WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
USŁYSZEĆ GŁOS PASTERZA
Jesteśmy ludźmi epoki obrazu i dźwięku. Oglądamy telewizję, czytamy gazety, słuchamy radia. Jednak rzadko zastanawiamy się nad tym, kogo tak naprawdę słuchamy i jak słuchamy. Do naszych uszu dochodzą nieraz dźwięki, słowa, które niszczą nasze wnętrze. W pogoni za kolejną sensacyjną wiadomością dnia, potrafimy zatracić to, co istotne – cel naszego życia. Chrystus daje nam dziś wskazówkę jak nie zabłądzić podczas życiowej wędrówki. W obrazie Dobrego Pasterza wyznacza nam kierunek – drogę, która zaprowadzi nas do pełni szczęścia. Tym kierunkiem jest On sam. Zapewnia nas – swoje owce, że jeśli pójdziemy za Nim, nigdy nie zginiemy i żadne okoliczności naszego życia, nawet te najbardziej dramatyczne nie będą w stanie zerwać naszej relacji z Mistrzem. Jednak nie zawsze chętnie słuchamy słów Jezusa. Wydają się nam one zbyt wymagające, czasem wręcz niemożliwe do wypełnienia. Jezus ma słowa, które nie niszczą, ale budują i dają życie wieczne. On – Dobry Pasterz zna swoje owce i wie, czego im potrzeba. Troszczy się o nie i pragnie ich dobra. Jeśli więc posłuchamy Jego głosu i przyjmiemy do serca Jego słowa bądźmy pewni, że pomimo bólu i cierpienia, jakie zada nam ten świat, On poprowadzi nas pewną drogą do nieba.
ks. Daniel Łuka – paulista
Moje owce idą za Mną, a Ja daję im życie wieczne (por. J 10, 27. 28).
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Jezus objawia się nam dzisiaj jako pasterz, i to pasterz wyjątkowy – taki, który zna owce i oddaje za nie swoje życie. Każdy z nas jest owcą w Jego stadzie. Przez grzech jednak stajemy się owcą zagubioną. Jak zawsze, także i w tej Eucharystii Chrystus-Pasterz wychodzi naprzeciwko nas, by szukać i ocalić to, co zginęło.
PIERWSZE CZYTANIE
(Dz 13, 14. 43-52)
Ewangelizacyjna misja Apostołów kieruje się najpierw do Żydów. Ponieważ jednak Żydzi nie chcą uwierzyć, Apostołowie zwracają się do pogan, którzy z wielką radością przyjmują nową naukę. “Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju” – powie św. Łukasz wyrażając tymi słowami rozszerzanie się Kościoła i wędrówkę Zmartwychwstałego aż po krańce ziemi.
Czytanie z Dziejów Apostolskich.
W owym czasie Paweł i Barnaba przeszedłszy przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień sobotni do synagogi i usiedli. A wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga. W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: “Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: ‘Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi'”. Poganie słysząc to radowali się i uwielbiali słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju. Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe kobiety i znaczniejszych obywateli, wywołali prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium, a uczniów napełniało wesele i Duch Święty.
PSALM
(Ps 100, 1-2. 3. 4b-5ab)
Przez bramę chrztu świętego weszliśmy do owczarni Pana. Teraz jesteśmy Jego ludem, owcami Jego pastwiska. Dlatego psalmista zaprasza nas, abyśmy stanęli przed Panem z dziękczynieniem. Staliśmy się już bowiem Jego ludem na własność. I pozostaniemy już nim na wieczność. Refren: My ludem Pana i Jego owcami. lub: Alleluja. Wykrzykujcie na cześć Pana wszystkie ziemie, * służcie Panu z weselem. Stawajcie przed obliczem Pana * z okrzykami radości. Refren. Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, * On sam nas stworzył. Jesteśmy Jego własnością, * Jego ludem, owcami Jego pastwiska. Refren. W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, * z hymnami w Jego przedsionki. Albowiem Pan jest dobry, * Jego łaska trwa na wieki. Refren.
DRUGIE CZYTANIE
(Ap 7, 9. 14b-17)
Chrystus zmartwychwstały nie jest sam, ale jest z tymi wszystkimi, dla których umarł i zmartwychwstał. W apokaliptycznej wizji św. Jana wielki tłum stojący przed Barankiem to wszyscy, którzy od początku świata żyli na ziemi i dostąpili zbawienia. Ale to nie tylko ci, którzy byli przed nami, to także ci, którzy przyjdą po nas i dzięki nam uwierzą w Zmartwychwstałego. Dla nich wszystkich Bóg będzie ostatecznym pocieszeniem.
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła.
Ja, Jan, ujrzałem wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I rzekł do mnie jeden ze starców: “To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili. Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Siedzący na tronie rozciągnie nad nimi namiot. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek, który jest w pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu”.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(J 10, 14) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Ja jestem dobrym Pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
(J 10, 27-30)
Jezus jest Pasterzem swojego ludu. Nikt bowiem, żaden wróg i nieprzyjaciel nie potrafi pozbawić Go Jego owiec. Między nimi jest szczególna więź. Owce, za które oddał swoje życie, owce, które zdobył swą śmiercią i zmartwychwstaniem, należą do Niego na wieczność. A On należy do nich.
Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Jezus powiedział: “Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Powołani do cywilizacji życia i miłości
Niedziela Dobrego Pasterza rozpoczyna 41. Światowy Tydzień Modlitw o Powołania. W kulturze europejskiej dominuje obecnie model człowieka, który nie rozumie samego siebie i swego powołania. Redukuje on przyszłość do wyboru zawodu, zdobywania pieniędzy i szukania doraźnej przyjemności. Chce coraz więcej mieć, ale coraz mniej jest kimś wolnym, wiernym i odpowiedzialnym. Nie dysponuje duchową głębią, która jest konieczna, by odkryć i zrealizować Boże powołanie. I to nie tylko powołanie do kapłaństwa czy życia konsekrowanego, ale także powołanie do małżeństwa i rodziny. “Przeogromny smutek budzi spotkanie ludzi młodych, nawet inteligentnych i uzdolnionych, w których dostrzega się zgaszoną wolę życia, brak wiary w cokolwiek, niechęć do dążenia do wielkich celów, brak nadziei w świat, który może stać się lepszy, także dzięki ich wysiłkom. To właśnie młodzi czują się zbyteczni w grze życia. Bez powołania, lecz także bez przyszłości lub z przyszłością, która nie będzie niczym innym niż fotokopią teraźniejszości” (I Europejski Kongres Powołań, Watykan 1998). Trzeba pomagać młodym, by odkryli, że Bóg ich kocha i że jest najlepszym Pasterzem ich życia. Powołanie to wyraz Bożej fantazji miłości. To Boży zamysł, dostosowany do historii, możliwości, aspiracji i uzdolnień danego chłopca czy dziewczyny. Nikt z nas nie potrafi wyznaczyć sobie równie fascynującego projektu życia, gdyż nikt z nas nie zna siebie, ani nie potrafi pokochać siebie aż do tego stopnia, co Bóg. W poszukiwaniu sensu życia naprawdę warto słuchać Boga bardziej niż ludzi i niż samego siebie: niż własnych przekonań, emocji czy marzeń. Bóg zawsze proponuje nam coś więcej! Również w naszych czasach młodzi są spragnieni wielkich wartości. Często jednak nie potrafią znaleźć drogi, która do tych wartości prowadzi. Tylko Chrystus jest Drogą, Prawdą i Życiem. Zadaniem dorosłych jest przyprowadzanie dzieci i młodzieży do Chrystusa, aby w Nim mogli odnaleźć drogę życia. Szczególna odpowiedzialność spoczywa tu na rodzicach, którzy nie powinni pozostawiać swoich synów i córek samych w obliczu wielkich wyborów wieku dorastania i młodości. Młodzi potrzebują rodziców, którzy są wierni ich własnemu powołaniu do miłości małżeńskiej i rodzicielskiej i którzy pomagają swoim dzieciom w otwieraniu się na głos Boży. Jesteśmy zatroskani o te Kościoły w Europie, które przeżywają poważny kryzys powołań. Jest to najpierw kryzys powołanych, czyli człowieka, rodziny, wartości, więzi, kryzys wychowania. Tydzień Modlitw o Powołania to zaproszenie do podjęcia troski o tworzenie kultury powołaniowej, czyli świadomości, że każde życie jest darem otrzymanym i zadanym. Bóg powołuje, gdyż kocha, a wierna i ofiarna odpowiedź na Jego propozycję nie jest zbędnym wyrzeczeniem, ale drogą do pełnej realizacji. Pomóżmy młodym, by zapatrzyli się w Maryję, która poznała niepokój młodzieńczego serca w obliczu niezwykłej propozycji Boga. Pomóżmy, by młodzi – na wzór Maryi – uczynili dar z siebie i aby zrozumieli, że tylko przez ofiarną służbę Bogu i bliźniemu człowiek realizuje siebie, a jego życie staje się radosnym hymnem na cześć Trójcy Świętej. Włączmy się w naszych rodzinach i parafiach w ufną modlitwę Kościoła w intencji powołań. Uczmy dzieci i młodzież myśleć, kochać i modlić się jak Chrystus. Uczymy ich odczytywać sens własnego życia w naśladowaniu Chrystusa, by mogli budować Bożą cywilizację życia i miłości, bez której nowa Europa nie ma przyszłości.
ks. Marek Dziewiecki
Modlitwa do Jezusa – Dobrego Pasterza
Uwielbiamy Cię, Jezu, wiekuisty Pasterzu rodzaju ludzkiego. Ty jesteś obecny w Eucharystii, aby przebywać nieustannie wśród swojej trzody. Ty ją karmisz, strzeżesz, prowadzisz do niebieskiej owczarni. Nie żyjemy samym tylko chlebem, ale Twą nauką prawdy i miłości. Twoje owce słuchają Twego głosu i idą za nim z miłością. Zlituj się nad tymi, którzy zbłądzili i są jak owce bez pasterza w ciemnościach błędu i niewiedzy – pociągnij ich na drogę Twojej prawdy. Pomnóż liczbę misjonarzy, katechetów oraz apostołów. Udziel nam łaski wsłuchiwania się i umiłowania Twego słowa, aby wydało ono owoc w naszych sercach. Mów, Panie, twój sługa Cię słucha. Amen.
bł. Jakub Alberione
