WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
NAWRÓĆMY SIĘ DO BOGA NASZEGO
Liturgia słowa dzisiejszej niedzieli to pieśń o Bogu dającym szansę każdemu z nas. Wobec ludzkich słabości i pogmatwanych często życiorysów, Chrystus jawi się jako obrońca i rzecznik nowej przyszłości. Do kobiety, którą pochwycono na cudzołóstwie, zamiast nagany, kieruje pełne nadziei słowa: “Idź, a od tej chwili już nie grzesz!” (J 8, 11). Kobieta ta wstępuje na drogę świętości, chwaląc Boga za okazane miłosierdzie. Bóg nie przychodzi, aby potępiać. Istotą Jego pochylenia się nad człowiekiem jest wyniesienie go do godności wolnego dziecka Bożego. Nie ma dla Boga rzeczy niemożliwych, zamkniętych dróg, ludzi zbyt grzesznych. Misja Chrystusa to wyzwalanie człowieka od zła i grzechu. Bóg, nienawidząc grzechu, kocha grzesznika. Zjawia się w jego życiu, pokazuje drogę wolności i stawia wymagania – kodeks świętości. Pamiętajmy, że Odkupienie ma swoją cenę. W wolności kryje się ofiara życia. To, że kobieta, która dopuściła się cudzołóstwa, odchodzi bez grzechu, to prawda. Jednak za każdy grzech człowieka Jezus zapłacił męką i śmiercią na krzyżu. Nie ma łatwych rozgrzeszeń i beztroski w grzeszeniu i odpuszczaniu.
ks. Grzegorz Suchodolski
Jezus rzekł do grzesznej kobiety: “I Ja ciebie nie potępiam. – Idź, a od tej chwili już nie grzesz!”
(por. J 8, 11)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE
(Iz 43, 16-21)
Tak mówi Pan, który otworzył drogę przez morze i ścieżkę przez potężne wody; który wiódł na wyprawę wozy i konie, także i potężne wojsko; upadli, już nie powstaną, zgaśli, jak knotek zostali zdmuchnięci. “Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie? Otworzę też drogę na pustyni, ścieżyny na pustkowiu. Sławić Mnie będą zwierzęta polne, szakale i strusie, gdyż na pustyni dostarczę wody i rzek na pustkowiu, aby napoić mój lud wybrany. Lud ten, który sobie utworzyłem, opowiadać będzie moją chwałę”. Oto słowo Boże. PSALM (Ps 126, 1-2ab. 2cd i 4. 5. 6) Bóg jest Tym, który zamienia smutek w radość, klęskę w zwycięstwo – dlatego złóżmy w Nim całą nadzieję. Refren: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas. Gdy Pan odmienił los Syjonu, * wydawało się nam, że śnimy. Usta nasze były pełne śmiechu, * a język śpiewał z radości. Ref. Mówiono wtedy między poganami: * “Wielkie rzeczy im Pan uczynił”. Odmień znowu nasz los, Panie, * jak odmieniasz strumienie na Południu. Ref. Ci, którzy we łzach sieją, * żąć będą w radości. Idą i płaczą niosąc ziarno na zasiew, * lecz powrócą z radością niosąc swoje snopy. Ref.
DRUGIE CZYTANIE
(Flp 3, 8-14)
Bracia: Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim, nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze – przez poznanie Chrystusa: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach, w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych. Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też pochwycił, bo i sam zostałem pochwycony przez Chrystusa Jezusa. Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już pochwyciłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie. Oto słowo Boże. (J 8, 1-11) Z łatwością dostrzegamy winy innych, często natomiast zapominamy o własnych grzechach. Jezus w dzisiejszej Ewangelii otwiera nasze oczy i uświadamia nam, że to my najpierw potrzebujemy nawrócenia i Bożego przebaczenia. Bóg nie potępia, ale jednocześnie wzywa każdego z nas: “Idź, a od tej chwili już nie grzesz”.
Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Wszystek lud schodził się do Niego, a On usiadłszy nauczał. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją na środku, powiedzieli do Niego: “Nauczycielu, kobietę tę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz?” Mówili to wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus nachyliwszy się pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: “Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień”. I powtórnie nachyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku. Wówczas Jezus podniósłszy się rzekł do niej: “Niewiasto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?” A ona odrzekła: “Nikt, Panie!” Rzekł do niej Jezus: “I Ja ciebie nie potępiam. – Idź, a od tej chwili już nie grzesz”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
NA DROGACH POKORY [5]
Wspólnotowy wymiar pokory Pokora jest przede wszystkim postawą człowieka wobec Boga. Jest także ważnym wymiarem stosunku do samego siebie. Warto również zauważyć jej znaczenie w relacjach między ludźmi, pokora ma bowiem swój wymiar wspólnotowy, społeczny. Złączona z duchem służby, pozwala budować relacje między ludźmi na prawdzie, bez wynoszenia się nad innych, bez pogardzania innymi. Bywa czasem, że do pokory wzywają ci, którzy – opanowani rządzą władzy – chcieliby panować nad innymi. Ale to oni powinni ciągle przypominać sobie słowa Chrystusa: “Kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą” (Mt 20, 26). Dzisiejsza Ewangelia wskazuje na niebezpieczeństwo faryzejskiego tej chwili już nie grzesz!” (J 8, 11).
ks. Janusz Nagórny
Modlitwa przed krzyżem
O krzyżu umiłowany, w tobie nasze zbawienie, nasze życie i nasze zmartwychwstanie. O drzewo drogocenne, na którym zostaliśmy zbawieni i oswobodzeni. Symbolu czcigodny, którym zostaliśmy naznaczeni jako własność Boga. Krzyżu chwalebny, tylko tobą winniśmy się chlubić. Przez ciebie ludzka natura jest usprawiedliwiona; była potępiona, a jest zbawiona; była niewolnicą grzechu, a jest znów wolna; była martwa, a jest obdarzona życiem. Przez ciebie Królestwo niebios jest odnowione i doskonałe. Przez ciebie Syn Boży był podniesiony ponad ziemię i otrzymał imię ponad wszelkie imię. Przez ciebie przygotował swój tron i utrwalił Królestwo swoje. O krzyżu, przez ciebie przychodzi do mnie wszelkie dobro. W tobie jedynie chcę się chlubić, moja jedyna prawdziwa nadzieja jest w tobie! św. Anzelm
