NR 27 / 2004 – UROCZYSTOŚĆ WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


Dzień Pański

PODNIOSŁA CHWILA

Jest u nas w Polsce taki obyczaj, że gdy opuszcza się swoich bliskich na krótki czas, to wówczas padają słowa: “Z Bogiem!”, “Do widzenia!”, “Szczęśliwego powrotu!”. Kiedy są to odejścia definitywne, połączone z wejściem kogoś na nową drogę życia, to pożegnanie ma zawsze szczególnie uroczysty charakter, który wyraża się w formie błogosławieństwa. Rodzice błogosławią: wychodzące za mąż córki, żeniących się synów, błogosławią syna kapłana przed prymicyjną Mszą świętą. Ten obyczaj tak bardzo zakotwiczony w Piśmie Świętym dziś już powoli zanika, bo dla wielu Pismo Święte przestało być Księgą Życia. Odchodzący do nieba Pan Jezus, błogosławi zebranym na górze Oliwnej Apostołom, czyli udziela im wzniosłych darów Bożej łaskawości, które zawsze tryskają Bożym życiem. Ci, którzy zostali pobłogosławieni są uosobieniem objawienia Bożego i należą do Boga, stając się punktem przyciągania ludzi i źródłem promieniowania na otoczenie. Ich apostolstwo ma mieć w sobie coś z Bożego promieniowania w świecie. Dzisiejsza uroczystość niech będzie dla nas okazją, abyśmy, pomimo licznych przeciwności życia, zawsze kierowali nasze serca tam, gdzie przebywa Chrystus w chwale swego Ojca, i pragnęli być razem z Nim w niebie.

ks. Engelbert Ramola

Z pośrodka wiernych swych Apostołów, wzniósł się do nieba, Pan chwały. (pieśń)


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE



Świętujemy dzisiaj Wniebowstąpienie Jezusa. Ten dzień napełnia nas radością, gdyż Chrystus, przebywając w chwale nieba, wzywa nas do dawania świadectwa w miejscach, gdzie jesteśmy i obiecuje łaskę Ducha Świętego. Taka jest nasza nadzieja chrześcijańska, wypływająca z dzisiejszej uroczystości.

PIERWSZE CZYTANIE

(Dz 1, 1-11)
Święty Łukasz w malowniczy sposób ukazuje wydarzenie Wniebowstąpienia Jezusa. Odejście jest trudną rozłąką dla Uczniów, ale zarazem radosną zapowiedzią zesłania Ducha Świętego. Ponadto to odejście zapowiada powtórne przyjście Chrystusa na końcu czasów.

Czytanie z Dziejów Apostolskich.


Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: “Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Zapytywali Go zebrani: “Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?” Odpowiedział im: “Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: “Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.

PSALM

(Ps 47, 2-3. 6-7. 8-9)
Wnoszenie Arki Przymierza do świątyni odbywało się pośród śpiewu i radości. Taką scenę wielkiego entuzjazmu opisuje Psalmista. Otwartą świątynią dla całej ludzkości staje się niebo. To właśnie tam wstępuje dziś Jezus Chrystus. Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba. lub: Alleluja. Wszystkie narody klaskajcie w dłonie, * radosnym głosem wykrzykujcie Bogu, bo Pan Najwyższy straszliwy, * jest wielkim Królem nad całą ziemią. Refren. Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, * Pan przy dźwięku trąby. Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, * śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie. Refren. Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, * hymn zaśpiewajcie! Bóg króluje nad narodami, * Bóg zasiada na swym świętym tronie. Refren.

DRUGIE CZYTANIE

(Ef 1, 17-23)
Chrystus siedzi po prawicy Ojca. Tę rzeczywistość uświadamia nam dzisiejsze święto. Jezus przebywający w chwale nieba jest naszym bogactwem i całą naszą nadzieją. To przez Niego wszystko się stało.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan.


Bracia: Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego, to znaczy światłe oczy dla waszego serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących na podstawie działania Jego potęgi i siły, z jaką dokonał dzieła w Chrystusie, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką zwierzchnością i władzą, i mocą, i panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią tego, który napełnia wszystko na wszelki sposób.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

(Mt 28, 19. 20) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

(Łk 24, 46-53)
Jezus – ukrzyżowany, zmartwychwstały i przebywający w chwale Ojca – oto główny motyw przepowiadania Apostołów. Umocnieni Duchem Świętym mają być Jego świadkami. Dzisiaj, to my jesteśmy świadkami Chrystusa. Otwórzmy nasze serce na łaskę Bożą, abyśmy mogli godnie wypełniać nasze chrześcijańskie powołanie i powierzoną nam misję w Kościele.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.


Jezus powiedział do swoich uczniów: “Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka”. Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata

Dzisiaj obchodzimy z należną czcią ów dzień, kiedy to Chrystus wyniósł naszą niską naturę na tron Ojca, wysoko ponad chóry anielskie, ponad najwyższe moce. A dzięki takiemu rozrządzeniu Jego Boskich czynów zostaliśmy zbudowani, zostaliśmy utwierdzeni, aby tym cudowniejsza okazała się skuteczność łaski Bożej; i aby mimo, że zniknęło z oczu ludzkich, to, co urokiem swoim musiało nakazywać cześć, wiara nie dała się podważyć, nadzieja – zachwiać, a miłość – ostudzić. Wyznawać bowiem prawdę niewidzialną cielesnym okiem i skierowywać swe pragnienia ku temu, a co wejrzeć niepodobna – to jest siła wielkich umysłów, to dowód światła w duszach gorąco wierzących. Wiary tej, spotęgowanej Wniebowstąpieniem Pana i utwierdzonej zesłaniem Ducha Świętego, nie zdołały zachwiać ani kajdany i więzienia, ani wygnania i głodzenia, ani palenie żywcem i rzucanie dzikim zwierzętom na rozszarpanie, ani też inne wyszukane sposoby śmierci i okrucieństwa prześladowców. Po całym świecie w obronie tej wiary współzawodniczyli mężczyźni i kobiety, niedorośli chłopcy i delikatne dziewczęta aż do przelania swej krwi. Wiara ta wypędzała precz złe duchy, leczyła choroby, wskrzeszała umarłych i dlatego sami święci apostołowie – ci, co mimo tylu cudów, jakie ich krzepiły, i tylu kazań pouczających, ci, co na widok straszliwej męki Pana ulegli przerażeniu i nie bez wahania przyjmowali jego rzeczywiste zmartwychwstanie – z Wniebowstąpienia Pana tyle skorzystali, że wszystko, co ich przedtem przejmowało trwogą, zmieniło się w powód radości. Podnieśli teraz całkowicie wzrok swego ducha ku Temu, który jako Bóg siedzi po prawicy Ojca. Ograniczony wzrok cielesny nie przeszkadzał im już zapatrzeć się w duchu w Tego, który ani przez zstąpienie na ziemię nie oddalił się od Ojca, ani przez wstąpienie na niebiosa nie odstąpił od swych uczniów. Promienni tym weselem i wdzięcznością dla Boga, zapatrzmy się niezamglonym wzrokiem ducha w wyżyny, na których zasiadł Chrystus. Dusz wezwanych do rzeczy wyższych, dusz przed innymi wybranych do wiecznego szczęścia niechaj nie obciążają przyziemne tęsknoty i nie pochłania to, co zginie wkrótce bezpowrotnie. Niech kłamliwe złudzenia nie zatrzymują ich na drodze do prawdy, na którą raz weszły. W swoich przeżyciach doczesnych wierni powinni zawsze pamiętać, że są pielgrzymami na tym padole świata. Choć niejedno tutaj wabi swym urokiem, nie we wszystkim godzi się rozmiłować, lecz trzeba mężnie przebijać się naprzód.

św. Leon Wielki (+ 461)

Zostań z nami, Panie

Zostań z nami, Panie, bo ma się ku wieczorowi i schyłek dnia już bliski. Zostań z nami i z całym Twoim Kościołem świętym. Zostań z nami u schyłku dnia, u schyłku naszego życia, u schyłku świata tego. Zostań z nami z Twoją dobrocią i łaską, z Twoim Słowem i Twoim Sakramentem, z Twoją pociechą i błogosławieństwem. Zostań z nami, gdy ogarnie nas noc udręczenia i lęku, noc zwątpienia i pokusy, noc ubóstwa i samotności, noc choroby i cierpienia, noc gorzkiej śmierci. Zostań z nami i z tymi, których kochamy, z naszymi siostrami i braćmi, z małymi i wielkimi, z tymi, co są blisko, i z tymi, którzy daleko, ze zdrowymi i chorymi, z radującymi się i płaczącymi, z wszystkimi, którzy noszą ból w sercu. Zostań z nami, Panie, i z wszystkimi wierzącymi Tobie i w Ciebie – teraz i na wieki. Amen.

Modlitwa Wilhelma Löhe