NR 60 / 2001 – IV NIEDZIELA ADWENTU

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


BĄDŹMY, JAK JÓZEF, POSŁUSZNI BOGU!

Dzień Pański
Na każdym etapie historii zbawienia Bóg oczekuje na zaangażowanie i na odpowiedź człowieka. Rozmawia z nim, aby mu objaśnić – trudne do pojęcia – Boskie zamiary. Powołuje go do godności i misji, ale ostatecznym powołaniem będzie udział w życiu samego Boga. Święty Józef był człowiekiem prawym i sprawiedliwym, szukał woli Bożej, ale sam nie mógł zrozumieć swojego powołania ani dzieła Ducha Świętego w swej małżonce – Maryi. Bóg przychodzi mu z pomocą; zleca uznać poczęte Dziecię i przyjąć do swojego rodu, a więc do narodu wybranego. Ten, który jest Synem Bożym, Emmanuelem – ‘Bogiem z nami”, staje się – dzięki św. Józefowi – potomkiem króla Dawida, zapowiadanym od wieków przez proroków. Trudno jest pojąć Boże plany, ale św. Józef nie waha się: jest całkowicie posłuszny Bogu, nie boi się wziąć do siebie Tego, ‘co jest z Ducha Świętego”. Nie lękajmy się przyjmować dzieł Ducha, bo na drodze posłuszeństwa słowu Boga Jezus-Zbawca przychodzi na świat i w nasze życie. Współpracować, jak św. Józef, być posłusznym jak on, na polecenie Boga przyjąć w swe życie nadprzyrodzone działanie Stwórcy, po ojcowsku strzec Jego dzieł – oto nasze powołanie.

ks. Włodzimierz Cyran

‘Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło.” (Mt 1, 20)


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


PIERWSZE CZYTANIE

(Iz 7, 10-14)
Pan przemówił do Achaza tymi słowami: Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze>>. Lecz Achaz odpowiedział: Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę>>. Wtedy rzekł Izajasz: Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam naprzykrzać się ludziom, iż naprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel>>. Oto słowo Boże. PSALM (Ps 24, 1-2. 3-4. 5-6) Aby zobaczyć Boga, trzeba mieć nieskalane ręce i czyste serce. Oznacza to, że zarówno nasze działanie jak i wewnętrzne intencje mają uwielbiać Boga i równocześnie szukać dobra bliźnich. Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały. Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, * świat i jego mieszkańcy. Albowiem On go na morzach osadził * i utwierdził ponad rzekami. Ref. Kto wstąpi na górę Pana, * kto stanie w Jego świętym miejscu? Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, † który nie skłonił swej duszy ku marnościom * i nie przysięgał fałszywie. Ref. On otrzyma błogosławieństwo od Pana * i zapłatę od Boga, swego Zbawcy. Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, * którzy szukają oblicza Boga Jakuba. Ref.

DRUGIE CZYTANIE

(Rz 1, 1-7)
Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej, którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich Proroków w Pismach świętych. Jest to Ewangelia o Jego Synu, pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym, o Jezusie Chrystusie, Panu naszym. Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i urząd apostolski, aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze. Wśród nich jesteście i wy powołani przez Jezusa Chrystusa. Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie: łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa. Oto słowo Boże. (Mt 1, 18-24) Imię Jezus oznacza: Bóg zbawia. Miłosierdzie Boże nie pozostawia nas w niewoli grzechów. Jezus jest darem Boga, Mocą zbawczą wyrywającą nas z sytuacji, które wydają się nam nie do odwrócenia.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza


Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów>>. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: ‘Bóg z nami”. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie. Oto słowo Pańskie.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


MĄDROŚĆ ŚWIĘTOWANIA

Na co komu droga, jeś1i nie prowadzi do świątyni? (z filmu ‘Pokuta”) Pamiętam wątek jakiejś przypowieści mówiącej o tym, jak Bóg pytał stworzenia, co robiłyby w dzień, który dałby im jako niedzielę. Wszystkie po kolei mówiły, że to samo, co w inne dni tygodnia. Tylko człowiek powiedział, że robiłby co innego i dlatego otrzymał w darze niedzielę i święta. Jest w tym jakaś część prawdy o istocie świętowania. Święto ma ‘wyrwać”, wyzwolić człowieka od zbyt dużego uwikłania w codzienność, w doczesność, w przyziemność. Święto służy temu, aby radować się owocami pracy i aby nabrać sił i poczucia sensu własnych wysiłków – innych niż zarabianie na chleb. Święto ma odnowić w człowieku to, co Boże, piękne i wieczne. Dlatego nie może być przeżyte byle jak. Trudno je sobie wyobrazić bez świątyni, gdzie człowiek powinien zaspokoić głód Boga, zakosztować zbawienia. W świątyni człowiecza dusza ma się odradzać i zmartwychwstawać. Trudno to pojąć, gdy media wmawiają nam, że wszelkie potrzeby zaspokaja chemia i technika, co sprawia, że człowiek już nie tęskni za innym rajem, prócz tego z reklam i witryn sklepowych. Nuda świąt bierze się z tego, że chcemy tylko karmić potrzeby ciała i na tym poprzestawać. Nawet prymitywne ludy większość czasu poświęcają życiu duchowemu i obrzędom świętowania. Tak powinni postępować chrześcijanie. Świąteczna Eucharystia przybliża wieczność i jej znaczenie w naszym życiu. Przecież zbawienie dokonuje się nieustannie. Chciejmy więc i umiejmy świętować.

br. Tadeusz Ruciński – brat szkolny

Módlmy się do Maryi Jasnogórska Matko Adwentowa, Bogurodzico czuwająca nad i z naszym Narodem, Ty wiesz, ile nas dzieli spraw, poglądów, ambicji, a przede wszystkim niewiary. Wyproś nam takie moce Ducha Świętego, które uczynią nas nowymi ludźmi, pozwolą wyrazić miłość – objawioną w Jezusie Chrystusie – w postawach miłości przebaczającej, jednoczącej i wspaniałomyślnej wobec najbliższych i każdego człowieka. Niech polskie wigilijne stoły staną się źródłem odnowy naszego narodowego braterstwa w Chrystusie, które będzie służyło budowaniu sprawiedliwości i miłości społecznej. Błagamy Cię o to usilnie, świadomi, że żadne inne stoły, nawet okrągłe, nie mogą nas zjednoczyć. Żeby to nasze narodowe braterstwo zaowocowało budowaniem wspólnego dobra, polskiego Domu, w którym nie będzie bezrobotnych, duchowo bezdomnych, poniżanych, niszczonych niesprawiedliwością.

( o. Zachariasz S. Jabłoński , W godzinie Apelu, wyd. I, s. 68-69.)