WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
PRZEWODNICY W WIERZE
Pan Bóg objawia się człowiekowi na dwa zasadnicze i dopełniające się sposoby: poprzez księgę natury i Pisma Świętego. Nabycie umiejętności czytania tych ksiąg to zadanie dla każdego z nas.
Znakomitymi przewodnikami w zdobyciu tych umiejętności mogą być mędrcy, którzy odnaleźli w Dzieciątku Jezus prawdziwego Boga i oddali Mu pokłon. Najpierw przeczytali o Nim w księdze natury, bacznie obserwując nieboskłon. Gwiazda, która im się ukazała, wskazała kierunek poszukiwań. Kiedy zaś niemal dotarli do celu, to jest do Jerozolimy, dalsze wskazówki odnaleźli w Piśmie Świętym.
Ten schemat poszukiwań Boga sprawdza się również w dzisiejszych czasach. Zarówno księga natury jak i Pisma Świętego mówią o Bogu tym, którzy podejmują wysiłek ich zgłębiania. Warto jednak pamiętać o ważnej przestrodze. Pobieżne ich przejrzenie może prowadzić na manowce. Werner Heisnberg, laureat nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, zauważył: „pierwszy łyk z kielicha nauk przyrodniczych czyni ateistą – ale na dnie kielicha czeka Bóg”. Podobnie może być z czytaniem Pisma Świętego. Pierwsze z nim spotkanie może rozczarować albo wręcz odrzucać. Tak było w przypadku św. Augustyna – jednego z największych znawców i miłośników Pisma Świętego. Kiedy jeszcze świętym nie był, Pismo Święte wydawało mu się prymitywne i nieciekawe. Dopiero inny święty – biskup Mediolanu Ambroży – otworzył mu oczy na piękno i bogactwo Biblii.
Bóg objawia się w znakach, ale aby je rozpoznać potrzeba umiejętności. Na ścieżkach wiary potrzebujemy doświadczonych i mądrych przewodników. Czy masz takich?
o. Marek Cul, dominikanin
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Czym jest uroczystość Objawienia Pańskiego, można zrozumieć, wczytując się w ewangeliczną opowieść o mędrcach ze Wschodu. Kto uczciwie szuka Boga, w końcu Go znajdzie. Zwróćmy jednak uwagę, że w drodze do Betlejem spotkali się oni z Herodem. To ostrzeżenie, że w wędrówce wiary nie brakuje także przeciwności.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 60, 1-6)
Chwała Boga rozbłysła nad Jerozolimą
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Powstań! Świeć, Jeruzalem, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan, i Jego chwała jawi się nad tobą.
I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu. Rzuć okiem dokoła i zobacz: Ci wszyscy zebrani zdążają do ciebie. Twoi synowie przychodzą z daleka, na rękach niesione są twe córki.
Wtedy zobaczysz i promienieć będziesz, a serce twe zadrży i rozszerzy się, bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie, zasoby narodów przyjdą ku tobie. Zaleje cię mnogość wielbłądów – dromadery z Madianu i z Efy. Wszyscy oni przybędą z Saby, zaofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 72, 1b-2. 7-8. 10-11. 12-13)
Refren: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.
Boże, przekaż Twój sąd królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa. Ref.
Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość *
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi. Ref.
Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, *
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, *
wszystkie narody będą mu służyły. Ref.
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, *
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Ef 3, 2-3a. 5-6)
Poganie są uczestnikami zbawienia
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan.
Bracia:
Słyszeliście przecież o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica. Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 2, 2b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ujrzeliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie
i przybyliśmy oddać pokłon Panu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 2, 1-12)
Pokłon mędrców ze Wschodu
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza.
Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon».
Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz.
Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak zostało napisane przez Proroka: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela».
Wtedy Herod przywołał potajemnie mędrców i wywiedział się od nich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytajcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę.
A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; padli na twarz i oddali Mu pokłon.
A otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się z powrotem do swojego kraju.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Święta Rodzina wzorem cnót rodziny
Kiedy rodzina chrześcijańska, według J. Alberionego, będzie odzwierciedlać cnoty Świętej Rodziny, wówczas będzie wzrastać we wzajemnej miłości i szacunku. A to oznacza, że rodzice będą dbać o ducha, duszę, wykształcenie swoich dzieci, troszcząc się zarówno o ich ciała, jak i o ich dusze. Z tego powodu Założyciel [Rodziny Świętego Pawła] twierdzi, że odzwierciedlanie cnót Świętej Rodziny będzie także ważne dla dzieci.
Pisze, że i one, kiedy będą odzwierciedlać cnoty Świętej Rodziny, będą szanować swoich rodziców, będą im posłuszne, będą ich kochać i pomagać im. Wtedy zapanuje w rodzinach chrześcijańskich pokój, porządek, uczciwość, pracowitość, religijność.
Ksiądz Lamera, zgodnie z tym, co napisał J. Alberione, twierdzi, że kiedy członkowie rodziny konsekrowanej będą odwzorowywać w swojej rodzinie te same cnoty, którymi odznaczali się Jezus, Maryja i Józef, to w ich rodzinie będzie panowała ta sama miłość, którą darzyli siebie nawzajem Maryja, Józef i Jezus w domku nazaretańskim. Pisze zatem, że dla rodziny konsekrowanej, aby mogła – na wzór Świętej Rodziny – wzrastać w cnotach, pierwszym warunkiem jest wzajemna miłość wszystkich członków. Aby zachęcić rodzinę, by w życiu codziennym żyła wzajemną miłością, Autor ukazuje małżonkom, jak wyglądała praktyka wzajemnej miłości w Świętej Rodzinie. Stwierdza, że w Świętej Rodzinie panowała wzajemna miłość Maryi i Józefa oraz wzajemna miłość tych dwojga Świętych Małżonków do ich Syna, Jezusa, który czynił wszystko, aby Maryi i Józefowi za wszystko odpłacać miłością. (…)
Trzeba jednak zaznaczyć, że klimat, panujący w Świętej Rodzinie […] nie był owocem jakiegoś wzajemnego zauroczenia, lecz owocem łaski Bożej i dobrej woli ze strony wszystkich członków. Dlatego rodzina konsekrowana, aby w niej, tak jak w Świętej Rodzinie, mógł panować klimat wzajemnej miłości, musi nie tylko współpracować z łaską Bożą, ale także dążyć do tego, by każdy z domowników starał się wykazać dobrą wolę. (…)
Drugim warunkiem, aby rodzina konsekrowana mogła wzrastać w cnotach, jest naśladowanie Świętej Rodziny poprzez wykonywaną pracę. Jezus, Maryja i Józef większość swojego życia przeznaczali na pracę fizyczną. Józef uczył Jezusa pracy. Dlatego, zwracając się do rodziców, Autor apeluje: „Uczcie pracować wasze dzieci, jak św. Józef uczył Jezusa. Wielu młodych jest utrzymywanych przez rodziców i są [przyzwyczajani] do bezczynności. Pierwszym prawem naturalnym, które Bóg ustanowił, jest praca. A Jezus Chrystus, Syn Boży, pracował już jako chłopiec ze swoim [przybranym] ojcem”. Tę postawę Jezusa pochłoniętego pracą przybliża także J. Alberione. Założyciel pisze: „Bóg, który zbawia świat, pielęgnuje cnoty domowe i ciężko pracuje aż do trzydziestego roku życia. (…) „Spójrzmy na Dziewicę Maryję przy pracy. Przyglądajmy się Jej długo! Obserwujmy Jej ręce – ręce naznaczone pracą. Bóg chciał, aby Matka Jego Syna pracowała własnymi rękami. On chciał dać nam przykład”.
ks. Sławomir Sznurkowski SSP,
Wspólnie do świętości.
Duchowość małżeństwa i rodziny,
Edycja Świętego Pawła 2013.
Prezentowaną pozycję można nazwać doskonałym podręcznikiem dla rodzin chrześcijańskich, ponieważ dostarcza małżonkom odpowiedniej wiedzy z dziedziny teologii małżeństwa i rodziny. Równocześnie Autor omawia szeroko proces osobistego uświęcenia małżonków i rodziny.
