WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
IDŹ PRECZ, SZATANIE!
Jest pierwsza niedziela Wielkiego Postu. Rozpoczynamy czas podejmowania w naszym życiu duchowym trudnych decyzji – trudnych, bo dotyczących naszego stosunku do Boga, do świata, do ludzi i do wieczności. W przeznaczonej na dzisiejszą niedzielę Ewangelii sam Jezus daje nam wzór postępowania wobec szatańskich pokus. On, Bóg-Człowiek, Chrystus Pan, pozwolił złemu duchowi, aby Go kusił. Stało się to przede wszystkim po to, aby nam, słabym i grzesznym ludziom, pomóc w walce ze złym. Jezus swoim postępowaniem uczy nas, abyśmy zmagali się ze złem i wobec pokus potrafili powiedzieć: “nie!”, zwyciężając zasadzki szatana. Nie ma takiej pokusy, której człowiek wierzący nie mógłby zwyciężyć w imię Boże. “Idź precz szatanie!” – taka odpowiedź, dopełniona modlitwą, westchnieniem do Boga, czyni nas mocarzami, bez względu na nasz wiek i zaistniałe okoliczności. Boże, pełen miłosierdzia, spraw, aby ten Wielki Post był wypełniony dobrymi decyzjami i zwycięstwem nad pokusami złego ducha. Obdarz mnie wytrwałością w modlitwie, w umartwieniu i dobrych uczynkach, abym nawrócił się i wierzył w Ewangelię Twojego Syna.
ks. Zdzisław J. Peszkowski
“Jezus czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana.” (por. Mk 1, 13)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Stajemy u progu Wielkiego Postu. Jezus wzywa nas dzisiaj do nawrócenia, abyśmy przez modlitwę, pokutę i dobre uczynki porzucili złe postępowanie i wniknęli w wielką tajemnicę Jego cierpliwej miłości, która zawsze nas przygarnia, mimo naszych grzechów. Otwórzmy nasze serca na przyjęcie Bożej miłości, abyśmy idąc za Jezusem, wydali dobre owoce nawrócenia.
PIERWSZE CZYTANIE
(Rdz 9, 8-15)
Nieuniknioną konsekwencją grzechu jest zniszczenie i śmierć, ale miłość Boga jest niestrudzona w ratowaniu człowieka przed zagładą. Pierwsze czytanie opisuje zawarcie przymierza Boga z Noem, które obejmuje całą ludzkość. Jest to pierwszy krok Boga, który przychodzi, by ratować zagubione stworzenie. Boże miłosierdzie dosięga każdego potrzebującego w jego sytuacji grzechu. To pierwsze Przymierze jest zapowiedzią kolejnych, jakie Bóg zawrze z ludzkością, aby obdarzyć ją swoją łaskawością.
Czytanie z Księgi Rodzaju
Tak rzekł Bóg do Noego i do jego synów: “Oto Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. Zawieram z wami przymierze tak, iż nigdy już nie zostanie zgładzona żadna istota żywa wodami potopu i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię”. Po czym Bóg dodał: “A to jest znak przymierza, które ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną i ziemią. A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami i z wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem; i nie będzie już nigdy wód potopu na zniszczenie jakiegokolwiek jestestwa”.
PSALM
(Ps 25, 4-5. 6-7bc. 8-9)
Na progu tego szczególnego czasu, jakim jest Wielki Post, wołajmy razem z Psalmistą: “wspomnij na swe miłosierdzie, Panie, na swoją miłość, która trwa na wieki”. Nasza nadzieja doświadczenia Bożego miłosierdzia ma mocne podstawy, opiera się bowiem na wierności Boga, który od początku historii zbawienia obficie udziela swoich łask. Refren: Drogi Twe, Panie, to łaska i wierność. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, * naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, * Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję. Refren. Wspomnij na swe miłosierdzie, Panie, * na swoją miłość, która trwa na wieki. Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu, * ze względu na dobroć Twą, Panie. Refren. Dobry jest Pan i prawy, * dlatego wskazuje drogę grzesznikom. Pomaga pokornym czynić dobrze, * uczy pokornych dróg swoich. Refren.
DRUGIE CZYTANIE
(1 P 3, 18-22)
Drugie czytanie ukazuje nam Nowe Przymierze, które zostało – raz na zawsze – zawarte poprzez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, a utrwalone i dostępne dla nas w sakramencie chrztu. To ostateczne Przymierze obejmuje swoim zasięgiem całą rzeczywistość przestrzenną i czasową. Jezus umarł za wszystkich, dlatego idzie także do otchłani, do starotestamentowego Szeolu, by i ci, którzy żyli przed Nim, mogli cieszyć się owocami zbawienia.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Piotra Apostoła
Najdrożsi: Chrystus raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem. W nim poszedł nawet ogłosić zbawienie duchom zamkniętym w więzieniu, niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża oczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę. Teraz również zgodnie z tym wzorem ratuje was ona we chrzcie nie przez obmycie brudu cielesnego, ale przez zwróconą do Boga prośbę o dobre sumienie, dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. On jest po prawicy Bożej, gdyż poszedł do nieba, gdzie poddani Mu zostali aniołowie i Moce, i Potęgi.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Mt 4, 4b) Chwała Tobie, Słowo Boże. Nie samym chlebem żyje człowiek, Lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych. Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA
(Mk 1, 12-15)
Głoszenie Dobrej Nowiny rozpoczyna Jezus od czterdziestodniowego postu na pustyni. Pustynia jest miejscem próby. Taką próbę musi przejść każdy z nas, aby przygotować serce na przyjęcie słowa Bożego i uczynić je otwartym na natchnienia Ducha Świętego. To Duch Święty jest przewodnikiem na pustyni, to On wyprowadził Jezusa na pustynię i On również nas na nią wyprowadzi. Czas próby ma umocnić nasze chrzcielne przymierze z Bogiem i uczynić je bardziej dojrzałym.
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś Mu usługiwali. Po uwięzieniu Jana przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: “Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Nawrócić się – to odzyskać pragnienia
Szczery rozrachunek z przeszłością oraz podjęcie decyzji, by zło zwyciężać dobrem i by uczyć się miłości, nie daje jeszcze gwarancji, że proces nawrócenia będzie skuteczny i trwały. Koniecznym warunkiem nawrócenia jest odzyskanie pragnień i aspiracji na miarę godności i powołania człowieka. Każdy z nas rodzi się z bogactwem nadziei i ideałów. Pragniemy szlachetności, uczciwości, radości. Chcemy kochać i być kochanymi. Grzech wdziera się w życie człowieka tam, gdzie ktoś rezygnuje z podstawowych aspiracji, by żyć w miłości, prawdzie i świętości. To właśnie zawężenie pragnień sprawia, że zło jawi się człowiekowi jako dobro i że grzech staje się w ogóle możliwy. Także grzech pierworodny był konsekwencją zawężenia pragnień; pierwsi ludzie zapomnieli o Bogu i o świecie, przestali szukać prawdziwego szczęścia, a zaczęli się skupiać na zakazanym drzewie. Dopiero w takim właśnie stanie ducha i zawężonych pragnień Ewa “spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy” (Rdz 3, 6)
Jezu, Miłośniku ludzkiego zbawienia, pociągnij wszystkie dusze do życia Bożego, niech się sławi wielkość miłosierdzia Twego tu na ziemi i w wieczności. O wielki Miłośniku dusz, któryś w swej nieprzebranej litości otworzył zbawienne źródła miłosierdzia, aby się krzepiły dusze słabe wśród tej pielgrzymki życia. Miłosierdzie Twoje jest przeprowadzone przez całe nasze życie jak złota nić, która utrzymuje kontakt naszego jestestwa z Bogiem.
św. Siostra Faustyna, Dzienniczek, 1466.
