WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
DAJMY ŚWIADECTWO O ZBAWICIELU
Jak co roku, tak i dziś po Mszy św. wyruszymy w uroczystej procesji na ulice, place i drogi naszych miast i wsi, aby oddać cześć Chrystusowi obecnemu wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Czy potrzebna jest nam ta dzisiejsza procesja? Czemu służy? Wielu przeciwników Kościoła uważa ją za element folkloru i relikt czasów średniowiecza. Dla nas, chrześcijan, dzisiejsza uroczystość i procesja to przede wszystkim świadectwo, jakie dajemy całemu światu – świadectwo o tym, KTO jest najważniejszy, KOGO słuchamy i przed KIM zginamy nasze kolana. Jest dziękczynieniem za miłość, jaką Bóg nas obdarzył w swoim Synu i przypomnieniem, że i my mamy kochać wszystkich ludzi i być dobrymi jak Chrystus. Dzisiejsza procesja przypomina nam również, że Chrystus winien być obecny w każdej chwili i w każdym przejawie naszego życia, tak jak obecny jest dziś, gdy niesiemy Go obok naszych domów, szkół, urzędów, sklepów, zakładów pracy, kin… Wreszcie mówi nam o potrzebie karmienia się prawdziwym Chlebem, który jest nam potrzebny w drodze do domu Ojca. Tym Chlebem jest On – Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, który dał swoje Ciało za życie świata (por. J 6, 51).
o. Grzegorz Bartosik – franciszkanin
‘Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba”. (J, 6, 51)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE
(Pwt 8, 2-3. 14b-16a)
Mojżesz powiedział do ludu: Pamiętaj na wszystkie drogi, którymi Cię prowadził twój Pan Bóg przez te czterdzieści lat na pustyni, aby cię utrapić, wypróbować i poznać, co jest w twym sercu; czy strzeżesz Jego polecenia, czy też nie. Utrapił cię, dał ci odczuć głód, żywił cię manną, której nie znałeś ani ty, ani twoi przodkowie, bo chciał ci dać poznać, że nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale wszystkim, co pochodzi z ust Pana. Nie zapominaj twego Pana Boga, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. On cię prowadził przez pustynię wielką i straszną, pełną wężów jadowitych i skorpionów, przez ziemię suchą, bez wody, On ci wyprowadził wodę ze skały najtwardszej. On żywił cię na pustyni manną, której nie znali twoi przodkowie>>. PSALM (Ps 147B, 12-13. 14-15. 19-20) Bóg zapewnia swojemu ludowi obfitość darów i bezpieczeństwo. Najważniejszym darem Bożym jest Jego słowo, będące drogowskazem na drodze do zbawienia. Dlatego chwalmy Pana. Refren: Kościele święty, chwal swojego Pana. lub: Alleluja. Chwal, Jerozolimo, Pana, * wysławiaj Twego Boga, Syjonie. Umacnia bowiem zawory bram twoich * i błogosławi synom twoim w tobie. Ref. Zapewnia pokój twoim granicom * i wyborną pszenicą hojnie ciebie darzy. Śle swe polecenia na krańce ziemi, * i szybko mknie Jego słowo. Ref. Oznajmił swoje słowo Jakubowi, * Izraelowi ustawy swe i wyroki. Nie uczynił tego dla innych narodów. * Nie oznajmił im swoich wyroków. Ref.
DRUGIE CZYTANIE
(1 Kor 10, 16-17)
Bracia: Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba. (J 6, 51-58) Eucharystia jest sakramentem życia wiecznego. Przyjmując Komunię św. stajemy się uczestnikami tego życia. Już tu, na ziemi, uczestniczymy w rzeczywistości, którą w całej pełni otrzymamy w wieczności.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus powiedział do Żydów: Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało za życie świata>>. Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: Jak On może nam dać swoje Ciało na pożywienie?>> Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywać Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił, nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a pomarli. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki>>.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Głośmy światu miłość Chrystusa obecnego w Eucharystii
Pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu obchodzimy w Wielki Czwartek. Bogactwo treści przeżywanych w liturgii Wielkiego Tygodnia wpłynęło na ustanowienie święta Eucharystii; obchody ustalono na czwartek po niedzieli Trójcy Świętej. Święto jest hołdem dla Chrystusa, który dał Kościołowi największy dar: swoje Ciało i Krew. Eucharystia jednoczy Kościół; łączy przyjmującego Ją z Panem Jezusem i wierzących między sobą. Skutki spożywania tego Pokarmu mają wymiar eschatologiczny i sięgają wieczności. Każdy bowiem, kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki (J 6, 51) – mówi Jezus. Naucza również, że Jego Ciało jest prawdziwym pokarmem, a Jego Krew prawdziwym napojem na życie w chwale zmartwychwstania. Spożywanie Eucharystii jest warunkiem udziału człowieka w życiu zmartwychwstałego Chrystusa. Przyjmowanie Komunii św. jest pokarmem ludu pielgrzymującego do domu Ojca, bo Jego Ciało za nas wydane umacnia nas, gdy je spożywamy, a Krew za nas wylana obmywa nas, gdy ją pijemy – mówi prefacja o Najświętszej Eucharystii. Liturgia uroczystości Ciała i Krwi Chrystusa ukazuje, że Chrystus Pan nie tylko oddał samego siebie w zbawczej ofierze, ale Zagrody nasze widzieć przychodzi i jak się Jego dzieciom powodzi (pieśń eucharystyczna). Po zakończonej Mszy św. rozpoczyna się procesja z Najświętszym Sakramentem do czterech ołtarzy. Najstarsza wzmianka o niej sięga XIV w.; w następnych wiekach przybierała rozbudowane formy zewnętrznego kultu Eucharystii. Obecnie, w Polsce, odczytuje się przy każdym z czterech ołtarzy fragmenty Ewangelii związane z Eucharystią: – ustanowienie Najświętszego Sakramentu, według Ewangelii św. Mateusza; – cudowne rozmnożenie chleba i ryb oraz nakarmienie czterech tysięcy ludzi, według Ewangelii św. Marka; – scena w Emaus, kiedy uczniowie poznali Pana przy łamaniu chleba, według Ewangelii św. Łukasza; – fragment modlitwy arcykapłańskiej o wzajemną miłość, której znakiem zewnętrznym jest jedność wszystkich uczniów Pana. Najpełniejszym przejawem jedności jest czynne uczestnictwo we Mszy św. i Komunii św. – jest wyrazem wiary, bo w tym Sakramencie głosimy śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Udział w procesji jest zewnętrzną formą kultu Najświętszego Sakramentu, jest głoszeniem światu, że Bóg jest Miłością.
ks. Zbigniew Wit
Modlitwa św. siostry Faustyny
Ty, o Panie, odchodząc z tej ziemi, chciałeś pozostać z nami i pozostawiłeś sam siebie w Sakramencie Ołtarza, i otworzyłeś nam na oścież miłosierdzie swoje. Nie ma nędzy, aby Cię wyczerpała; wezwałeś wszystkich do tej krynicy miłości, do tego źródła Bożego zmiłowania. Tu jest przybytek Twego miłosierdzia, tu lekarstwo na nasze niemoce; do Ciebie, żywy zdroju miłosierdzia, ciągną wszystkie dusze: jedne – jak jelenie Twej miłości spragnione, inne – by obmyć grzechów ranę; inne – by zaczerpnąć siły, życiem zmęczone.
Dzienniczek, 1747.
