WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
ZWIASTOWANIE NAJWIĘKSZEJ RADOŚCI
W świętą noc Narodzenia Pańskiego, we wszystkich stronach świata, w katedrach i bazylikach, w niezliczonych kościołach i kaplicach, nawet zagubionych wśród gór i lasów, w śniegu lub w spiekocie, wyznawcy Chrystusa śpieszą na Pasterkę, aby przeżyć radość z narodzin Zbawiciela.
Obiecany i upragniony Mesjasz przyszedł na ziemię w ciszy, poza miastem, w grocie, bo nie znalazł miejsca w ludzkich domach i w gospodzie. Nie wybrał drogi dyplomacji. Nie powiadomił, nie uprzedził wielkich i możnych tego świata. Pominął arcykapłanów i synagogę. Aniołów posyła z Dobrą Nowiną do pasterzy. Wziął na siebie ludzką cielesność poddaną prawu głodu, cierpienia i śmierci. W ten sposób pokazał, że możliwe jest przymierze świata materialnego ze światem ducha, Boga i Jego prawami. Związał ze sobą te dwa światy, aby człowiek mógł stać się dzieckiem Bożym.
Niestety, współczesny świat, pod rządami wielu Herodów, robi wszystko, co możliwe, by tę jedność świata ducha z materią rozerwać. Herodowie ci mają na usługach: władzę, ogromne pieniądze, potężne środki przekazu, które manipulują świadomością ludzi i wrogo nastawiają do tego, co chrześcijańskie.
Mesjasz niosący światu radość i miłość stał się okazją do nienawiści, gdyż nie spełnia pragnień egoistycznego świata. W Europie, której kultura wyrosła z Chrystusowego krzyża i Ewangelii, w niektórych krajach zabrania się używać odwiecznej nazwy „Święta Bożego Narodzenia”. Lecz Jezus jest i zawsze pozostanie dla ludzi: Miłością, Prawdą, Drogą, Życiem i Pokojem, by „usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego” (Tt 3, 7).
ks. Stanisław Jasionek
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Bóg jest wierny i spełnia raz dane obietnice. Narodzenie Jezusa Chrystusa było zapowiadane od wieków i wyczekiwane przez pokolenia Izraelitów. Boża rachuba czasu jest bowiem inna niż nasza, a Jego logika przekracza nasze ludzkie, ograniczone pojmowanie. Bóg, który rodzi się w ubóstwie, nierozpoznany przez tych, którzy Go oczekiwali – niezbadane są drogi Pana…
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 9, 1-3. 5-6)
Bóg przyszedł w ludzkim ciele, by stać się naszym światłem, pokojem i zwycięstwem. Czy jednak naprawdę dostrzegamy to światło, czy też tak głęboko tkwimy w mroku, że jesteśmy na nie niewrażliwi? On chce nam się objawiać w różnoraki sposób, by każdy miał sposobność rozpoznania Pana. Choć we Wcieleniu ukrył Bóstwo, to wzywa nas do patrzenia wzrokiem wiary, która wykracza poza to, co widzialne.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują w żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy, jak w dniu porażki Madianitów.
Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: «Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju».
Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 96, 1-2a. 3. 11-12. 13)
Wraz z Psalmistą śpiewamy dziś z całą mocą, gdyż przyjście Jezusa przepełnia nasze serca radością. Ona potrzebuje uzewnętrznienia. Do uwielbienia wzywany jest człowiek i całe stworzenie, które cieszy się we właściwy sobie sposób i oddaje chwałę Stwórcy przez sam fakt istnienia. Także i każdy z nas, stających przed tą wielką Tajemnicą, która się dokonuje, jest wezwany do sławienia Imienia Pana.
Refren: Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, *
sławcie Jego imię.
Każdego dnia głoście Jego zbawienie. *
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda *
pośród wszystkich ludów.
Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.
Przed obliczem Pana, który już się zbliża, *
który już się zbliża, by sądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, *
a ludy według prawdy.
DRUGIE CZYTANIE (Tt 2, 11-14)
Pan przyszedł – ukazał się nam w postaci pokornego Dziecięcia. On jest znakiem tej nieskończonej łaski, której uczestnikami stajemy się dzięki Jego dziełu zbawczemu. Wezwani, by żyć rozumnie, sprawiedliwie i pobożnie, podążamy w wędrówce wiary, prowadzeni przez nadzieję. Mając utkwiony wzrok naszego serca w Zbawicielu, ufamy, że Jego łaska uczyni z nas prawdziwy Lud Wybrany.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Tytusa
Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić lud wybrany sobie na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Łk 2, 10-11)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zwiastuję wam radość wielką,
dziś narodził się nam Zbawiciel,
którym jest Jezus Chrystus.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 2, 1-14)
Największe rzeczy dokonują się tak bardzo niepozornie. Bóg, wchodząc w świat w ludzkiej naturze, przyjmuje także wszystkie problemy, jakie niesie doczesność: urzędowe rozporządzenia, niewygody podróży, ubóstwo, brak ludzkiej życzliwości… To wszystko jest jednak także objawieniem Jego chwały, którą obwieszczają pasterzom aniołowie.
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
W owym czasie wyszło rozporządzenie cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta.
Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.
Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. I rzekł do nich anioł: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie».
I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:
«Chwała Bogu na wysokościach,
a na ziemi pokój
ludziom, w których ma upodobanie».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Prawo do życia
Dziecka, które rozwija się w łonie matki, nie można zapytać, czy chce przyjść na ten świat. Tim żyje – mimo wszystkich uszkodzeń i wbrew wszelkim prognozom i zdrowemu rozsądkowi – do dzisiaj i ewidentnie jest szczęśliwy, do czego niemalże odebrano mu prawo. Jakim sposobem społeczeństwo, przyszli rodzice mogą ocenić przyszłość nienarodzonego dziecka, skoro trudno wyrokować o czymkolwiek, a już najmniej o przyszłym szczęściu lub nieszczęściu istoty ludzkiej?
Tego, w jakim kierunku i na ile Tim będzie się rozwijał, na początku nie wiedział nikt. Dziecko, które przeżyło aborcję i dziewięć godzin pozostawienia bez opieki, w takim samym stopniu robiło wrażenie na specjalistach, jak i na rodzinie. Oceniano, że przeżyje tylko parę dni, on tymczasem przeżył przedwczesny poród w wieku sześciu miesięcy, skomplikowane operacje, jedną za drugą, brak rodziny, pobyt na OIOM-ie, niezliczone zapalenia płuc.
Gdy później wszyscy myśleli, że będzie tylko leżał i nigdy nie będzie chodził, pewnego dnia, jakby na przekór, zaczął raczkować i wstawać. Oczywiście zawsze przy pomocy swoich adopcyjnych rodziców i ze wsparciem odpowiednich terapeutów.
Nawet jeśli dzisiaj nikt nie wierzy w to, że Tim kiedykolwiek nauczy się mówić, gdy ktoś przychodzi z wizytą, potrafi nagle zawołać „dbry!”. Tim przez całe życie nie szczędził niespodzianek i wydaje się mieć jeszcze parę w zanadrzu.
Tim – któremu według naszego dzisiejszego rozumienia na początku odmówiono wszelkiej godności i który nie ma zbyt wielkiej świadomości siebie czy swojego życia – całą swoją historię zniósł właśnie z godnością. To postawa, która wynika z poczucia własnej wartości. Ona pozostaje jego honorem, dumą.
Simone i Bernhard Guidowie, Kathrin Schadt,
Tim żyje! Historia chłopca, który przeżył aborcję,
Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2017.
