WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
PANIE, NAUCZ NAS MODLIĆ SIĘ!
Całe życie Jezusa było modlitwą. Wydzielał On godziny, a niekiedy całe dnie lub noce, ze swej niezmiernie bogatej i rozmaitej działalności na modlitwę, to znaczy na rozmowę z Ojcem. Uczniowie zauważyli, że Jezus powracał z modlitwy jeszcze bardziej promieniejący, lepszy. Zapragnęli więc i oni modlić się. Czuli jednak, że ich modlitwa jest niedoskonała, dlatego wypowiedzieli prośbę: ‘Panie, naucz nas modlić się!” Jest to modlitwa o modlitwę. Mówi, że modlitwa jest darem, że modlitwy najlepiej uczy nas Jezus, który modlił się w sposób doskonały. Życie stawia nas na co dzień przed dziesiątkami nowych zadań, których także musimy się uczyć. Od dzieciństwa spieszymy na różne lekcje, treningi i stajemy się coraz bardziej wykształceni. Czy jednak uświadamiamy sobie, że nie umiemy się modlić? Czy zauważamy, że często w ogóle się nie modlimy? A przecież przez krzątaninę naszego codziennego życia zmierzamy do wieczności. Czy bez modlitwy nie zgubimy z oczu tego celu, czy bez modlitwy nie utracimy naszej więzi z Bogiem? Tylko połączenie modlitwy i pracy utrzyma nas w dobrej kondycji duchowej i poprowadzi bezpiecznie do ostatecznego celu.
ks. Tadeusz Brzegowy
‘Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię”. (Łk 11, 2)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE
(Rdz 18, 20-32)
Bóg rzekł do Abrahama: Skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega, bo występki ich mieszkańców są bardzo ciężkie. Chcę więc iść i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się>>. Wtedy to dwaj mężowie odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem. Zbliżywszy się do Niego, Abraham rzekł: Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu dla owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego. Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?>> Pan odpowiedział: Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu dla nich>>. Rzekł znowu Abraham: Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem. Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy dla braku tych pięciu zniszczysz całe miasto?>> Pan rzekł: Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu>>. Abraham znów odezwał się tymi słowami: A może znalazłoby się tam czterdziestu?>> Pan rzekł: Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu>>. Wtedy Abraham powiedział: Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu?>> A na to Pan: Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu>>. Rzekł Abraham: Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło się tam dwudziestu?>> Pan odpowiedział: Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu>>. Na to Abraham: O, racz się nie gniewać, Panie, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu?>> Odpowiedział Pan: Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu>>. Oto słowo Boże. PSALM (Ps 138, 1-2a. 2bc-3. 6-7ab. 7c-8) Jezus pragnie, byśmy poszukiwali Go także wtedy, gdy jesteśmy daleko od Niego. Jego miłość do nas jest silniejsza od ludzkich błędów i ogarnia wszystkich. On wstawia się za ludźmi do Ojca, dlatego prośmy Go pokornie, ufając, że nas wysłucha: Refren: Pan mnie wysłuchał, kiedy Go wzywałem. Będę Cię sławił, Panie, z całego serca, * bo usłyszałeś słowa ust moich. Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów, * pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku. Ref. I będę sławił Twe imię * za łaskę Twoją i wierność. Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, * pomnożyłeś moc mojej duszy. Ref. Pan, który jest wysoko, patrzy łaskawie na pokornego, * pyszałka zaś dostrzega z daleka. Gdy chodzę wśród utrapienia, Ty podtrzymujesz me życie, * wyciągasz swoją rękę przeciwko gniewowi mych wrogów. Ref. Wybawia mnie Twoja prawica. * Pan za mnie wszystkiego dokona. Panie, Twa łaska trwa na wieki, * nie porzucaj dzieła rąk Twoich. Ref.
DRUGIE CZYTANIE
(Kol 2, 12-14)
Bracia: Z Chrystusem pogrzebani jesteście w chrzcie, z Nim też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił. I was umarłych na skutek występków i nieobrzezania>> waszego ciała razem z Chrystusem Bóg przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki, skreślił zapis dłużny obciążający nas nakazami, usunął go z drogi, przygwoździwszy do krzyża. Oto słowo Boże. (Łk 11, 1-13) Wielu z nas ma trudności z modlitwą, tak trudno nam dziś modlić się! Jesteśmy zabiegani od rana do nocy, brak więc czasu na modlitwę. Jezus modlił się często i choć starał się znaleźć miejsca ustronne, nie ukrywał wcale, że się modli. Nie wstydźmy się modlić, bo modlitwa to rozmowa z najlepszym Przyjacielem, który nas nie opuści w trudnej chwili.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów>>. A On rzekł do nich: Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo. Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień, i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie>>. Dalej mówił do nich: Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: ‘Przyjacielu, użycz mi trzech chlebów, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam, co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: ‘Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci leżą ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Mówię wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Jeżeli którego z was ojców syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą>>. Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
ZNAKI I SYMBOLE W EUCHARYSTII [5]
Ołtarz-stół eucharystyczny Nawet w najbardziej prymitywnych wierzeniach wyznawcy jakiegoś bóstwa budowali mu ołtarz, by wyrazić swą religijność. W czasach Starego Testamentu ołtarz był wyrazem czci dla Boga, miejscem spotkania z Bogiem, miejscem modlitwy i składania ofiar. W Nowym Przymierzu ołtarzem stał się krzyż, na którym Chrystus złożył ofiarę z siebie. W kościele ołtarz, na którym uobecnia się Ofiara krzyża pod sakramentalnymi znakami, jest stołem Pańskim, wzywającym do Komunii św., jest także miejscem dziękczynienia, jakie się dokonuje przez sprawowanie Eucharystii. Ponadto, ołtarz jest symbolem Chrystusa, o czym przypomina pięć krzyżyków wykutych na kamiennej płycie ołtarzowej – symbolu pięciu ran Zbawiciela. Krzyżyki te namaszcza się krzyżmem, tak jak Chrystus został namaszczony Duchem Świętym. Na ołtarzu-stole ofiarnym przygotowuje się Pokarm na Ucztę, a później, po konsekracji, rozdaje się Go wiernym. Ołtarz jest świętym przede wszystkim przez sprawowanie na nim Eucharystii. Ołtarz jako miejsce ofiary, dziękczynienia i uczty ofiarnej wzywa do ofiarowania siebie Bogu, do dziękczynienia i do przyjęcia Komunii św. W przenośnym znaczeniu ołtarzem jest ludzkie serce, w którym człowiek uznaje Boga za swego Pana i Stwórcę. Oznakami czci wobec Chrystusa, którego symbolizuje ołtarz, jest głęboki skłon przed ołtarzem, całowanie go i okadzanie oraz przykrywanie białym obrusem. Obrus symbolizuje szaty Zbawiciela, zwłaszcza płótno, w które owinięto martwe ciało Jezusa przed złożeniem w grobie. Okadzenie ołtarza jest uznaniem kapłańskiej godności Chrystusa. Skłon przed ołtarzem to oznaka czci wobec Boga, jest przypomnieniem, że tylko Bogu należy się kłaniać i Jemu samemu służyć (por. Łk 4, 8; Pwt 6, 13). Pocałunek złożony na ołtarzu jest wyrazem czci, uszanowania i miłości względem Chrystusa – jego przeciwieństwem jest pocałunek Judasza, pocałunek zdrajcy. Widząc kapłana całującego ołtarz, wierni pytają mnie, czy mój pocałunek dany Chrystusowi dzisiaj byłby pocałunkiem przyjaciela, który w tym geście wyraża najszlachetniejsze uczucia, czy też pocałunkiem zdrajcy?
ks. Władysław Głowa
Panie, pomnóż w nas nadzieję! Jezu, Boski Mistrzu, uwielbiamy Ciebie jako Umiłowanego przez Ojca, jedyną Drogę ku Niemu. Dziękujemy Ci, żeś się stał naszym wzorem, żeś pozostawił przykłady najwyższej doskonałości i zachęcił ludzi do naśladowania Ciebie na ziemi i w niebie. Rozważamy różne zdarzenia z Twojego ziemskiego życia; ulegle chcemy trwać w Twojej szkole i wprowadzać w życie Twoje pouczenia. Pociągnij nas do Siebie, abyśmy krocząc Twoimi śladami i zapierając się samych siebie, szukali jedynie Twojej woli. Pomnóż w nas nadzieję pobudzającą do czynu i pragnienie znalezienia się na sądzie podobnymi do Ciebie tak, byśmy mogli posiąść Cię w niebie. Amen.
ks. Jakub Alberione
