercem.

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego, to znaczy światłe oczy dla waszego serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas, wierzących, na podstawie działania Jego potęgi i siły, z jaką dokonał dzieła w Chrystusie, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką zwierzchnością i władzą, i mocą, i panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.
I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.
Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 28, 19. 20)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody,
Ja jestem z wami przez wszystkie dni
aż do skończenia świata.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Mk 16, 15-20)
Zanim Pan Jezus wstąpił do nieba, dał apostołom konkretne wskazówki: dokąd mają iść, co robić i jakie będą tego owoce. Dał im władzę uzdrawiania, wyrzucania złych duchów, mówienia językami. Wcale nie jest powiedziane, że byli ludźmi dojrzałymi w wierze i w pełni gotowymi do pełnienia tych zadań. O czym to świadczy? Mianowicie o tym, że to nie oni, lecz Bóg będzie działał swoją mocą. Już dzisiaj mamy dawać świadectwo naszej wiary! Odpowiednie wskazówki odnajdziemy w słowie Bożym.

Zakończenie Ewangelii według Świętego Marka
Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich:
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.
Oto słowo Pańskie.