WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
ODNALEŹĆ SWOJE MIEJSCE W ŻYCIU
Każdy ma swoje posłannictwo do spełnienia, ma swoje miejsce w życiu – jednak trudno jest je odnaleźć, a może nie tyle odnaleźć, co zgodzić się na nie. Jednym wydaje się, że są niedoceniani, lekceważeni, a przecież zasługują na coś więcej. Inni przeżywają kompleks niższości, nie doceniając siebie. Najwłaściwsze rozwiązanie tego problemu znalazł św. Franciszek z Asyżu, który powiedział do braci: ‘Człowiek jest tylko tym, kim jest w oczach Bożych i niczym więcej”. Czym jest pokora? Jest znajomością prawdy o sobie samym. Umiejętność przyznania się do swojej niekompetencji jest – wydawałoby się paradoksalnie – domeną ludzi wielkich. Wtedy sprawdza się biblijna zasada: ‘Pan poniża pysznych, a pokornym łaskę daje”. Inna myśl, jaka przewija się przez dzisiejszą Liturgię słowa, to zachęta do bezinteresowności. Bogu łatwo jest obdarowywać ludzi nawet niegodnych Jego darów, bo On jest wszechwiedzący i widzi wszystko poza czasem. Ale dla człowieka, który zaprasza na ucztę ludzi, nie mających się czym odwdzięczyć, nie jest to z pewnością łatwe. Bez poświęcenia nie można jednak mówić o życiu Ewangelią.
o. Piotr R. Gryziec – franciszkanin
‘Gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: Przyjacielu, przesiądź się wyżej!>>” (Łk 14, 10)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE
(Syr 3, 17-18. 20. 28-29)
Synu, z łagodnością wykonuj swe sprawy, a każdy, kto jest prawy, będzie cię miłował. O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj, a znajdziesz łaskę u Pana. Wielka jest bowiem potęga Pana i przez pokornych bywa chwalony. Na chorobę pyszałka nie ma lekarstwa, albowiem nasienie zła w nim zapuściło korzenie. Serce rozumnego rozważa przypowieści, a ucho słuchacza jest pragnieniem mędrca. Oto słowo Boże. PSALM (Ps 68, 4-5ac. 6-7ab. 10-11) Śpiewając psalm prośmy Chrystusa, który jest doskonałym wzorem miłości, by nauczył nas kochać Boga i bezinteresownej miłości do ludzi. Refren: Ty, dobry Boże, biednego ochraniasz. Sprawiedliwi cieszą się i weselą przed Bogiem, * i rozkoszują radością. Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu, * cieszcie się Panem, przed Nim się weselcie. Ref. Ojcem sierot i wdów opiekunem * jest Bóg w swym świętym mieszkaniu. Bóg dom gotuje dla opuszczonych, * jeńców prowadzi ku lepszemu życiu. Ref. Deszcz obfity zesłałeś, Boże, * Tyś orzeźwił swoje znużone dziedzictwo. Twoja rodzina, Boże, znalazła to mieszkanie, * które w swej dobroci dałeś ubogiemu. Ref.
DRUGIE CZYTANIE
(Hbr 12, 18-19. 22-24a)
Bracia: Nie przystąpiliście do dotykalnego i płonącego ognia, do mgły, do ciemności i burzy ani też do grzmiących trąb i do takiego dźwięku słów, iż wszyscy, którzy go słyszeli, prosili, aby do nich nie mówił. Wy natomiast przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zebranie, do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów sprawiedliwych, które już doszły do celu, do pośrednika Nowego Testamentu, Jezusa. Oto słowo Boże. (Łk 14, 1. 7-14) W dzisiejszej Ewangelii Jezus zaleca swym uczniom bezinteresowną miłość do drugiego człowieka. Można tę miłość nazwać Chrystusową, ponieważ niejednokrotnie nasz Pan dał jej przykład. Wsłuchajmy się w słowa prawdy o wywyższeniu i poniżeniu.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. I opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie wybierali pierwsze miejsca. Tak mówił do nich: Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: ‘Ustąp temu miejsca”; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: ‘Przyjacielu, przesiądź się wyżej”; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony>>. Do tego zaś, który Go zaprosił, rzekł: Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę. Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych>>. Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
ZNAKI I SYMBOLE W EUCHARYSTII [9]
Procesja z darami dla Eucharystii Bardzo znaczącą czynnością jest przynoszenie do ołtarza chleba i wina. Obrzęd ten wzywa uczestniczących w Najświętszej Ofierze do przyjmowania odpowiednich postaw. Chleb i wino jako symbole ludzkiego życia – są bowiem symbolem pokarmu, od którego zależy życie człowieka – przynoszone do ołtarza Pańskiego, są wyrazem naszej gotowości, by ofiarować siebie Bogu. Czynność ta przygotowuje nas do właściwego ofiarowania, które rozpocznie się od momentu konsekracji, gdy na ołtarzu, w miejsce chleba i wina, będzie Najświętsze Ciało i Krew Chrystusa. Wtedy, biorąc ‘w swoje ręce” Hostię – bezcenny Dar i dar z siebie, tzn. to wszystko, czym jesteśmy i co posiadamy, oraz swoją gotowość do pełnienia woli Bożej, składamy Bogu Ojcu jako wyraz swojej wdzięczności za wszystkie Jego dobrodziejstwa, a przede wszystkim za Chrystusa, danego nam dla naszego zbawienia. Chleb i wino to owoce ziemi, ale także owoce pracy rąk ludzkich. Składając te dary niezbędne do sprawowania Eucharystii, włączamy w Dar Najświętszy – w Ciało i Krew Chrystusa – swój trud, swoją pracę – tę uczciwą i zgodną z wolą Bożą. Przynosząc na ołtarz chleb i wino, błogosławimy Boga za to, że dzięki Jego hojności mamy te dary. Z Bożej dobroci i hojności otrzymujemy nie tylko chleb i wino, ale wszystko, co jest potrzebne do życia doczesnego i wiecznego. Dlatego chleb i wino przypominają nam, że Bóg jest hojny i wzywają nas do składania Mu dziękczynienia za wszystkie dobra, jakimi nas obdarza.
ks. Władysław Głowa
Dziękujmy za dar, jakim jest Kościół Jezu, Boski Mistrzu, dziękuję i wysławiam Twe najsłodsze Serce za wielki dar, jakim jest Kościół. On jest Matką, która naucza nas prawdy, prowadzi drogą ku niebu i przekazuje życie nadprzyrodzone. Kościół święty, jako Twe Ciało Mistyczne, prowadzi dalej Twą zbawczą misję na ziemi. On jest bowiem arką zbawienia; jest nieomylny, nieskazitelny i katolicki. Wyjednaj mi łaskę miłowania go tak, jak Ty go miłowałeś i uświęciłeś Swą Krwią. Oby cały świat go znał, oby każda owieczka weszła do Twej owczarni, a wszyscy pokornie współpracowali dla Twego królestwa. Amen.
ks. Jakub Alberione
