WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
MARIA I MARTA
W Ewangelii przeznaczonej na dzisiejszą niedzielę Chrystus pomaga każdemu z nas odkryć religijne znaczenie gościnności, która jest nie tylko gestem ludzkim, ale również jednym z aspektów przykazania miłości. Przyjęcie gościa pod swój dach jest równoznaczne z przyjęciem Chrystusa, który przypomina, że wszyscy jesteśmy na tym świecie jedynie gośćmi, przybyszami zdążającymi do Pana, którzy mają na ziemi coś do zrobienia. Ale w jaki sposób? Jezus mówi o jedynej rzeczy, która jest sensem i celem życia człowieka. I wcale nie jest to widoczna dziś u wielu aktywność powodująca zabieganie, chory pośpiech i chroniczny niepokój. Nie jest to też działanie pod presją lęku, że ‘nie zdążę na czas”. Nie jest to też, tak często obserwowana, bierność czy unikanie obowiązków. Tym czymś jest miłość. Bo cóż za korzyść odniesie człowiek jeśli zyska cały świat? Czy Ten, który nas stworzył, który jest z nami, który nas strzeże nie obiecał nam, że jeżeli będziemy starać się o królestwo Boże i o Jego miłość, to wszystko inne będzie nam dodane? Zastanówmy się zatem dziś nad słowami Chrystusa i uwierzmy, że najlepszym sposobem bycia Martą jest… bycie Marią.
ks. Mirosław Dąbrowski – paulista
‘Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę” (Łk 10, 41-42)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE
(Rdz 18, 1-10a)
Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia. Abraham spojrzawszy dostrzegł trzy ludzkie postacie naprzeciw siebie. Widząc je u wejścia do namiotu podążył na ich spotkanie. A pokłoniwszy się im głęboko, rzekł: O Panie, jeśli jestem tego godzien, racz nie omijać swego sługi! Przyniosę trochę wody, wy zaś raczcie obmyć sobie nogi, a potem odpocznijcie pod drzewami. Pozwólcie też, że pójdę wziąć nieco jedzenia, abyście się pokrzepili, zanim pójdziecie dalej, skoro przechodzicie koło sługi waszego>>. A oni mu rzekli: Uczyń tak, jak powiedziałeś>>. Abraham poszedł więc spiesznie do namiotu Sary i rzekł: Prędko zaczyń ciasto z trzech miar najczystszej mąki i zrób podpłomyki>>. Potem podążył do trzody i wybrawszy tłuste i piękne cielę, dał je słudze, aby ten szybko je przyrządził. Po czym wziąwszy twaróg, mleko i przyrządzone cielę, postawił przed nimi, a gdy oni jedli, stał przed nimi pod drzewem. Zapytali go: Gdzie jest twoja żona, Sara?>> Odpowiedział im: W tym oto namiocie>>. Rzekł mu jeden z nich: O tej porze za rok znów wrócę do ciebie, twoja zaś żona Sara będzie miała wtedy syna>>. Oto słowo Boże. PSALM (Ps 15, 1b-3a. 3b-4ab. 4c-5) Psalm z dzisiejszej niedzieli mówi o szczęściu człowieka, który okazuje swoim bliźnim miłosierdzie. Miłosierdzie to rodzaj miłości otwierającej się na ludzką biedę. Miłosierny, otwierający się na ból drugiego człowieka, zamieszka w domu Pana. Refren: Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie. Kto zamieszka na Twej górze świętej? * Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie i mówi prawdę w swym sercu, * kto swym językiem oszczerstw nie głosi. Ref. Kto nie czyni bliźniemu nic złego, * nie ubliża swoim sąsiadom, kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę, * ale szanuje tego, kto się boi Pana. Ref. Kto dotrzyma przysięgi dla siebie niekorzystnej, * kto nie daje swych pieniędzy na lichwę i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. * Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje. Ref.
DRUGIE CZYTANIE
(Kol 1, 24-28)
Bracia: Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół. Jego sługą stałem się według zleconego mi wobec was Bożego włodarstwa: mam wypełnić posłannictwo głoszenia słowa Bożego. Tajemnica ta, ukryta od wieków i pokoleń, teraz została objawiona Jego świętym, którym Bóg zechciał oznajmić, jak wielkie jest bogactwo chwały tej tajemnicy pośród pogan. Jest nią Chrystus pośród was – nadzieja chwały. Jego to głosimy, upominając każdego człowieka i ucząc każdego człowieka z całą mądrością, aby każdego człowieka okazać doskonałym w Chrystusie. Oto słowo Boże. (Łk 10, 38-42) Marta i Maria – dwie różne natury, dwa różne sposoby gościnności. Każda z sióstr ugościła Pana na swój sposób: Marta zajęła się przygotowaniem posiłku, natomiast Maria siadła u stóp Jezusa i słuchała. Naszą postawę wobec gości powinny cechować: wsłuchanie się w ich potrzeby i bycie z nimi.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam niejaka niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła>>. A Pan jej odpowiedział: Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona>>.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
ZNAKI I SYMBOLE W EUCHARYSTII [4]
Główny celebrans: biskup lub kapłan Każde zgromadzenie, także zgromadzenie eucharystyczne, ma swojego przewodniczącego. Jest on odpowiedzialny za należyty przebieg akcji liturgicznej. Ta jego niezwykła rola wynika z posiadanych święceń kapłańskich lub konsekracji biskupiej, dzięki czemu stał się narzędziem Chrystusa, głównym liturgiem. Wyjątkowość funkcji celebransa podkreślają: specjalne szaty, specjalne miejsce przewodniczenia, okazywane mu oznaki czci, takie jak okadzenia czy powstanie wiernych na jego wejście i odejście ze zgromadzenia liturgicznego. Jako przewodniczący zgromadzenia eucharystycznego celebrans jest znakiem samego Chrystusa – nasz Pan jest w nim w sposób szczególny obecny. Celebrans jest nawet więcej niż zastępcą Chrystusa – jest Jego ‘sakramentem”, czyli jest znakiem Zbawiciela, Jego ofiarnej miłości. Celebrans staje w zgromadzeniu liturgicznym jako Chrystus-Prorok oraz Nauczyciel, który zapowiada i realizuje zbawienie. Uobecnia także Chrystusa-Najwyższego Kapłana; św. Augustyn napisał: ‘W naszym głosie mają wierni rozpoznać modlącego się Chrystusa”. Dlatego wszystkie oznaki czci okazywane celebransowi odnoszą się do Chrystusa i Jego dotyczą.
ks. Władysław Głowa
Pomnóż w nas wiarę Jezu, Boski Mistrzu, uwielbiamy Ciebie jako Słowo Wcielone wysłane przez Ojca, aby pouczyć ludzi o prawdach dających życie. Ty jesteś Prawdą niestworzoną, jedynym Mistrzem; Ty tylko masz słowa życia wiecznego. Dziękujemy Ci, że nas obdarowałeś światłem rozumu i wiary oraz że nas powołałeś do światła chwały. Wierzymy, poddając nasz umysł Tobie oraz Kościołowi; okaż nam skarby Twej mądrości, dopomóż w poznawaniu Ojca niebieskiego, uczyń nas Swymi prawdziwymi uczniami. Pomnóż w nas wiarę, byśmy mogli oglądać Ciebie w niebie. Amen.
ks. Jakub Alberione
