NR 20 / 2021 – PONIEDZIAŁEK W OKTAWIE WIELKANOCY

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


ROZŚWIETLENI ŚWIATŁEM CHRYSTUSA

Gdy czasem patrzymy na wschód słońca, ogarnia nasz zachwyt. Niezwykłe kolory. Powoli rozjaśnia się niebo. Niezwykła pewność, że nic i nikt nie może zatrzymać tego procesu. I nagle staje się dzień!

Zmartwychwstanie Jezusa jest podobne do wschodzącego słońca. Blask tego wydarzenia delikatnie rodzi się w wielkosobotnią noc. Potem wybucha światłem, które rozświetla niedzielę i cały tydzień. Tydzień nazywany oktawą Wielkiej Nocy albo Białym Tygodniem.

Jezus zmartwychwstał, wszytko stało się nowe! Jak powie dziś św. Piotr w pierwszym czytaniu: „Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci…” (Dz 2, 24) Światło tego zwycięstwa rozświetliło historię ludzkości na zawsze. W każdą niedzielę świętujemy to zwycięstwo. Śmierć istnieje nadal. Lecz nie jest końcem, a przejściem do życia wiecznego. Każdy z nas jest zaproszony i powołany do wieczności.

Na co dzień zapominamy o tej radości naszego powołania. Trudna codzienność często nam to przesłania. Tak było zawsze. Dziś w Ewangelii usłyszymy o próbie zafałszowania prawdy o zmartwychwstaniu. Tak jakby ktoś myślał, że uda mu się zatrzymać wschodzące słońce. Absurdalna ludzka próba pokonania kłamstwem prawdy. Prawda i tak zwyciężyła. W historii świata jeszcze nie raz ludzie będą próbować zakłamać rzeczywistość. Były i pewnie jeszcze będą ideologie, które są zbudowane na kłamstwie. Wszystkie one miały swój początek i koniec. Były, przeminęły. Prawda trwa, bo Bóg jest Prawdą.

Przyjmijmy ten rozpoczynający się tydzień jak dar nowego życia, nowej nadziei. Jezus zerwał więzy śmierci. On zwycięża! On króluje. Lecz pamiętajmy, że Jego królestwo nie jest z tego świata. Lecz ten świat, cokolwiek na nim się dzieje, rozświetlony jest światłem Zmartwychwstałego Jezusa.

o. Tomasz Słowiński, dominikanin


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


Liturgia misteriów paschalnych jest niezwykle bogata, a jednak odczuwa się niedosyt ze spotkania z tajemnicą. Pamiątkę najważniejszego wydarzenia chrześcijańskiej wiary chciałoby się poznać i przeżywać w sposób doskonały. Dlatego Kościół ustanowił oktawę Wielkanocy, aby przez tydzień zagłębiać się w tajemnicy paschalnej. Ciągle jednak pozostanie niedosyt, ponieważ tajemnicy tej nigdy nie da się ogarnąć do końca.

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 2,14.22b-32)

Czytanie z Dziejów Apostolskich

W dniu Pięćdziesiątnicy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił donośnym głosem: «Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jeruzalem, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów! Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli, postanowienia i przewidzenia Boga został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim, bo Dawid mówi o Nim:

„Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei, że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec rozkładowi. Dałeś mi poznać drogi życia i napełnisz mnie radością przed obliczem Twoim”.

Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany w grobie, który znajduje się u nas aż po dzień dzisiejszy. Więc jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego Potomek zasiądzie na jego tronie, widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi.

Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami».

Oto słowo Boże.

PSALM (Ps 16)

Refren: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem.
Albo: Alleluja.

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, *
mówię do Pana: «Ty jesteś Panem moim».
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.

Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście *
po Twojej prawicy.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 118,24)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Mt 28,8-15)

+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy anioł przemówił do niewiast, one pospiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i pobiegły oznajmić to Jego uczniom.

A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: «Witajcie!». One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą».

Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: «Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdy spaliśmy. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu».

Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między Żydami, i trwa aż do dnia dzisiejszego.

Oto słowo Pańskie.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


MARYJA I ZMARTWYCHWSTANIE

1. W przerażającym dramacie męki Jezusa Maryja uczestniczyła bardziej | niż apostołowie i uczniowie. Jej ból był większy; duchowe owoce niezliczone; wiara umocniona. (…)

2. W tej wierze Maryja nie poszła do grobu, aby jedynie zobaczyć i namaścić ciało Syna: wiedziała i wierzyła, że zmartwychwstanie. Ewangelie milczą; tak jak w przypadku wielu innych rzeczy: ale tradycja oraz pobożność przekonują, że zmartwychwstały Jezus Chrystus jako pierwszej objawił się Najświętszej Maryi. On wewnętrznie zjednoczył ze sobą Maryję Dziewicę w tajemnicy Wcielenia, w życiu, w Męce: i tak samo musiał jednoczyć Ją ze sobą w Zmartwychwstaniu, Wniebowstąpieniu, zesłaniu Ducha Świętego, w Niebie. Kiedy Jezus Chrystus zmartwychwstał, Maryja jako pierwsza doświadczyła dobrodziejstwa tej wielkiej tajemnicy, kiedy jako pierwsza przytuliła Syna Bożego, jako pierwsza miała udział w radości wynikającej z nowej i niebiańskiej | młodości, która cechowała to ciało, które Ona, błogosławiona miedzy kobietami, dała swojemu Synowi. Widzi i czuje, że Jej ciało zostało uświęcone w uświęconym ciele swojego najświętszego Syna; całuje rany, które miały być radością Nieba; z niewypowiedzianą radością rozkoszuje się rajem, którym jest dla niej Jezus tryumfujący nad grzechem i śmiercią, który jednoczy rodzaj ludzki z Bogiem. Maryja z wielką czcią adoruje Go jako zmartwychwstałego, adoruje w taki sam sposób, jak czyniła to wówczas, gdy jako noworodek leżał w żłobie i później, kiedy był przybity do krzyża. Od tego momentu Jej serce rozpaliło się nową miłością; ale przede wszystkim nowym ogniem rozpaliła się Jej wiara.

ks. Jakub Alberione
Krótkie medytacje na każdy dzień roku
Edycja Świętego Pawła, 2014.

Z duchowego bogactwa Założyciela Rodziny Świętego Pawła z powodzeniem mogą korzystać wszyscy wierni świeccy. Z pożytkiem dla siebie i w trosce o rozwój własnego życia duchowego. Jest to bowiem duchowość jak najbardziej na nasze czasy, w których papież Franciszek tak bardzo nawołuje do dążenia do świętości w codzienności. Dzieło Krótkie medytacje na każdy dzień roku są zbiorem 365. rozważań, które pomogą Czytelnikowi zgłębić najważniejsze prawdy wiary oraz dowiedzieć się, jak praktycznie żyć nimi na co dzień. Każda medytacja kończy się propozycją rachunku sumienia i postanowienia oraz krótką modlitwą. Jest to cenna pomoc dla każdego kto, konsekwentnie chce pogłębiać i regularnie rozwijać swoje życie duchowe.