WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WSZYSCY MAMY GŁOSIĆ DOBRĄ NOWINĘ
Zbawienie jest dziełem Boga, a Ewangelia Jezusa jest Dobrą Nowiną o zbawieniu. Aby mogła dotrzeć do jak największej rzeszy ludzi, Chrystus posyła swoich uczniów wszędzie tam, dokąd sam pójść zamierza. A zamierza pójść wszędzie, nawet do najbardziej odległych zakątków ziemi, gdzie jeszcze nie dotarło światło Bożej łaski. Dlatego naglącą potrzebą jest, by prosić Pana, aby na to wielkie żniwo wyprawił wielu robotników. Chrystus mówi o warunkach, jakie Jego współpracownicy muszą spełnić, by ich misja ewangelizacyjna była skuteczna. Są nimi: wolność od przywiązania do rzeczy materialnych, do osób i do samych siebie. Apostoł musi najpierw ‘wykorzenić’ swoje serce ze świata, aby mógł skutecznie ‘zasadzić je’ w sprawach Ojca. Wolność od przesadnej troski o sprawy tego świata stwarza możliwość pełnego zaufania Bogu, powierzenia się Mu, działania Jego siłą. Wówczas słuchający Ewangelii ‘zobaczą’ słowo zrealizowane w potężnych znakach. A jaka jest nagroda dla ewangelizującego? Jest nią znamię krzyża Chrystusa, znamię przynależności do Niego. Ono jest otwartymi drzwiami do miłosierdzia i wiecznego pokoju Bożego.
o. Andrzej Kiejza – kapucyn
Jezus wysłał po dwóch uczniów do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. (Łk por. 10, 1)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE
(Iz 66, 10-14c)
Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej wszyscy, co ją miłujecie. Cieszcie się z nią bardzo wy wszyscy, którzyście się nad nią smucili. Abyście ssać mogli aż do nasycenia z piersi jej pociech; ażebyście ciągnęli mleko z rozkoszą z pełnej piersi jej chwały. To bowiem mówi Pan: Oto skieruję do niej pokój jak rzekę i chwałę narodów jak strumień wezbrany. Ich niemowlęta będą noszone na rękach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogo pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę; w Jerozolimie doznacie pociechy. Na ten widok rozraduje się serce wasze, a kości wasze nabiorą świeżości jak murawa. Ręka Pana da się poznać Jego sługom>>. PSALM (Ps 66, 1-3a. 4-5. 6-7a. 16 i 20) Bóg okazuje swoją wszechmoc różnymi sposobami-znakami. Czyni to przez wspaniałe dzieło stworzenia i przez jeszcze wspanialsze dzieło swojego miłosierdzia. Dlatego z radością wspólnie śpiewajmy: Refren: Niech cała ziemia chwali swego Boga. Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie, * opiewajcie chwałę Jego imienia, cześć Mu wspaniałą oddajcie. * Powiedzcie Bogu: Jak zadziwiające są Twe dzieła! Ref. Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, * niech Twoje imię opiewa>>. Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga: * zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi. Ref. Morze na suchy ląd zamienił, * pieszo przeszli przez rzekę: Nim się przeto radujmy! * Jego potęga włada na wieki. Ref. Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy, którzy boicie się Boga, * opowiem, co uczynił mej duszy. Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby * i nie oddalił ode mnie swej łaski. Ref.
DRUGIE CZYTANIE
(Ga 6, 14-18)
Bracia: Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie. Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa. Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie z duchem waszym, bracia. Amen. (dłuższa Łk 10, 1-12. 17-20) Chrystus posyła swoich uczniów, aby głosili, że przybliżyło się królestwo Boże. By być wiarygodnymi świadkami tego przesłania, uczniowie muszą zachować wolność od wszystkiego, co ogranicza ich serca. W miejsce wyrzeczenia się spraw tego świata przychodzi zaufanie do Bożej Opatrzności.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus wyznaczył jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: ‘Pokój temu domowi’. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: ‘Przybliżyło się do was królestwo Boże’>>. Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: ‘Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże’. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu>>. Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają>>. Wtedy rzekł do nich: Widziałem szatana spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie>>.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
ZNAKI I SYMBOLE W EUCHARYSTII [2]
Sens znaków i symboli w Eucharystii Jaki sens posiadają znaki, symbole, obrzędy obecne w czasie sprawowania Eucharystii? Czy nie są one zagrożeniem dla intymności przeżycia religijnego? Wiemy, że natura człowieka domaga się stosowania znaków. Człowiek swoje stany wewnętrzne oddaje przez zewnętrzne zachowania; swoim ciałem tłumaczy i objawia swego ducha. Nie wystarczy zatem czcić Boga tylko w duchu, gdyż byłoby to niezgodne z naturą człowieka. Kult wewnętrzny szuka ujścia na zewnątrz, szuka sposobów wypowiedzenia się, a z pomocą przychodzą mu: ludzkie ciało, znaki i symbole. Godność Boga domaga się, by człowiek oddał Mu całego siebie na służbę, tzn. i ducha, i umysł, i wolę, i ciało. Człowiek poznając, jak wielkiej miłości godzien jest Bóg, oddaje Mu cześć nie tylko całym sobą, ale także owocami ziemi i pracy swoich rąk (chleb, wino, olej, woda, ogień, naczynia i szaty liturgiczne, świątynie, itp.). Znaki liturgiczne, wskazując na rzeczywistość nadprzyrodzoną, mają bardzo bogaty zakres treści i spełniają cztery zasadnicze funkcje: przypominanie, uobecnianie, zapowiadanie i zobowiązywanie. Szczególnie godna zaakcentowania jest funkcja uobecniająca. Znaki bowiem, wskazując na jakąś rzeczywistość zbawczą, czynią ją aktualną, tworzą ją w konkretnym miejscu i czasie. Natomiast czwarta funkcja znaków liturgicznych – zobowiązanie do czegoś – wynika z faktu, że każdy znak liturgiczny jest darem Bożym, a daru takiego nie można przyjmować mechanicznie i automatycznie. Na dar trzeba odpowiedzieć przede wszystkim dobrym życiem.
ks. Władysław Głowa
Zaufaj Panu!
Bóg daje każdemu to, co jest dla niego najlepsze i odpowiednie. Jeśli mamy przykroić komuś suknię, to musimy to zrobić na jego miarę; a suknia, która pasowałaby na jednego, nie pasowałaby na innego. Każdemu dajemy taką miarę, jaka mu pasuje. Tak też Bóg daje każdemu to, co dlań najlepsze, odpowiednio do swej wiedzy o tym, co jest dla niego najstosowniejsze. Zaprawdę, kto Mu w tym całkowicie zaufa, ten otrzymuje i posiada w najmniejszej rzeczy tyle, co w największej.
Mistrz Eckhart
