NR 61 / 2002 – UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO – Msza w nocy

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


Dzień Pański

UJRZELIŚMY ŚWIATŁOŚĆ WIELKĄ

W radosną noc Narodzenia Pańskiego stajemy wobec Tajemnicy przyjścia na świat Zbawiciela. Zatrzymujemy się w duchu w Betlejem przed srebrną gwiazdą, gdzie widnieje napis: “Tu Słowo stało się Ciałem”. Wsłuchujemy się w orędzie Boskiego Posłańca: Zwiastuję Wam wielką radość (…) dziś w mieście Dawida urodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan (Łk 2, 10-11). Chrystus Bóg i Człowiek wkracza w dzieje świata, w ludzką historię, w dzieje każdego człowieka. Przynosi światło z niebios, przynosi wszelkie Boże błogosławieństwo, przynosi pokój i radość, otwiera przyszłość. Nowonarodzony rozpoczyna nową erę: stał się Ciałem, Człowiekiem, aby człowiek mógł stać się dzieckiem Bożym, aby mógł być domownikiem Boga i mocą Boga budować już tu, na ziemi, lepszy świat. Od tej chwili życie przestało być mrokiem i ciemnością – stało się światłością w Panu. Dzisiaj prosimy, aby miejscem narodzin Zbawiciela stały się nasze serca, abyśmy mogli doświadczyć Jego pokoju i razem z aniołami, razem ze wszystkimi świętymi oraz z Kościołem na całym świecie mogli śpiewać z głębi naszych serc radosny hymn “Gloria in excelsis Deo”. “Chwała na wysokości Bogu!”

abp Henryk Muszyński

Padnijmy na kolana, to Dziecię to nasz Bóg. (kolęda)


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


Prawdę o narodzeniu Jezusa w Betlejem czcimy najczęściej – według naszej polskiej tradycji – przez śpiewanie kolęd i adorację przed betlejemską szopką. Święty Franciszek z Asyżu takimi słowami uwielbiał tajemnicę Wcielenia, łącząc ją z tajemnicą Eucharystii: “Oto uniża się On co dzień, jak wtedy, gdy z tronu królewskiego zstąpił do łona Dziewicy. Co dzień przychodzi do nas w pokornej postaci. Co dzień zstępuje z łona Ojca na ołtarz w rękach kapłana” (Upomnienie I, 16-18).

PIERWSZE CZYTANIE

(Iz 9, 1-3. 5-6)
Prorok Izajasz obwieszcza radość, jaka zapanuje z powodu narodzin Mesjasza. Minął już czas znaków i oczekiwań: “Naród kroczący w ciemności ujrzał światłość wielką”. Bóg w Jezusie daje się człowiekowi: “Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany”.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza


Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków zabłysło światło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy jak w dniu porażki Madianitów. Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju. Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.

PSALM

(Ps 96, 1-2. 3 i 10ac. 11-12. 13)
Święty Augustyn napisał: “Nowy człowiek śpiewa Bogu nową pieśń”. Nowym człowiekiem jest ten, w czyim sercu narodził się Bóg. On pośród wszystkich narodów rozgłasza Jego cuda. Refren: Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel. Śpiewajcie Panu pieśń nową, * śpiewaj Panu ziemio cała. Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, * każdego dnia głoście Jego zbawienie. Refren. Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, * rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów. Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, * będzie sprawiedliwie sądził ludy. Refren. Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, * niech szumi morze i wszystko, co je napełnia. Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, * niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości. Refren. Przed obliczem Pana, który już się zbliża, * który już się zbliża, by sądzić ziemię. On będzie sądził świat sprawiedliwie, * a ludy według prawdy. Refren.

DRUGIE CZYTANIE

(Tt 2, 11-14)
W Jezusie łaska Boga ukazała się wszystkim ludziom, dlatego od każdego z nas Bóg oczekuje odpowiedzi, która powinna się wyrazić w dobrym życiu.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Tytusa


Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

(Łk 2, 10-11) Alleluja, alleluja, alleluja. Zwiastuję wam radość wielką, dziś narodził się nam Zbawiciel, którym jest Jezus Chrystus. Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

(Łk 2, 1-14)
Po narodzeniu Jezusa, także i nam Bóg przez aniołów ogłasza, że jesteśmy ludźmi Jego upodobania. Niech nasze serca, mimo że często ubogie jak betlejemski żłóbek, przyjmą z miłością Jezusa i Jego łaskę.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza


W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoim stadem. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: “Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie”. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: “Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie”.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


OCZEKIWANY

Różny jest czas oczekiwania. Inaczej czeka się na przyjaciela, inaczej – na wroga. Na przyjaciela czeka się z radością, nadzieją, utęsknieniem i niecierpliwością, a chwilę spotkania chciałoby się przybliżyć. Oby już nadeszła! Na wroga czeka się zupełnie inaczej: z niepokojem, smutkiem, a często z bojaźnią, lękiem czy po prostu strachem. Od spotkania z wrogiem staramy się uciec, a jeśli to niemożliwe – odwlekamy tę chwilę. Oby nigdy nie nadeszła! A jak czekamy na Boga? To zależy. Zależy od tego, kim dla mnie jest, jaki mam Jego obraz, w jakiego Boga uwierzyłem. Kim więc jest Ten, który ma nadejść? Wróg to czy przyjaciel? Przychodzi nas osądzić, czy też nam przebaczyć? Wybawić nas, czy zgubić? W noc Bożego Narodzenia Bóg przychodzi do wszystkich: dobrych i złych, sprawiedliwych i niesprawiedliwych. I wszyscy na Niego “jakoś” czekają. Jedni z radością i nadzieją. To ci, którzy pojęli, kim jest naprawdę. Inni czekają z obojętnością, niechęcią, obawą, a może nawet z bojaźnią i drżeniem. Niektórzy chcieliby nawet od Niego uciec. To ci, którzy Boga jeszcze nie poznali albo poznali Go fałszywie. A przecież – jak przypomniał nam Jan Paweł II – Jezus jest Tym, który przekracza wszelkie ludzkie pragnienia i oczekiwania. Jest spełnieniem wszelkiej ludzkiej tęsknoty. A każdy człowiek za czymś tęskni – za bezpieczeństwem, miłością, dobrocią, wolnością, pokojem, za tym, by wreszcie żyć autentycznie, prawdziwie i szczęśliwie. W gruncie rzeczy tęskni tylko za jednym – by kochać i być kochanym. Co więcej, czy chcemy tego, czy nie, we wszystkim czego prawdziwie szukamy, ostatecznie tęsknimy za Bogiem, za tym jedynym ostatecznym wypełnieniem. To, co dzisiaj stało się w betlejemskiej grocie, doskonale streszcza pieśń aniołów, śpiewających “Gloria” na cześć Tego, który przyszedł na świat, gdyż właśnie w ludziach, w człowieku ma upodobanie. W noc Bożego Narodzenia świat wyraźniej niż kiedykolwiek rozpada się na dwie części: na tych, którzy odnaleźli już Boga – źródło i cel ludzkiej tęsknoty, i na tych, którzy wciąż jeszcze tęsknią po omacku, nie wiedząc, że już odwiecznie kochani są przez Boga, że i w nich Bóg ma upodobanie. Trzeba więc nam, wierzącym, wciąż powracać do obrazu Jezusa w betlejemskim żłóbku. W Nim dokonuje się ta cudowna wymiana. On, Bóg – bezbronny w ramionach Matki, zdany tylko na Jej człowieczą miłość. My, ludzie – bezbronni w ramionach Ojca, zdani tylko na Jego Bożą miłość. I dlatego tak bardzo ważne jest, by tej nocy nikt nie był i nie czuł się sam. W noc przychodzenia Miłości nikt nie powinien czuć się samotny i niekochany. Przecież przychodzi dzisiaj Pan. Przychodzi wypełnienie. Rozciągają się ojcowskie ramiona nad nami. Ale wielu o tym nie wie. Do tych wielu, do tych bardzo wielu, którzy wciąż jeszcze w Niego nie wierzą, wierzą źle, a może nawet się Go boją, Pan nie przyjdzie inaczej, jak przez nas. Bądźmy dziś dla nich Bożym przyjściem, Bożym narodzeniem, spełnieniem, którego – choć nie wiedzą – to przecież tak bardzo oczekują.

ks. Andrzej Draguła

Odpowiedzmy na Boże wezwanie!

Pan Jezus za pośrednictwem aniołów zwołuje ubogich i prostych pasterzy, aby się im objawić. Woła także mądrych za pośrednictwem ich wiedzy. I wszyscy, poruszeni wewnętrznym wpływem Jego łaski, biegną do Niego, aby Go adorować. Wzywa również nas wszystkich przez Boskie natchnienie i oddaje się nam przez swoją łaskę. Ile razy zapraszał serdecznie również i nas? A jak szybko my Mu odpowiedzieliśmy? Mój Boże! Rumienię się i czuję się zawstydzony, mając dać odpowiedź na tak postawione pytanie.

św. Ojciec Pio