WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
PRAWE INTENCJE
Pismo Święte to księga spotkań Boga z człowiekiem. U ich podstaw stoi zawsze wierna miłość Boga, poszukująca człowieka, zbawiająca. Dlaczego chcemy spotkać się z Bogiem? Kiedy przyglądamy się dzisiejszej Ewangelii, razi nas jaskrawa nieprawość intencji faryzeuszy. Poszukują oni możliwości spotkania z Jezusem i wiele wysiłku wkładają w to, aby porozmawiać z Nim. Przychodzą więc do Nauczyciela, jak wielu innych, wraz z nimi tworzą grono Jego słuchaczy, razem z tłumem podążają w ślad za Panem. Nie ma jednak wątpliwości, co do nieprawych intencji tego postępowania: pochwycić Jezusa w mowie, znaleźć sposób, aby Go zabić. Przewrotne postępowanie czyni ich serca niezdolnymi do przyjęcia prawdy, którą poznają i przyjmują rozumem: “wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz” (Mt 22, 16). Dlatego dzisiejsze spotkanie z Jezusem nie wydało w nich owocu. Ponieśli porażkę w słownej potyczce, wytworze ich nieprawych intencji. Nie zauważają, że życiodajne słowo: “oddajcie Bogu, co Boskie” (por. Mt 22, 22), padło w nich na jałową ziemię. Dlaczego chcemy spotkać się Bogiem? Czy prawda, którą przyjmuję rozumem, czyni moje serce glebą żyzną, wyczekującą ziarna życia?
ks. Bogusław Zeman – paulista
Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga. (Mt 22, 21)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Prawo Boże jest ponad prawem ludzkim. Bóg, dając swoje Prawo, nie chce jednak uczynić nas niewolnikami, lecz pragnie, abyśmy swój ziemski byt budowali w oparciu o zasady Dekalogu, które najpełniej realizują się w przykazaniu miłości Boga i bliźniego. Przeprośmy dobrego Ojca za wszystkie nasze winy, abyśmy oczyszczonym przez skruchę sercem mogli owocnie przyjąć Jego dary.
PIERWSZE CZYTANIE
(Iz 45, 1. 4-6) W historii zbawienia Bóg posługuje się niekiedy środkami, jakich my nie rozumiemy. Prorok Izajasz nazywa pomazańcem Pańskim pogańskiego króla Cyrusa, który ma wypełnić zamiar Boży. Wszystko po to, aby się okazało, że tylko Bóg jest Panem, i nie ma innego.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
To mówi Pan o swym pomazańcu Cyrusie: “Ja mocno ująłem go za prawicę, aby ujarzmić przed nim narody i królom odpiąć broń od pasa, aby otworzyć przed nim podwoje, żeby się bramy nie zatrzasnęły. Z powodu sługi mego, Jakuba, Izraela, mojego wybrańca, nazwałem cię twoim imieniem, pełnym zaszczytu, chociaż Mnie nie znałeś. Ja jestem Pan i nie ma innego. Poza Mną nie ma boga. Przypaszę ci broń, chociaż Mnie nie znałeś, aby wiedziano od wschodu słońca aż do zachodu, że beze Mnie nie ma niczego. Ja jestem Panem i nie ma innego”.
PSALM
(Ps 96, 1 i 3. 4-5. 7-8. 9-10ac) “Oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę” – to słowa psalmu, które za chwilę uczynimy naszą modlitwą. Nasz Bóg jest Bogiem wielkim. Pozostając naszym Ojcem, ukazuje swój majestat. Dlatego z sercem pokornym oddajmy Mu chwałę. Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana. Śpiewajcie Panu pieśń nową, * śpiewaj Panu, ziemio cała. Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, * rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów. Refren. Wielki jest Pan, godzien wszelkiej chwały,* budzi trwogę najwyższą, większą niż inni bogowie. Bo wszyscy bogowie pogan są tylko ułudą, * Pan zaś stworzył niebiosa. Refren. Oddajcie Panu, rodziny narodów, * oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę. Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu, * przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce. Refren. Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku. * Zadrżyj ziemio cała przed Jego obliczem. Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, * będzie sprawiedliwie sądził ludy. Refren.
DRUGIE CZYTANIE
(1 Tes 1, 1-5b) List do Tesaloniczan rozpoczyna się życzeniem łaski i pokoju, adresowanym do wierzących. Życzenie to zawiera w sobie skierowaną do Boga prośbę o dwa wielkie dary: dar łaski nadprzyrodzonej i dar pokoju, jaki został wysłużony przez zbawczą śmierć Chrystusa.
Początek Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
Paweł, Sylwan i Tymoteusz do Kościoła Tesaloniczan w Bogu Ojcu i Panu Jezusie Chrystusie. Łaska Wam i pokój. Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich, wspominając o was nieustannie w naszych modlitwach, pomni przed Bogiem i Ojcem naszym na wasze dzieło wiary, na trud miłości i na wytrwałą nadzieję, w Panu naszym Jezusie Chrystusie. Wiemy, bracia przez Boga umiłowani, o wybraniu waszym, bo nasze głoszenie Ewangelii wśród was nie dokonało się przez samo tylko słowo, lecz przez moc i przez Ducha Świętego, z wielką siłą przekonania.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Mt 12, 21) Alleluja, alleluja, alleluja. Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga. Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
(Mt 22, 15-21) Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga – to zasada, która opiera się na sprawiedliwości. Nie jest rzeczą dobrą zastępować sprawy ziemskie tym, co należy do wartości duchowych. Z kolei, jest rzeczą szkodliwą, zastępować sprawy boskie tym, co należy do materialnego bytu człowieka. Chrześcijanin to człowiek, który ze szczerego serca oddaje cześć Bogu i prawym sumieniem potrafi kierować się w relacjach z ludźmi.
Słowa Ewangelii
Faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by pochwycić Jezusa w mowie. Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: “Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?” Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: “Czemu Mnie kusicie, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową”. Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: “Czyj jest ten obraz i napis?” Odpowiedzieli: “Cezara”. Wówczas rzekł do nich: “Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Odmawiajmy Różaniec! [3] Modlitwa różańcowa łączy nas z Bogiem
W objawieniach Matki Bożej w Fatimie zostało wyraźnie powiedziane, że modlitwa różańcowa jest największą bronią przeciw złu. W każdym z sześciu objawień w Fatimie Maryja nakłania wierzących do odmawiania Różańca. Najbardziej przejmujące wezwanie nastąpiło podczas ostatniego objawienia, 13 października, kiedy to Maryja nazwała siebie Królową Różańca. I dodała: “Przychodzę zachęcić wiernych do odmiany życia (…) Niech odmawiają codziennie Różaniec święty”. Modlitwa różańcowa, według słów Matki Bożej, jest najlepszym zadośćuczynieniem za grzechy świata, choć trzeba dodać, że Różaniec nie został przeciwstawiony postom, umartwieniom czy innym formom wynagradzania. Jednak według słów siostry Łucji, “głębokie nawrócenie nie może dojść do skutku bez codziennego Różańca”. 16 września 1970 r. siostra Łucja, pisząc o Różańcu w liście do jednej z sióstr ze Zgromadzenia św. Doroty, wyjaśnia jej: “Odnośnie tego, co siostra kiedyś powiedziała o Różańcu muszę stwierdzić, że jest mi przykro, ponieważ modlitwa różańcowa, lub odmówienie jej pięciu dziesiątków, jest – po Najświętszej Eucharystii – przez swoje bogactwo czymś, co w najdoskonalszy sposób łączy nas z Bogiem”. To zdumiewające, jak trójka fatimskich dzieci w lot pojęła wartość modlitwy różańcowej. Zwłaszcza Franciszek, który codziennie znikał na parę godzin, myśląc w tym czasie o Bogu i odmawiając Różaniec. Kiedy zaś dowiedział się o tym, że Maryja zapowiedziała, iż zanim pójdzie do nieba, będzie musiał odmówić “wiele różańców”, wykrzyknął: “O moja droga Pani, tyle będę odmawiał różańców, ile będziesz chciała!”. Od tej chwili, jak pisze we Wspomnieniach siostra Łucja, Franciszek “często się od nas oddalał, jak gdyby szedł na spacer. Gdy go wołałam i pytałam, co robi, podnosił rękę i pokazywał mi różaniec. Jeżeli go prosiłam, aby przyszedł bawić się z nami, a później będziemy się wspólnie modlić, odpowiadał: Potem też będę się z wami modlił. Czy nie pamiętasz, że Nasza Pani powiedziała, że muszę odmawiać dużo różańców?” Może się komuś wydawać, że powtarzając te same wersety, obraca się w koło, jest jak ślepiec, poruszający się wokół pewnej osi. Trzeba jednak pamiętać, że już sama modlitwa jest jak rozdzierający ciemności promień światła. Jest to łaska, która rozszerza ludzkie serce. Nie mija wiele czasu, gdy przestaje się zwracać uwagę na formę modlitwy, a liczy się tylko jej przenikająca wszystko siła. Modlitwa staje się “motorem” wszelkiego działania, przekaźnikiem i źródłem łask. Poświadcza to Matka Boża w fatimskich orędziach, mówiąc, że od modlitwy różańcowej zależy nie tylko los poszczególnych osób, ale również sytuacja świata. Modlitwa różańcowa jest darem Boga. Kiedy człowiek pozna jej wartość, będzie ją odmawiał w jedności z Bogiem. To jest jej ukryta, wewnętrzna moc. Podczas pielgrzymki do Fatimy, w 1982 r., Jan Paweł II, w nawiązaniu do sekretu fatimskiego, powiedział: “Chcecie, abym powierzył wam trzecią tajemnicę? To proste i już tajemnicą nie jest: Módlcie się, módlcie się wiele, każdego dnia odmawiajcie cząstkę Różańca”.
Czesław Ryszka
Odmawiajmy Różaniec!
Różaniec nas zbawi, Różaniec wesprze w trudach codziennego życia. Wróćmy do Różańca na co dzień, a odnajdziemy pokój Chrystusowy, jakiego “świat dać nie może” (…).
kard. August Hlond
Modlitwa św. Siostry Faustyny
Miłości wiekuista, płomieniu czysty, pal się w moim sercu nieustannie i przebóstwiaj moją całą istotę według odwiecznego upodobania Twego, przez które powołałeś mnie do bytu i wezwałeś do uczestnictwa w swym wiekuistym szczęściu. O Panie miłosierny, obsypałeś mnie tymi darami jedynie z miłosierdzia; widząc wszystko w sobie darmo dane, w najgłębszej pokorze uwielbiam niepojętą dobroć Twoją. Panie, zalewa mi serce zdumienie, że Ty, Pan absolutny, nikogo nie potrzebujesz, a jednak z czystej miłości tak się zniżasz do nas.
Dzienniczek, 1523
