NR 50 / 2003 – XXIX NIEDZIELA ZWYKŁA

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


W żadnej epoce Kościół nie miał tak wielu możliwości głoszenia Jezusa, jakie istnieją obecnie dzięki rozwojowi środków społecznego przekazu. Właśnie dlatego musi dziś ukazywać oblicze swego Oblubieńca poprzez bardziej widoczne świadectwo świętości. (…) Koniecznie trzeba przygotować kompetentnych i świętych ewangelizatorów; należy dołożyć starań, by nie osłabł zapał w apostołach, szczególnie w pełnieniu misji ad gentes. (…) Zadanie pobudzania aktywności misyjnej nadal winno [być”>Dzień PańskiW żadnej epoce Kościół nie miał tak wielu możliwości głoszenia Jezusa, jakie istnieją obecnie dzięki rozwojowi środków społecznego przekazu. Właśnie dlatego musi dziś ukazywać oblicze swego Oblubieńca poprzez bardziej widoczne świadectwo świętości. (…) Koniecznie trzeba przygotować kompetentnych i świętych ewangelizatorów; należy dołożyć starań, by nie osłabł zapał w apostołach, szczególnie w pełnieniu misji ad gentes. (…) Zadanie pobudzania aktywności misyjnej nadal winno [być” /> (…) konsekwentnie wypełnianym obowiązkiem każdego (…). Szczególniejszą i sobie właściwą rolę mają do spełnienia w tym zakresie oczywiście Papieskie Dzieła Misyjne, którym dziękuję za dotychczasową wielkoduszną pracę. Chciałbym zachęcić wszystkich do gorliwszego odmawiania Różańca świętego, (…) aby wyjednać u Pana łaski, których Kościół i ludzkość szczególnie potrzebują. (…). Jeżeli Różanie będzie wyznaczał rytm naszego życia, stanie się szczególnie skutecznym narzędziem budowania pokoju w sercach ludzi, w rodzinach i między narodami. (…) Wspierani przez Maryję, nie zawahamy się wielkodusznie poświęcić się głoszeniu orędzia Ewangelii aż po najdalsze krańce ziemi.

Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Misyjny 2003 r.

“Kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym”. (Mk 10, 43)


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE



Człowiek współczesny, tak jak apostołowie Jakub i Jan, o których mówi dzisiejsza Ewangelia, goni za fałszywą wielkością: chce być pierwszy, aby inni mu służyli, szanowali go itd. Dla Jezusa pierwszeństwo oznacza zupełnie coś innego: to służba człowiekowi z miłości do Boga. Wiedzą o tym dobrze misjonarze, którzy są gorliwymi świadkami Ewangelii aż po krańce ziemi. Obchodząc dziś Światowy Dzień Misyjny – pamiętajmy o nich w naszych modlitwach.

PIERWSZE CZYTANIE

(Iz 53, 10-11)
Jezus, Syn Boży, aby wypełnić zbawczą wolę Ojca, przyjmuje na siebie grzechy ludzi, stając się ofiarą przebłagalną. Cena, którą zapłacił, wyjednała ludziom łaskę wiecznego zbawienia. Zanurzmy siebie w męce Chrystusa, aby nasze życie było nieustanną służbą z miłości do Boga i do ludzi.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza


Spodobało się Panu zmiażdżyć swojego Sługę cierpieniem. Jeśli wyda swe życie na ofiarę za grzechy, ujrzy potomstwo, dni swe przedłuży, a wola Pana spełni się przez Niego. Po udrękach swej duszy ujrzy światło i nim się nasyci. Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu, ich nieprawości On sam dźwigać będzie.

PSALM

(Ps 33, 4-5. 18-19. 20 i 22)
Słowa Pana są zawsze prawdziwe. Nie możemy odnaleźć autorytetu, doświadczyć prawdy i zaufania, odrzucając Boga, który jest ich Źródłem. Jeśli w Nim pokładamy ufność – On okaże nam swą łaskę. Refren: Okaż swą łaskę ufającym Tobie. Bo słowo Pana jest prawe, * a każde Jego dzieło godne zaufania. On miłuje prawo i sprawiedliwość, * ziemia jest pełna Jego łaski. Refren. Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, * na tych, którzy czekają na Jego łaskę, aby ocalił ich życie od śmierci * i żywił ich w czasie głodu. Refren. Dusza nasza oczekuje Pana, * On jest naszą pomocą i tarczą. Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska * według nadziei, którą pokładamy w Tobie. Refren.

DRUGIE CZYTANIE

(Hbr 4, 14-16)
Wiara musi być przeżywana każdego dnia na nowo. Pomimo naszej nędzy, powinniśmy z ufnością prosić Chrystusa o łaskę. Tylko On w swoim miłosierdziu może przyjść nam z pomocą. Trwajmy mocno w wyznawaniu wiary, naśladując Chrystusa, który nieustannie wstawia się za nami do Ojca.

Czytanie z Listu do Hebrajczyków


Bracia: Mając arcykapłana wielkiego, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trwajmy mocno w wyznawaniu wiary. Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim na nasze podobieństwo, z wyjątkiem grzechu. Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę w stosownej chwili.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

(Mk 10, 45) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Syn Człowieczy przyszedł, żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

(dłuższa, Mk 10, 35-45)
Apostołowie Jakub i Jan kochali Jezusa, ale ich miłość była jeszcze niedoskonała. Nie potrafili dać Jezusowi samych siebie, nie żądając nic w zamian. Jezus nie potępia ich za to, lecz poucza, że ten, kto idzie za Nim, musi kierować się logiką Ewangelii, według której największy jest ten, kto służy, a nie logiką świata, która przynagla do pożądania władzy i zaszczytów. Jeśli chcemy być naśladowcami Chrystusa, to musimy nauczyć się postępować tak, jak On – dając życie za braci.

Słowa Ewangelii według świętego Marka


Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, zbliżyli się do Jezusa i rzekli: “Nauczycielu, chcemy, żebyś nam uczynił to, o co Cię poprosimy”. On ich zapytał: “Co chcecie, żebym wam uczynił?”. Rzekli Mu: “Użycz nam, żebyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po prawej, drugi po lewej Twojej stronie”. Jezus im odparł: “Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony?”. Odpowiedzieli Mu: “Możemy”. Lecz Jezus rzekł do nich: ‘Kielich, który Ja mam pić, pić będziecie; i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej lub lewej, ale dostanie się ono tym, dla których zostało przygotowane”. Gdy dziesięciu to usłyszało, poczęli oburzać się na Jakuba i Jana. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł do nich: “Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wami chciał się stać wielki, niech będzie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu”.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


ŚWIADKOWIE RÓŻAŃCA [3]

Jan Paweł II – świadek różańcowej modlitwy

Jan Paweł II już w jednym z pierwszych dni swego pontyfikatu wyznał: “Różaniec jest moją ulubioną modlitwą. Przecudna to modlitwa. Cudowna z racji swej prostoty i głębi”. I dodał słowa, które wskazują na to, co stanowi “przedziwny sekret Różańca” – jego zdolność wpisania w tajemnice zbawcze osobistych doświadczeń człowieka i aktualnych wydarzeń świata: “Równocześnie nasze serce potrafi wpleść w te dziesiątki Różańca wszystkie wydarzenia, które składają się na życie jednostki, rodziny, narodu, Kościoła i ludzkości. A więc, koleje życia osobistego, bliźnich, a w szczególności tych, którzy są nam bardziej bliscy, którzy są drożsi naszemu sercu. W ten sposób ta prosta modlitwa różańcowa pulsuje rytmem życia ludzkiego”. Przy okazji pielgrzymek do maryjnych sanktuariów Papież pozostawia w nich różaniec jako papieskie wotum i kieruje do słuchaczy prostą katechezę różańcową, jak tę wypowiedzianą w Fatimie, 13 maja 1982 r.: “Zgodnie z tradycją wielu wieków Matka Boża Fatimska wskazuje na Różaniec, który słusznie określa się mianem ‘modlitwy Maryi’, modlitwy, w której czuje się Ona z nami w szczególny sposób zjednoczona. Ona sama modli się z nami (…)”. W Familiaris consortio, nawiązując do nauczania poprzedników, Papież zachęca rodziny do wspólnej modlitwy różańcowej, która jest „jedną z najlepszych i najskuteczniejszych modlitw, do których odmawiania zaproszona jest chrześcijańska rodzina”. Z okazji 80. rocznicy ostatniego objawienia Matki Bożej Fatimskiej, 1 października 1997 r., Ojciec Święty wysłał do biskupa Leirii-Fatimy specjalny list. Zawarł w nim apel “do rodzin i wspólnot kościelnych o codzienne odmawiane Różańca“. “Najważniejsze, byśmy nie tracili z oczu pierwszego Ukrzyżowanego, którego Ojciec wynagrodził chwałą zmartwychwstania i który rozpoczął tę pielgrzymkę błogosławionych. Kontemplacja tych wydarzeń przybiera prostą, ale bardzo wymowną formę rozważania tajemnic Różańca – formę uświęconą przez pobożność ludu i usilnie zalecaną przez Magisterium Kościoła. Drodzy bracia i siostry, odmawiajcie codziennie Różaniec! Gorąco proszę pasterzy, by odmawiali i uczyli odmawiania Różańca w swoich chrześcijańskich wspólnotach”. 25 października 1998 r. przed modlitwą Anioł Pański, Papież przypomniał, że w życiu świętych “szczególnie ważną rolę odgrywał kult Bogarodzicy Dziewicy i modlitwa różańcowa”. O samym Różańcu powiedział: “Ta prosta i głęboka modlitwa, chętnie odmawiana indywidualnie i w gronie rodziny, była niegdyś bardzo popularna wśród chrześcijańskiego ludu. Byłoby bardzo dobrze, gdyby i dziś została na nowo odkryta i doceniona, zwłaszcza w rodzinach. Modlitwa ta pomaga rozważać życie Chrystusa i tajemnice zbawienia; dzięki nieustannemu przyzywaniu Maryi oddala niebezpieczeństwo rozpadu rodziny; jest niezawodną więzią komunii i pokoju. Zachęcam wszystkich, a w szczególny sposób chrześcijańskie rodziny, aby podążając codzienną drogą wierności, szukały w Różańcu umocnienia i oparcia. Maryja, Królowa Różańca Świętego i Wszystkich Świętych, niech nam pomaga pełnić bez wahania naszą misję ludzi wierzących. Do Niej uciekajmy się z synowskim zawierzeniem (…) Niech Maryja wspomaga zwłaszcza rodziny, aby umiały przyjmować Ewangelię i konsekwentnie realizować ją w codziennym życiu”.

Na podstawie książki: Wincenty Łaszewski, Różaniec otwiera nam niebo.

Modlitwa za misje

Panie, obudź w każdym, kto należy do Twego Kościoła, silny zapał misjonarski, by głosić Chrystusa tym, którzy Go jeszcze nie poznali, i tym, którzy przestali wierzyć. Spraw, by było wiele powołań i podtrzymuj Twą łaską misjonarki i misjonarzy w dziele ewangelizacji. Pozwól, by każdy z nas poczuł się odpowiedzialny za misje, a przede wszystkim, by zrozumiał, że naszym pierwszym obowiązkiem w szerzeniu wiary jest prawdziwie chrześcijańskie życie. Amen.