WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
TAJEMNICA MIŁOŚCI
Stajemy dzisiaj wobec tajemnicy miłości Boga, miłości, która pochodzi od Ojca i Syna. Najważniejsze jest owo pochodzenie, gdyż miłości nie da się stworzyć czy wyprodukować. Pochodzenie Ducha Świętego jest szczególne. Po ludzku to właśnie On – Duch, poprzez fakt zwiastowania, uprzedza zrodzenie Syna. Jednak to miłość Syna do Ojca i Ojca do Syna rodzi Ducha Świętego. Tajemnica Ducha Świętego uczy, że w miłości nie jest najważniejsze pierwszeństwo pochodzenia – najważniejsze jest źródło miłości, zawsze ten sam Bóg. Tajemnica Ducha Świętego jest również tajemnicą wielości, która ma swoje źródło w jedności. Jak w jednym ciele członki mają różne funkcje w służbie jedności, tak w Kościele każdy człowiek jest potrzebny ze względu na miłość Boga rozlaną w jego sercu. Niepowtarzalność i bogactwo naszych darów służy Mistycznemu Ciału tylko wtedy, gdy karmi się miłością i żyje w służbie miłości. Duch Święty uczy jeszcze jednej istotnej prawdy – posłania – jest ono misją naszego życia. To jest zadanie rodzone w nas przez Ducha Świętego, byśmy mogli cieszyć się ‘szczęściem bez miary” – Bogiem, który jest Miłością.
ks. Jarosław A. Sobkowiak – marianin
‘Weźmijcie Ducha Świętego!”. (J 20, 23)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE
(Dz 2, 1-11)
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. Pełni zdumienia i podziwu mówili: Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże>>. Oto słowo Boże. PSALM (Ps 104, 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34) Słowami psalmu wołajmy: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię – ziemię naszych serc, naszego życia parafialnego, naszej ojczyzny, Kościoła powszechnego i całego świata. Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię. lub: Alleluja. Błogosław, duszo moja, Pana, * o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki. Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, * ziemia jest pełna Twych stworzeń. Ref. Gdy odbierasz im oddech, marnieją * i w proch się obracają. Stwarzasz je napełniając swym duchem * i odnawiasz oblicze ziemi. Ref. Niech chwała Pana trwa na wieki, * niech Pan się raduje z dzieł swoich. Niech miła Mu będzie pieśń moja, * będę radował się w Panu. Ref.
DRUGIE CZYTANIE
(1 Kor 12, 3b-7. 12-13)
Bracia: Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus>>. Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem. Oto słowo Boże. (J 20, 19-23) Weźmijcie Ducha Świętego – powiedział Jezus w Wieczerniku do Apostołów. Dziś w tej świątyni mówi również do nas: Weźmijcie Ducha Świętego, abyście mogli wypełnić zadania powierzone wam przez Opatrzność.
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: Pokój wam!>> A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam>>. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane>>.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Duchu Święty, odnów nasze serca!
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego należy do najważniejszych świąt chrześcijańskich. Zamyka w sobie biblijne objawienie tajemnicy Boga. Trzecia Osoba Trójcy Świętej zapowiadana była przez proroków i Jezusa. Mówił On o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego (J 7, 39). Warunkiem otrzymania Go jest odejście Zbawiciela. Dopiero po wniebowstąpieniu Pana, pięćdziesiąt dni po Jego zmartwychwstaniu, Apostołowie zostali napełnieni Duchem Świętym (Dz 2, 4). Od tej pory Duch Święty towarzyszy najważniejszym wydarzeniom Kościoła. Przejawia się to w postawie Piotra przed Sanhedrynem, przy wyborze Macieja, w męczeństwie św. Szczepana, w misji apostolskiej Pawła i Barnaby, w uchwałach Soboru Jerozolimskiego. Trzecia Osoba Trójcy Świętej napełnia człowieka [swoją łaską] w sposób niewidzialny i uzdalnia do życia apostolskiego, tak jak Apostołów, gdy napełnieni Duchem Świętym głosili słowo Boże z odwagą. Dzień Pięćdziesiątnicy jest dniem narodzin publicznej działalności Kościoła. Święty Piotr mówi do słuchaczy: nawróćcie się (…), a weźmiecie w darze Ducha Świętego (Dz 2, 38) i na jego słowa dokonują się pierwsze nawrócenia Żydów. Duch Święty jest darem pochodzącym od Ojca i Syna i dopełnia wszystko to, czego uczniowie Chrystusa nie mogli zrozumieć wcześniej. Teraz pojmują sens nauki swego Mistrza. Święty Paweł poucza, że Duch Święty jest sprawcą jedności dokonującej się w sakramencie chrztu (por. 1 Kor 12, 13), udzielanym w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego (Mt 28, 19). Od chwili chrztu każdy staje się świątynią i mieszkaniem Ducha Świętego (por. 1 Kor 3, 16), ale pełną prawdę poznamy dopiero wtedy, gdy ujrzymy Boga twarzą w twarz, bo wyznawana prawda wiary ma wymiar eschatologiczny (por. 1 Kor 13, 12). W każdym następnym sakramencie dar Ducha Świętego powołuje chrześcijanina do kolejnych zadań w Kościele – dlatego w tym dniu udzielano sakramentów: chrztu, bierzmowania i święceń. Bogactwo tajemnicy Trzeciej Osoby Trójcy Świętej przybliża liturgia, która nazywa Ducha Świętego Ojcem ubogich, Dawcą darów, Światłem serc, Pocieszycielem najlepszym, Gościem mistycznym, słodką Ochłodą. Znane z katechizmu dary Ducha Świętego są przejawami Jego obecności w człowieku. Udział w liturgii uroczystości Zesłania Ducha Świętego jest wyznaniem wiary w Jego obecność i prośbą, aby On doprowadził nas do całej prawdy (por. J 16, 13) i odnowił serce każdego człowieka.
ks. Zbigniew Wit
Modlitwa do Ducha Świętego
Przyjdź Duchu Święty. Przemień nasz niepokój w święte odprężenie, w kojącą ciszę. Przemień nasz lęk w nieugiętą wiarę. Przemień naszą gorycz w słodycz Twojej łaski. Przemień mrok naszych serc w delikatne światło. Przemień zimę naszych dusz w Twoją wiosnę. Wyprostuj nasze krzywe drogi. Wypełnij naszą pustkę. Oczyść nas z pychy, pogłębiaj naszą pokorę. Rozpal w nas miłość. Zgaś w nas naszą zmysłowość. Spraw, abyśmy widzieli siebie, jak Ty nas widzisz. Spraw, abyśmy mogli poznać siebie i Ciebie, o Boże! Abyśmy byli szczęśliwi, jak błogosławieni czystego serca, którzy Boga oglądają. Duchu Święty, uwielbiam Cię, oświecaj mnie, kieruj mną, wzmacniaj mnie i pocieszaj. Powiedz, co mam robić i udziel mi łaski, abym mógł to wypełnić. Obiecuję wykonać wszystko, tylko proszę Cię, pomagaj mi. Duchu Święty, natchnij mnie, Miłości Boża, ogarnij mnie! Błogosław mi i broń od zła wszelkiego. Amen. Akt poświęcenia się Duchowi Świętemu Duchu Święty Boże, Duchu Miłości i Światła. Tobie pragniemy poświęcić nasze umysły i serca, naszą wolę i nas samych. Spraw, by nasz umysł był zawsze posłuszny Twoim natchnieniom i by odkrywał Twoją obecność w Kościele, który Ty nieomylnie prowadzisz. Niech nasze serca płoną zawsze miłością Boga i bliźnich. Nasza wola niech będzie zgodna z wolą Bożą, by całe nasze życie mogło stać się wiernym naśladowaniem życia naszego Zbawcy Jezusa Chrystusa. Amen.
