WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
CHLEB ŻYCIA
Cudowne rozmnożenie chleba dokonało się w przeddzień Paschy. Ewangelia sugeruje skojarzenie tego wydarzenia z cudownym obdarowaniem pokarmem na pustyni Synaj. Bóg zesłał mannę i przepiórki, by Izraelici nie ustali w drodze. Rzesza słuchających Jezusa też wyruszyła w drogę. Przybyli na miejsce pustynne, gdyż Mu zaufali. Widzieli znaki, jakie czynił i mieli serca otwarte na Jego naukę. Nikt – oprócz jednego chłopca – nie pomyślał, żeby zabrać prowiant. Nawet uczniowie. Jezus jednak nie zapomina o tych, którzy poszli za Nim. Każe im usiąść i pogrążyć się w modlitwie dziękczynnej do Ojca. A gdy wszyscy najedli się, zebrano nawet okruchy manny Nowego Przymierza. Słuchając Jezusa, zawędrowaliśmy w XXI wiek. Patrzymy na to, co Kościół ma do zaoferowania ludziom, którzy spragnieni są bogactwa, satysfakcji z udanego życia. Słuchając Ewangelii, szukają recepty na stres i samotność. I jak Filip rozkładają ręce: nawet 200 denarów nie wystarczy, by zaradzić duchowej nędzy dzisiejszego człowieka. A Jezus bierze w swoje ręce naszą bezradność, nasz chleb przesiąknięty łzami i ryby schwytane przypadkiem w codziennej krzątaninie – i dokonuje cudu. Już nie jesteśmy głodni i zagubieni. On obdarował nas Chlebem Życia.
ks. Krzysztof Bardski
“Jezus, mając pięć chlebów i dwie ryby, cudownie nakarmił tłumy. (por. J 6, 1-15)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Posłuszni wezwaniu Chrystusa, gromadzimy się w świątyni, aby uczestniczyć w Uczcie paschalnej, którą On sam dla nas przygotował. W każdą niedzielę podczas Mszy św. Jezus pragnie karmić nas swoim świętym Ciałem. Otwórzmy nasze serca na przyjęcie tego niezwykłego daru Bożej miłości, abyśmy kiedyś dostąpili łaski uczestniczenia w Uczcie niebieskiej.
PIERWSZE CZYTANIE
(2 Krl 4, 42-44)
Pan ma pieczę nad swym ludem. On też daje mu chleb do spożycia. Przez ręce proroka Elizeusza dokonuje cudownego rozmnożenia chleba, tak że nasyciło się sto osób i pozostały jeszcze resztki. To cudowne wydarzenie było zapowiedzią znaków dokonywanych przez Chrystusa, który nie tylko nakarmił tłumy, lecz sam w Eucharystii staje się dla nas pokarmem na życie wieczne.
Czytanie z Drugiej Księgi Królewskiej
Pewien człowiek przyszedł z Baal-Szalisza, przynosząc mężowi Bożemu, Elizeuszowi, chleba z pierwocin, dziesięć chlebów jęczmiennych i świeżego zboża w worku. On zaś rozkazał: “Podaj ludziom i niech jedzą”. Lecz sługa jego odrzekł: “Jakże to rozdzielę między stu ludzi?” A on odpowiedział: “Podaj ludziom i niech jedzą, bo tak mówi Pan: ‘Nasycą się i pozostawią resztki'”. Położył więc to przed nimi, a ci jedli i pozostawili resztki, według słowa Pańskiego.
PSALM
(Ps 145, 10-11. 15-16. 17-18)
Śpiewajmy z radością Panu psalm uwielbienia, gdyż jest On blisko wszystkich, którzy Go wzywają. On też otwiera swą rękę i karmi do syta wszystko, co żyje. Refren: Otwierasz rękę, karmisz nas do syta. Niechaj Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła * i niech Cię błogosławią Twoi święci. Niech mówią o chwale Twojego królestwa * i niech głoszą Twoją potęgę. Refren. Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, * a Ty karmisz ich we właściwym czasie. Ty otwierasz swą rękę * i karmisz do syta wszystko, co żyje. Refren. Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach * i łaskawy we wszystkich swoich dziełach. Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, * wszystkich wzywających Go szczerze. Refren.
DRUGIE CZYTANIE
(Ef 4, 1-6)
Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Te słowa apostoła Pawła uświadamiają nam, iż w codziennym życiu, w słowach i czynach, mamy trwać w jedności z Bogiem i z bliźnimi dla dobra całego Kościoła Chrystusowego.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Łk 7, 16) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Wielki prorok powstał między nami i Bóg nawiedził lud swój. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
(J 6, 1-15)
Jezus pięcioma chlebami nakarmił pięć tysięcy ludzi – w Jego rękach chleb się rozmnożył. W Wieczerniku, w Jego rękach, chleb stanie się Jego Ciałem. Dzięki sprawowaniu Eucharystii, my również uczestniczymy w tej wielkiej tajemnicy Bożej miłości do człowieka.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił na tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha. Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą do Niego, rzekł do Filipa: “Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili?”. A mówił to, wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co miał czynić. Odpowiedział Mu Filip: “Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać”. Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: “Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?”. Jezus zatem rzekł: “Każcie ludziom usiąść”. A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: “Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło”. Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów. A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: “Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat”. Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
BŁOGOSŁAWIENI SPRAGNIENI SPRAWIEDLIWOŚCI [4]
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Chociaż cywilizacja zachodnia, w której żyjemy, zdaje się promować sprawiedliwość społeczną, to jednak świat współczesny nie przestaje być pełen krzywdy i niesprawiedliwości ekonomicznej, politycznej i społecznej. Obszary nierówności, wyzysku i krzywdy nie tylko się nie pomniejszają, ale – wraz z rozwojem informatyki, techniki i ekonomii – zdają się wręcz rosnąć. Bogaceniu się jednych grup społecznych, krajów i kontynentów towarzyszy ubożenie innych. Nadprodukcja żywności w wielu obszarach świata zachodniego bynajmniej nie likwiduje niedożywienia, a nawet klęski głodu w Afryce oraz w wielu częściach Azji i Ameryki Łacińskiej. W czwartym błogosławieństwie Jezus pragnie nam uświadomić, iż troska o ludzi z marginesu społecznego: ubogich, chorych i odrzuconych przez bogate społeczeństwa winna nieustannie towarzyszyć Jego uczniom. Prośmy więc, aby wrażliwość na ludzkie ubóstwo i nędzę rodziła w nas pragnienie i łaknienie sprawiedliwości. Pamiętajmy, że każdemu człowiekowi należą się godziwe warunki życia, a w chwilach trudnych – wsparcie i pomoc rodziny, sąsiadów, przyjaciół i społeczeństwa. Wrażliwość na ubogich potrzebna jest zarówno każdemu uczniowi Jezusa indywidualnie, jak i Kościołowi jako wspólnocie. Chrześcijanie prowadzący ważne i wielkie dzieła kościelne winni zachować w sercu ewangeliczny niepokój, by nie utracić wrażliwości na ludzi biednych. Jeżeli ubodzy przychodzą żebrać do przedsionków naszych kościołów, furt klasztornych czy plebanii, to jest to dobry znak, że jeszcze nam ufają. Spodziewają się w tych miejscach otrzymać wsparcie i pomoc. Walka z biedą materialną jedynie za pomocą zmiany struktur społecznych czy politycznych jest przegrana. Źródłem ludzkiej nędzy, także materialnej, nie są bowiem wadliwe struktury, ale zbuntowane przeciw Bogu ludzkie serca, które je budują. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości. Te słowa powiedział Chrystus i te słowa poniósł z sobą na krzyż. Na krzyżu On także został skazany na śmierć – i śmierć tę poniósł, a była to śmierć “najświętszego wśród synów człowieczych” (Jan Paweł II). Pragnienie i łaknienie sprawiedliwości wymagają ofiary i krzyża. Aby nasza miłość do ubogich miała charakter ewangeliczny, musi być inspirowana miłością do Jezusa ukrzyżowanego. Różnica między chrześcijaninem wrażliwym na ubogich a działaczem politycznym czy społecznym jest taka, że chrześcijanin “żyje ofiarą, z ofiary, dla ofiary i w ofierze, a działacz społeczny buduje lepszą przyszłość na ziemi” (S. Pomykała). Nie ma dla człowieka żyjącego bez Boga lepszej przyszłości na ziemi. Tylko doświadczenie miłości Boga, która najpełniej objawiła się w ubogim Jezusie, może sprawić, że nasza troska o ludzi biednych i ubogich będzie naprawdę bezinteresowna – ewangeliczna. Prośmy, abyśmy w relacji z Jezusem ubogim uczyli się wrażliwości na ludzką nędzę i biedę w każdej sferze życia.
Na podstawie: ks. Józef Augustyn SJ, Osiem błogosławieństw.
Modlitwa Kardynała Suenensa
Panie, w ciszy wschodzącego dnia przychodzę Cię błagać o pokój, mądrość i siłę. Chcę patrzeć dziś na świat oczami przepełnionymi miłością. Chcę być cierpliwy, wyrozumiały, cichy i mądry. Nie ulegać pozorom, widzieć Twoje dzieci tak, jak Ty sam je widzisz i dostrzegać w nich to, co dobre. Daj mi taką życzliwość i radość, aby wszyscy, z którymi się dzisiaj spotkam, odczuli Twoją obecność. I niech będę dla innych chlebem, jak Ty jesteś nim dla mnie każdego dnia.
