WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
DUCH ŚWIĘTY WCIĄŻ DZIAŁA W KOŚCIELE
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego przypomni nam wydarzenie, które przemieniło zalęknionych Apostołów i sprawiło, że ponieśli w świat Dobrą Nowinę. Duch Święty działa we wspólnocie wierzących od dnia Pięćdziesiątnicy, działa na sposób sakramentalny – przez bierzmowanie i za pośrednictwem charyzmatów, zadań i posług przez Niego wzbudzonych dla dobra Kościoła. Prowadzi nas, podobnie jak Apostołów, do pełnego poznania prawdy. Życie wyznawcy Jezusa nie było i nie będzie łatwe; będzie się on spotykał ze sprzeciwem, będzie atakowany i narażony na różne niebezpieczeństwa. Niekoniecznie stanie przed sędzią – będzie potępiany w zakładzie pracy, w środkach społecznego przekazu. Zaatakują go nawet najbliżsi. W takich sytuacjach potrzebne jest wsparcie. Ale nie zawsze można liczyć na ludzi. Wtedy tylko Duch Święty pozostanie naszym jedynym obrońcą. Niestety, dla bardzo wielu chrześcijan Duch Święty jest ‘wielkim zapomnianym”. Tymczasem jest On nieustannie obecny i działa w Kościele. Otwórzmy się na Jego działanie. Niech przemieni nasze myślenie, pragnienia i czyny. Niech nas oczyści, odnowi i wzmocni do nowego życia, zgodnego z wolą Bożą.
ks. Michał Bednarz
‘Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania”. (J 14, 15)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE
(Dz 8, 5-8. 14-17)
Filip przybył do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. Tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił. Z wielu bowiem opętanych wychodziły z wielkim krzykiem duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych. Wielka radość zapanowała w tym mieście. Kiedy apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy więc apostołowie wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego. Oto słowo Boże. PSALM (Ps 66, 1-3a. 4-5. 6-7a. 16 i 20) Zadziwiających rzeczy dokonał Bóg wśród ludzi. Przez swego Syna wypełnił zbawcze obietnice, dlatego pełni wdzięczności wołamy: Niech cała ziemia chwali swego Pana!. Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana. Z radością sławcie Boga wszystkie ziemie, * opiewajcie chwałę Jego imienia, cześć Mu chwalebną oddajcie. * Powiedzcie Bogu: Jak zadziwiające są Twe dzieła!>> Ref. Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, * niech imię Twoje opiewa>>. Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga: * zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi! Ref. Morze na suchy ląd zamienił, * pieszo przeszli przez rzekę. Nim się przeto radujmy, * Jego potęga włada na wieki. Ref. Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy, którzy boicie się Boga, * opowiem, co uczynił mej duszy. Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby, * i nie oddalił ode mnie swojej łaski. Ref.
DRUGIE CZYTANIE
(1 P 3, 15-18)
Najdrożsi: Pana Chrystusa miejcie w sercach za Świętego i bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest. A z łagodnością i bojaźnią Bożą zachowujcie czyste sumienie, ażeby ci, którzy oczerniają wasze dobre postępowanie w Chrystusie, doznali zawstydzenia właśnie przez to, co wam oszczerczo zarzucają. Lepiej bowiem, jeżeli taka wola Boża, cierpieć dobrze czyniąc, aniżeli czyniąc źle. Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem. Oto słowo Boże. (J 14, 15-21) Chrystus, świadomy zbliżającego się końca swojej misji na ziemi, zapowiada nowy etap historii zbawienia. Obiecuje uczniom Ducha Prawdy, który swoim działaniem sprawi, iż On i Jego zbawcze dzieło, będą nieustannie obecni w Kościele.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze, Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie już Mnie oglądał. Ale wy Mnie widzicie, ponieważ Ja żyję i wy żyć będziecie. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was. Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie>>.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
ŚWIADKOWIE ZMARTWYCHWSTAŁEGO PANA [4]
Klejnot Hiszpanów Święta Teresa z Avila (1515-1582) z całą pewnością należy do mistyków – arystokratów ducha trawionych troską o zbawienie, do dusz pełnych pogardy dla spraw tego świata, oddanych Bogu ‘do końca”. Wcześnie wstąpiła do zakonu, ale długo nie potrafiła zerwać ze światem; z powodu rozterek rozchorowała się, popadła nawet w rodzaj letargu – na dziedzińcu klasztornym wykopano już dla niej grób. Po czterech dniach przebudziła się, jednak pozostał paraliż nóg. Ale Bóg nie opuszcza tych, których wybrał do wielkich zadań. Stopniowo wróciło zdrowie, przyszło także ostateczne nawrócenie. Pewnego dnia, czterdziestoletnia już prawie Teresa przeżyła wstrząsające wydarzenie: patrząc na wizerunek biczowanego Chrystusa, pojęła rzeczywistość męki Pańskiej. Upadłszy na kolana zrozumiała, że nadszedł dla niej czas, by oddać się bez reszty Bogu. Notuje: ‘Błagam, bądźmy wszyscy szaleni dla Tego, który dla nas dopuścił, aby Go miano za szalonego”. Po samo oskarżeniach za życie w grzechach, płyną słowa zobowiązań oraz pierwszych radości z ćwiczeń duchowych, szczególnie z modlitwy wewnętrznej. Modlitwa staje się dla niej rozmową, poufnym, przyjacielskim obcowaniem z Bogiem. Teresa miała wiele darów, m.in. lewitacje zdarzały się jej tak często, że tłumy ludzi przychodziły ją oglądać. Bardzo często przeżywała wewnętrzne wizje i niezwykłe mistyczne doznania. W czasie jednej z wizji usłyszała: ‘Nie chcę już, byś obcowała z ludźmi, tylko z aniołami”. Było to wezwanie-propozycja, by przekroczyła bariery ludzkie – jakże ją to musiało mobilizować do modlitwy. Wzmogły się wizjonerskie przeżycia. Pewnego dnia zanotowała: ‘Zobaczyłam anioła tuż przy mnie, po mojej lewicy, w postaci cielesnej. Nie był wysoki, lecz drobnej postury i niezwykle piękny, twarz jego płonęła, jakby był jednym z najwyżej postawionych aniołów, którzy wydają się być samym ogniem. W jego ręku spostrzegłam długą włócznię ze złota, z żarzącym końcem. Wydało mi się, że od czasu do czasu przebija on nią moje serce; przekłuwał mnie aż do wnętrzności. Gdy wyciągał włócznię wydawało się, że również i je wyciąga, a mnie pozostawia pałającą wielką miłością ku Bogu.” Wizja z włócznią jest duchową stygmatyzacją Teresy. W 1560 r. Teresa miała widzenie piekła, po którym zrodziło się postanowienie wiernego zachowania reguły. Składa ślub czynienia zawsze tego, co najdoskonalsze. Powstaje myśl założenia klasztoru o surowszej regule; zakłada w Avila pierwszy Dom Karmelitanek Bosych, pod wezwaniem św. Józefa – bez stałych dochodów, nastawiony wyłącznie na życie kontemplacyjne. Pisze też Konstytucje Sióstr Karmelitanek Bosych, nawiązując do surowych zwyczajów pierwszego klasztoru mnichów na górze Karmel. Pomaga jej w tym Jan od Krzyża, wielki reformator męskiej gałęzi karmelitów. Teresa umiera 4 października 1582 r. Jej ostatnie słowa brzmiały: ‘Dziękuję Ci, Boże, że umieram jako córka Kościoła”. W 1591 r. biskup Salamanki dokonał kanonicznego sprawdzenia ciała i z pomocą lekarzy wyjął zachowane w nienaruszonym stanie serce mistyczki. Do dzisiaj serce to znajduje się w Alba w relikwiarzu, na którym wyryto słowa: Teresa Jezusa, Jezus Teresy. To serce ze stygmatem męki Pańskiej stanowi przedziwną relikwię – widać na nim ranę, którą Serafin zadał ostrzem strzały.
Czesław Ryszka
CHRYSTE, BĄDŹ ZE MNĄ…
Chryste, bądź ze mną. Chryste, bądź we mnie. Chryste, bądź za mną. Chryste, bądź przede mną. Bądź przy sterze mego okrętu. Bądź w sercu tego, który myśli o mnie. Bądź w oczach tego, który patrzy na mnie. Bądź w uszach tego, który mnie słucha. Bądź w ustach tego, który mówi do mnie. Amen.
św. Patryk
