NR 12 / 2001 – III NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU


Warning: file_get_contents(https://edycja.pl/): Failed to open stream: Connection refused in /home/users/edycjaswpawla/public_html/dzienpanski_pl/wp-content/themes/public-blog/ripplethemes/contents/single-content.php on line 18

Warning: Undefined array key 1 in /home/users/edycjaswpawla/public_html/dzienpanski_pl/wp-content/themes/public-blog/ripplethemes/contents/single-content.php on line 20

Warning: Undefined array key 1 in /home/users/edycjaswpawla/public_html/dzienpanski_pl/wp-content/themes/public-blog/ripplethemes/contents/single-content.php on line 21

Warning: Undefined array key 1 in /home/users/edycjaswpawla/public_html/dzienpanski_pl/wp-content/themes/public-blog/ripplethemes/contents/single-content.php on line 25
WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


WSZYSCY POTRZEBUJEMY NAWRÓCENIA

Ojciec Święty Jan Paweł II w bulli Incarnationis mysterium, ogłaszając Wielki Jubileusz Roku 2000, wezwał wszystkich chrześcijan do nawrócenia, wyznania win, odejścia od zła i grzechu. Dzisiejsza Ewangelia rozpoczyna się od tego właśnie wezwania. Ci zmasakrowani przez Piłata Galilejczycy wcale nie byli większymi grzesznikami niż inni; podobnie i ci, na których zwaliła się wieża w Siloe, nie byli gorsi od nas. Ukazując te przykłady Chrystus przestrzega nas przed błędnym rozumieniem nawrócenia i przyjęciem błędnej postawy wobec niego. Wielu dobrych, pobożnych i starających się żyć według Bożych przykazań chrześcijan uważa, iż wezwanie Chrystusa do nawrócenia dotyczy tylko wielkich grzeszników. "To oni powinni się nawrócić" – mówią. Chrystus chce nas wyprowadzić z tego błędu. Dwa razy w dzisiejszej Ewangelii powtarza się słowo: "wszyscy" (zob. Łk 13, 3. 5) – a więc i my też musimy się nawrócić. Wszyscy potrzebujemy nawrócenia; wszyscy i zawsze. Człowiek wierzący nigdy nie może powiedzieć: "Już nie potrzebuję nawrócenia". Pamiętajmy o tym zawsze, a szczególnie w tym okresie Wielkiego Postu.

o. Roman Stokłosa – karmelita bosy

Pan mówi: "Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie".
(por. Mt 4, 17)


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


Na pewno brzmi jeszcze w naszych uszach zdanie, które usłyszeliśmy na rozpoczęcie Wielkiego Postu, podczas liturgii sprawowanej w Środę Popielcową: „Nawróć się i wierz w Ewangelię”. Powróćmy dziś do tego wezwania, by nie zmarnować Bożej łaski, niosącej nam zbawienie.

PIERWSZE CZYTANIE (Wj 3, 1-8a. 13-15)

Zawsze, gdy człowiek cierpi, Bóg wyciąga do niego rękę, przypomina mu swoje imię i pragnie wyprowadzić do z kręgu zła. Niech słowa, które Pan wypowiedział do Mojżesza w podnóża góry Bożej Horeb, na zawsze pozostaną w naszych sercach.

Czytanie z Księgi Wyjścia

Mojżesz pasł owce teścia swego, Jetry, kapłana Madianitów; zawiódł pewnego razu owce w głąb pustyni i przyszedł do góry Bożej Horeb. Wtedy ukazał mu się anioł Pana w płomieniu ognia w środku krzewu. Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. Rzekł wtedy Mojżesz: "Zbliżę się, aby ujrzeć lepiej to niezwykłe zjawisko, dlaczego krzew się nie spala". Gdy zaś Pan ujrzał, że Mojżesz się zbliżał, aby lepiej mógł ujrzeć, zawołał doń Bóg: "Mojżeszu, Mojżeszu!" On zaś odpowiedział: "Oto jestem". Rzekł mu: "Nie zbliżaj się tu. Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą". Powiedział jeszcze Pan: "Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba". Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem ujrzeć Boga. Pan mówił: "Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie i nasłuchałem się narzekań jego na ciemięzców, znam tedy dobrze jego uciemiężenie. Zstąpiłem, aby go wyrwać z jarzma egipskiego i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi żyznej i przestronnej, do ziemi, która opływa w mleko i miód". Mojżesz zaś rzekł Bogu: "Oto pójdę do synów Izraela i powiem im: "Bóg ojców naszych posłał mię do was". Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?" Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: "Ja jestem, który jestem". I dodał: "Tak powiesz synom Izraela: "Ja jestem posłał mię do was"". Mówił dalej Bóg do Mojżesza: "Tak powiesz synom Izraela: Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba przysłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia".

PSALM (Ps 103, 1-2. 3-4. 6-7. 8 i 11)

Włączmy się i dzisiaj we wspólne uwielbienie Pana, z radością wyśpiewując hymn o Bożym miłosierdziu.

Refren: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.

Błogosław, duszo moja, Pana *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach. Ref.

On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby,
On twoje życie ratuje od zguby *
i obdarza cię łaską i zmiłowaniem. Ref.

Dzieła Pana są sprawiedliwe, *
wszystkich uciśnionych ma w swojej opiece.
Drogi swoje objawił Mojżeszowi, *
swoje dzieła synom Izraela. Ref.

Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, *
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli. Ref.

DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 10, 1-6. 10-12)

Święty Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian przypomina, że już za czasów Mojżesza, ponad 1200 lat przed narodzeniem Jezusa, Izraelici korzystali z duchowej mocy, którą jest Chrystus. Jest to przypomnienie o ponadczasowości istnienia Boga, który i dzisiaj podtrzymuje nas swoją łaską.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze i wszyscy byli ochrzczeni w imię Mojżesza, w obłoku i w morzu; wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a skałą był Chrystus. Lecz w większości z nich nie upodobał sobie Bóg; polegli bowiem na pustyni. Stało się zaś to wszystko, by mogło posłużyć za przykład dla nas, iżbyśmy nie byli skłonni do złego, jak oni zła pragnęli. Nie szemrajcie, jak niektórzy z nich szemrali i zostali wytraceni przez dokonującego zagłady. A wszystko to przydarzyło się im jako zapowiedź rzeczy przyszłych, spisane zaś zostało ku pouczeniu nas, których dosięga kres czasów. Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4,17)

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Pan mówi: Nawracajcie się,
Bliskie jest Królestwo Niebieskie.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza (Łk 13, 1-9)

Nie ustawajmy w okazywaniu wdzięczności Bogu za każdy kolejny dzień życia, który daje nam Pan w swej nieskończonej cierpliwości. Niech rozpoczynający się kolejny tydzień Wielkiego Postu będzie dla nas zbawiennym czasem porzucania błędnych dróg.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

W tym czasie przyszli niektórzy i donieśli Jezusowi o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. Jezus im odpowiedział: "Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, że to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloe i zabiła ich, było większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Jerozolimy? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie". I opowiedział im następującą przypowieść: "Pewien człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: "Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję. Wytnij je: po co jeszcze ziemię wyjaławia?" Lecz on mu odpowiedział: "Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopię je i obłożę nawozem; może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz je wyciąć"


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


NA DROGACH POKORY [3]

Cierpliwie i wytrwale

Pokora jako prawda o sobie oznacza rozpoznanie tego, co jest w człowieku małe i słabe, ale nie jest zgodą na to wszystko, co niszczy człowieka i pomniejsza jego wielkość. Człowiek pokorny potrafi nie tylko przyznać się do swoich słabości, do zła i grzechu, ale stara się wielkodusznie przezwyciężyć słabości i grzechy, ufając przy tym Bożej łasce, która wspiera jego poczynania. Na tej drodze przemiany i nawrócenia pokora pozwala zrozumieć, że nic się nie dokonuje szybko i bez wysiłku. Pokora wyraża się tutaj w cierpliwym i wytrwałym dążeniu do dobra, niezrażaniem się trudnościami i przeciwnościami, także powtarzającymi się upadkami. Płynąca z pychy fałszywa pewność siebie sprawia, że człowiek często banalizuje zło, uważa, że wszystko da się łatwo zmienić i naprawić. A jeśli tak się nie dzieje, szybko się zniechęca i załamuje. Cierpliwy ogrodnik z dzisiejszej Ewangelii to sam Chrystus. On wie, że jesteśmy słabi, ale się nie zniechęca. Czeka cierpliwie, aż wydamy owoce. Nawrócenie, chociaż jest darem Bożej miłości, bywa często długą drogą ku Bogu, ku dobru. Trzeba wiele pokory, by wytrwać na tej drodze w duchu cierpliwości i wytrwałości. Być pokornym – to ciągle zaczynać od nowa, ufając nie sobie, lecz Bogu.

ks. Janusz Nagórny