NR 24 / 2001 – IV NIEDZIELA WIELKANOCNA

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


ON POPROWADZI NAS DO ŹRÓDEŁ WÓD ŻYCIA

Dzień Pański
Kościół obchodzi dziś Światowy Dzień Modlitw o Powołania. Jezus przedstawia nam siebie jako Dobrego Pasterza, który zna swoje owce. Słowo znać w Ewangelii według św. Jana, nie oznacza tylko poznawania intelektem; wyraża zjednoczenie serc i umysłów, bliskość poznającego z poznawanym. Dobry Pasterz zna swoje owce i chciałby, aby one go poszukiwały. Dlatego człowiek, który chce zrozumieć siebie do końca (…) musi ze swoim niepokojem, niepewnością, a także słabością i grzesznością, ze swoim życiem i śmiercią, przybliżyć się do Chrystusa (Jan Paweł II, Redemptor hominis, 10). Tylko Chrystus może zaspokoić pragnienia ludzkiego serca i dać nam prawdziwą radość. Jezus pragnie, abyśmy uwierzyli, że On nas poprowadzi do źródeł wód życia. Wymaga tylko jednego – aby owce zechciały słuchać głosu Pasterza, aby chodziły za Nim, całkowicie Mu ufając. Tylko wtedy możemy poznać, czym jest nasze chrześcijańskie powołanie. To wzajemne poznawanie Pasterza i Jego owiec realizuje się najpełniej w Eucharystii. W tym spotkaniu odnajdujemy klucz do zrozumienia swego życia, ale także nabieramy siły i odwagi potrzebnych do realizacji naszego powołania.

ks. Jacek Rant – paulista

Moje owce słuchają mego głosu i Ja daję im życie wieczne>>. (por. J 10, 27. 28)


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


PIERWSZE CZYTANIE

(Dz 13, 14. 43-52)
W owym czasie Paweł i Barnaba przeszedłszy przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień sobotni do synagogi i usiedli. A wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga. W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: ‘Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi’>>. Poganie słysząc to radowali się i uwielbiali słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju. Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe kobiety i znaczniejszych obywateli, wywołali prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium, a uczniów napełniało wesele i Duch Święty. PSALM (Ps 100, 1-2. 3. 4b-5ab) z uniwersalizmu Kościoła, ukazanego w pierwszym czytaniu, korzystamy również i my – jako naród i jako lokalna wspólnota eklezjalna. Radując się z faktu, że jesteśmy ludem Bożym, śpiewamy Panu pieśń uwielbienia. Refren: My ludem Pana i Jego owcami. lub: Alleluja. Wykrzykujcie na cześć Pana wszystkie ziemie, * służcie Panu z weselem. Stawajcie przed obliczem Pana * z okrzykami radości. Ref. Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, * On sam nas stworzył. Jesteśmy Jego własnością, * Jego ludem, owcami Jego pastwiska. Ref. W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, * z hymnami w Jego przedsionki. Albowiem Pan jest dobry, * Jego łaska trwa na wieki. Ref.

DRUGIE CZYTANIE

(Ap 7, 9. 14b-17)
Ja, Jan, ujrzałem wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I rzekł do mnie jeden ze starców: To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili. Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Siedzący na tronie rozciągnie nad nimi namiot. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek, który jest w pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu>>. (J 10, 27-30) Jezus – Dobry Pasterz zawsze jest obecny w swojej Owczarni-Kościele. Wszystkich jego członków zna po imieniu, za każdego oddał życie i zmartwychwstał, aby dać mu życie wieczne.

Słowa Ewangelii według świętego Jana


Jezus powiedział: Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy>>.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE



Dzisiejsza niedziela poświęcona jest w sposób szczególny tajemnicy ludzkiego powołania. Samo określenie ‘powołanie’ jest bardzo szerokie i nie można go zawężać do powołania kapłańskiego czy zakonnego. Każdy z nas, wierzących, na mocy sakramentów chrztu i bierzmowania jest w szczególny sposób powołany do świętości i głoszenia Ewangelii. Nasz Mistrz i Nauczyciel zaprasza wszystkich, abyśmy szli i głosili Ewangelię każdemu stworzeniu i abyśmy stawali się doskonałymi jak On – czy to w życiu konsekrowanym, małżeńskim, czy samotnym. Nikt nie może uchylać się od odpowiedzi na to zaproszenie. Są i tacy, których Pan zaprasza do wejścia na drogę radykalizmu ewangelicznego, w intymnej z Nim bliskości – jako Jego zastępcy, ucznia i wiernego naśladowcy. Odpowiedź ‘tak’ na Jego wezwanie i pójście za Jezusem Mistrzem, Drogą, Prawdą i Życiem sprawia, że stajemy się Jego dłońmi, Jego głosem w Kościele i w świecie. Tym, co tłumaczy pozytywną odpowiedź i wybór życia w stanie kapłańskim czy praktykowanie rad ewangelicznych jest miłość. Objawianie światu miłości, to ukazywanie prawdziwego oblicza Boga, a dążenie do świętości, to dążenie do doskonałej miłości. W miłości należy przede wszystkim szukać klucza do odpowiedzi na pytanie, dlaczego ktoś decyduje się na podjęcie tej drogi życia. Tajemnicą samego Boga jest, dlaczego wybiera właśnie tę konkretną osobę. Nie można zastosować w tym przypadku ludzkiej logiki, o czym przekonuje Pismo Święte, jak i obserwacja życia. Pan, przez proroka Samuela, wybiera najmniej – wydawałoby się – godnego chłopca, który został wielkim królem. W innym miejscu Pisma Świętego czytamy, jak odrywa od codziennej pracy na roli Elizeusza i powołuje go na proroka; na znak, że teraz będzie zajmował się czymś zupełnie innym, składa on w ofierze swoje woły i niszczy ich jarzma. Wiele przykładów ‘wezwania po imieniu’ do pójścia za Jezusem możemy odnaleźć na kartach Nowego Testamentu. Tu również nie sprawdza się logika świata i kryteria godności, wykształcenia, przygotowania itd. Pan wybiera nieraz tych, którzy są prości w oczach świata, ale także wybitnych, wykształconych w najlepszych szkołach, jak św. Paweł Apostoł. Każdy z nas jest człowiekiem wolnym i może odpowiedzieć na zaproszenie Jezusa lub je odrzucić. Należy jednak pamiętać, że człowiek nie został stworzony, by realizować samego siebie; realizuje siebie ten, kto żyje wartościami, będącymi ponad nim. Prawo życia porównał ktoś do zasad strzelania z łuku: jeśli chcesz trafić w cel, pamiętaj, że musisz mierzyć trochę wyżej… Być człowiekiem – znaczy przekraczać samego siebie. Zaproszenie Jezusa: Pójdź za Mną! może zostać podjęte z zaufaniem, że Pan nas nie opuści i nieustannie będzie z nami na drodze, na którą nas zaprasza. Można też przyjąć postawę bogatego młodzieńca z kart Ewangelii, który wysłuchał zaproszenia, ale nie chciał zostawić swych bogactw. Wiemy jednak, że to nie dało jego sercu radości – odszedł zasmucony.

ks. Bogusław Laskowski – paulista

Modlitwa do Jezusa – Dobrego Pasterza

Uwielbiamy Cię, Jezu, wiekuisty Pasterzu rodzaju ludzkiego. Ty jesteś obecny w Eucharystii, aby przebywać nieustannie wśród swojej trzody. Ty ją karmisz, strzeżesz, prowadzisz do niebieskiej owczarni. Nie żyjemy samym tylko chlebem, ale Twą nauką prawdy i miłości. Twoje owce słuchają Twego głosu i idą za nim z miłością. Zlituj się nad tymi, którzy zbłądzili i są jak owce bez pasterza w ciemnościach błędu i niewiedzy – pociągnij ich na drogę Twojej prawdy. Pomnóż liczbę misjonarzy, katechetów oraz apostołów. Udziel nam łaski wsłuchiwania się i umiłowania Twego słowa, aby wydało ono owoc w naszych sercach. Mów, Panie, twój sługa Cię słucha. Amen.

ks. Jakub Alberione