WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
ŚWIADEK WIERNY I ODWAŻNY
Dzisiaj, gdy tak wiele mówi się o tolerancji, zatraca się niekiedy sens pojęć. Tolerancja często staje się ważniejsza od prawdy. W niewłaściwym rozumieniu jest postawą akceptacji wszystkiego – za wyjątkiem Ewangelii. Słyszymy więc o konieczności akceptacji postaw ludzkich moralnie złych, wypaczonych i szkodliwych. Tymczasem dzisiejsze czytania pokazują, że dla uczniów Chrystusa rzeczą najważniejszą jest stać mocno na gruncie prawdy. Przyjęcie wiary w Jezusa wiąże się więc z koniecznością odważnego świadectwa wobec świata pomieszanych wartości. Święty Szczepan to świadek wierny i odważny. Napełniony Duchem Świętym przemawia z mądrością, nawet śmierć przyjmuje z głęboką wiarą i zaufaniem do Jezusa, a nauczony Jego przykładem modli się za swoich oprawców. Stało się to możliwe tylko dzięki wierności prawdzie, jaką poznał i ukochał. Historia śmierci św. Szczepana ukazuje właściwą hierarchię wartości. Nasz dom jest w niebie, gdzie Jezus stoi po prawicy Boga. Dlatego tak ważne jest zdanie z dzisiejszej Ewangelii: kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony (Mt 10, 22). Choć nie jest to łatwe tak wierzyć i tak świadczyć o prawdzie Ewangelii, to jednak nagroda jest znacznie większa niż to, co składamy z siebie w ofierze.
o. Andrzej Kiejza – kapucyn
Święty Szczepanie, pierwszy z męczenników, naucz nas miłować nieprzyjaciół.
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Wczoraj wypełniała nas radość Bożego Narodzenia, dzisiaj obchodzimy święto św. Szczepana, pierwszego męczennika. Liturgia, poprzez związanie tych dwóch wydarzeń, przypomina nam, że radość narodzin Chrystusa jest już zapowiedzią krzyża. Na tym polega tajemnica życia: poprzez śmierć przyjętą w duchu Chrystusa rodzimy się na nowo, do światłości życia wiecznego.
PIERWSZE CZYTANIE
(Dz 6, 8-10; 7, 54-60)
Dzieje Apostolskie opisują męczeńską śmierć Szczepana. Mimo bólu i cierpienia od samego początku jest ona otoczona chwałą. Szczepan napełniony Duchem Świętym widzi zmartwychwstałego Chrystusa, wszystko inne staje się nieistotne. Jeszcze tylko jedno jest ważne: miłość do braci, nawet tych, którzy go kamienują. Dlatego prosi za nimi: “Panie, nie poczytuj im tego grzechu”. W momencie śmierci, kiedy człowiek jest najbardziej skupiony na sobie i swoim doświadczeniu, on zdobywa się na gest przebaczenia, stając się tym samym podobnym do Jezusa.
Czytanie z Dziejów Apostolskich.
Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu. Niektórzy zaś z synagogi, zwanej synagogą Libertynów i Cyrenejczyków, i Aleksandryjczyków, i tych, którzy pochodzili z Cylicji i z Azji, wystąpili do rozprawy ze Szczepanem. Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał. Gdy usłyszeli to, co mówił, zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego. A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. I rzekł: “Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga”. A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem. Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: “Panie Jezu, przyjmij ducha mego!”. A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: “Panie, nie poczytaj im tego grzechu”. Po tych słowach skonał.
PSALM
(Ps 31, 3cd-4. 6 i 8ab. 16-17)
“W ręce Twoje, Panie, powierzam ducha mego” – te słowa, które Jezus wypowiedział w momencie konania, uczyńmy naszą modlitwą codzienną. Każdego dnia oddajmy siebie Bogu, abyśmy potrafili to także uczynić w chwili naszej śmierci. Refren: W ręce Twe, Panie, składam ducha mego. Bądź dla mnie skałą schronienia, * warownią, która ocala. Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą, * kieruj mną i prowadź przez wzgląd na swe imię. Refren. W ręce Twoje powierzam ducha mego: * Ty mnie odkupisz, Panie, Boże. Weselę się i cieszę się Twoim miłosierdziem, * boś wejrzał na moją nędzę. Refren. W Twoim ręku są moje losy, * wyrwij mnie z rąk wrogów i prześladowców. Niech Twoje oblicze zajaśnieje nad Twym sługą: * wybaw mnie w swym miłosierdziu. Refren.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Ps 118, 26a i 27a) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, Pan jest Bogiem i daje nam światło. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
(Mt 10, 17-22)
To, co stało się ze św. Szczepanem i wieloma innymi uczniami Chrystusa, nie powinno być dla nas zaskoczeniem. Jezus to wszystko zapowiedział. Więcej, dał nam cenną wskazówkę, jak mamy się do tego przygotować: “Nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić”. Najważniejsze to mieć dziecięcą ufność i nie liczyć na swoje siły, lecz powierzyć się Bogu i otworzyć na działanie Ducha Świętego, a On przeprowadzi nas przez każde trudne doświadczenie.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Jezus powiedział do swoich Apostołów: “Miejcie się na baczności przed ludźmi. Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić. Gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
ŚWIADEK EWANGELII
Mogłoby się wydawać, że dzisiejsza liturgia, ukazująca nam postać męczennika, niezbyt dobrze współbrzmi z klimatem głębokiej kontemplacji tajemnicy Bożego Narodzenia, którą obecnie przeżywamy. Jednakże refleksja nad bohaterskim świadectwem św. Szczepana wpisuje się doskonale w kontekst wcielenia Syna Bożego. Pisze ewangelista Jan: “światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. (…) Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli” (J 1, 5. 11)
Jezu, Zbawicielu świata, położony w ubogim betlejemskim żłobie, dzięki Ci składamy za Twoje przyjście na świat, aby nas uczynić dziećmi Bożymi. Wraz z Maryją i Józefem, aniołami i pastuszkami wielbimy Cię i wysławiamy. Spraw, aby Twe ubóstwo i poniżenie nie oddaliło nas od Ciebie, ale jeszcze bardziej przybliżyło i uczyniło wrażliwymi na potrzeby ubogich braci. Amen.
