LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Wniebowzięcie, to cud, jaki Bóg uczynił, gdy Niepokalana Matka Boża „przy końcu swego ziemskiego żywota została wzięta z ciałem i duszą do chwały niebios” (Pius XII). Wniebowzięcie Maryi jest konsekwencją Jej Boskiego macierzyństwa. Maryja stała się wizerunkiem Kościoła w chwale, podtrzymując nadzieję ludu Bożego, który jeszcze pielgrzymuje. W dniu dzisiejszym Kościół uczy się życia na sposób daru i rozumie, że do nieba można być tylko wziętym.

PIERWSZE CZYTANIE (Ap 11, 19a; 12, 1-6a. 10ab)

Apokaliptyczna „Niewiasta obleczona w słońce” jest znakiem Kościoła – Ludu Bożego. Kościół jest Matką, której najważniejszym zadaniem jest rodzenie dla królestwa Bożego. Kościół rodzi swoje dzieci w sakramentach. Kościół jest najwymowniejszym znakiem na ziemi dla całej ludzkości. Bóg daje życie, ale nikt nie może samego siebie urodzić. Narodziny dla królestwa Bożego są darem Boga i Kościoła.

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce, i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I woła, cierpiąc bóle i męki rodzenia.
I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów – a na głowach jego siedem diademów. A ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecię.
I porodziła Syna – Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało uniesione jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca».

Oto słowo Boże.

PSALM (Ps 45)

Pełen uroku wizerunek kobiety, opisany w psalmie stanowi część pogodnej i radosnej pieśń weselnej. Powołanie oblubieńcze stanowi przełom w życiu i zmienia egzystencję. Teraz królewska oblubienica wraz ze swym orszakiem weselnym niosącym dary zbliża się do urzeczonego jej urodą króla. Tradycja od zawsze widziała w tym psalmie zaślubiny Boga ze swoim Kościołem.

Refren: Stoi Królowa po Twojej prawicy.

Tron Twój, Boże, trwa na wieki, *
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą,
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy. Ref.

Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu swego ojca.
Król pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon. Ref.

Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
w złotogłów odziana.
W szacie wzorzystej do króla ją prowadzą,
za nią przywodzą do ciebie dziewice, jej druhny. Ref.

DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 15, 20-26)

„W Chrystusie wszyscy będą ożywieni”, bo wszyscy są członkami Jego ciała. Zmartwychwstałe i uwielbione ciało Chrystusa jest tym samym, które otrzymał przez Maryję od całej ludzkości. Ożywiony człowiek, to ten, który stanowi Chrystusowe ciało. „Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć”. Jest to najgłębsza nadzieja ludzkiego istnienia, bo gdy nie będzie śmierci, „wszyscy będą ożywieni”.

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez Człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności: Chrystus jako pierwociny, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc.
Trzeba bowiem, ażeby królował, aż «położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy». Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Maryja została wzięta do nieba,
radują się zastępy aniołów.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Łk 1, 39-56)

Człowiek nie może przyjść do Boga, może być tylko przez Niego nawiedzonym. Najpierw nawiedził Maryję, poczynając się w Jej łonie, i od tego momentu będzie przychodził do człowieka w kimś drugim. W Maryi przyszedł do Elżbiety, a przez Elżbietę nawiedził nawet Jana w jej łonie. Następuje jakby wzajemne przenikanie się osób. Bóg nawiedza jak „wschodzące słońce”, wiedząc, że człowiek nie może nawiedzić słońca, może się tylko na nie otworzyć.

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.
Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:
«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana».

Wtedy rzekła Maryja: «Wielbi dusza moja Pana
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia,
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu,
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami,
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak obiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki».
Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.

Oto słowo Pańskie.