WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WEŹMIJCIE DUCHA ŚWIĘTEGO!
Zmartwychwstały Jezus przychodzi do Uczniów z najważniejszym darem swojej Paschy – darem Ducha Świętego. Duch Święty to nie tylko jakiś “dodatek” zwieńczający dzieło naszego Zbawiciela. To właśnie w Duchu Świętym dokonało się to zbawcze dzieło – od Betlejem do Kalwarii. Także dzisiaj dzięki działaniu Ducha Jezusa owoce tego dzieła mogą stać się naszym udziałem. Możemy zatem powiedzieć, że stworzenie nie posiada żadnego zbawczego daru, który by nie pochodził od Bożego Ducha. To właśnie On czyni nas “synami w Synu”. To dzięki Niemu możemy wyznawać, że naszym Panem jest Jezus. To w Nim z wielości członków tworzymy jedno Ciało Chrystusowego Kościoła. Liturgiczne świętowanie jerozolimskiej Pięćdziesiątnicy pozwala z nową mocą doświadczać prawdy, że – jak uczy Jan Paweł II – Kościół jest zawsze obecny w Wieczerniku i nosi go w sercu, że ciągle otrzymuje od swego Pana Pocieszyciela, który jest Stróżem i Ożywicielem eschatologicznej nadziei w sercu Kościoła. To cały Kościół, a w nim każdy z nas, słyszy dziś na nowo Jezusowe “Weźmijcie Ducha Świętego”. Otwieramy zatem nasze umysły i serca i przyjmujemy Jezusowy Dar – by nas odnawiał, przemieniał, uświęcał, zbawiał, byśmy mogli wstępować w ślady naszego Zbawiciela.
ks. Teofil Siudy
Strzeż mnie, Duchu Święty, abym nigdy nie utracił tego, co jest święte. (św. Augustyn)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu Jezusa gromadzimy się jako wspólnota wierzących. Nasze drzwi nie są zamknięte ze strachu – jak u Apostołów. Jednak od czasu do czasu nasze świadectwo życia chrześcijańskiego jest słabe i kruche. Duch Święty, który ożywia dziś naszą wspólnotę, jest ten sam, który umacniał Apostołów w odwadze dawania świadectwa wiary. Prośmy, aby Duch Święty otworzył nas na wielkie bogactwo duchowe naszej wiary.
PIERWSZE CZYTANIE
(Dz 2, 1-11)
Dzień Pięćdziesiątnicy to święto wszystkich narodów żyjących na ziemi. Pod wpływem Ducha Świętego Apostołowie kierują do wszystkich zgromadzonych w Jerozolimie pobożnych Żydów ze wszystkich narodów pod słońcem słowa o wielkich dziełach Bożych.
Czytanie z Dziejów Apostolskich.
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. Pełni zdumienia i podziwu mówili: “Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże”.
PSALM
(Ps 104, 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34)
Dzisiaj wierzący, posługujący się wszystkimi językami świata, rozumieją się nawzajem. Mówią bowiem językiem dziękczynienia i uwielbienia Boga za dzieło odnowy dokonane przez Ducha Świętego. Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię. lub: Alleluja. Błogosław, duszo moja, Pana, * o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki. Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, * ziemia jest pełna Twych stworzeń. Refren. Gdy odbierasz im oddech, marnieją * i w proch się obracają. Stwarzasz je napełniając swym duchem * i odnawiasz oblicze ziemi. Refren. Niech chwała Pana trwa na wieki, * niech Pan się raduje z dzieł swoich. Niech miła Mu będzie pieśń moja, * będę radował się w Panu. Refren.
DRUGIE CZYTANIE
(1 Kor 12, 3b-7. 12-13)
Do wyznawania wiary w Boską godność Jezusa nieodzowna jest pomoc Ducha Świętego. Jego łaska jest także niezbędna w budowaniu wspólnoty Kościoła.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian.
Bracia: Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: “Panem jest Jezus”. Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.
SEKWENCJA
Przybądź, Duchu Święty, Ześlij z nieba wzięty Światła Twego strumień. Przyjdź, Ojcze ubogich, Przyjdź, Dawco łask drogich, Przyjdź, Światłości sumień. O, najmilszy z gości, Słodka serc radości, Słodkie orzeźwienie. W pracy Tyś ochłodą, W skwarze żywą wodą, W płaczu utulenie. Światłości najświętsza, Serc wierzących wnętrza Poddaj Twej potędze. Bez Twojego tchnienia, Cóż jest wśród stworzenia? Jeno cierń i nędze. Obmyj, co nieświęte, Oschłym wlej zachętę, Ulecz serca ranę. Nagnij, co jest harde, Rozgrzej serca twarde, Prowadź zabłąkane. Daj Twoim wierzącym, W Tobie ufającym, Siedmiorakie dary. Daj zasługę męstwa, Daj wieniec zwycięstwa, Daj szczęście bez miary.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
(J 20, 19-23)
Mimo zamkniętych drzwi, Jezus staje wśród swych Uczniów i przynosi dar Ducha Świętego. Bez tego Daru nie byłaby możliwa dalsza kontynuacja Bożego dzieła na ziemi. Pokój i odpuszczenie grzechów to pierwsze owoce działania Ducha Świętego.
Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: “Pokój wam!” A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: “Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: “Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi
Od czasów apostolskich chrześcijanie rozpoczynają swoje akty pobożności, prace i odpoczynek W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. W każdej Mszy św. przyzywają mocy Ducha Świętego nad chlebem i winem, aby zostały przemienione w Ciało i Krew Chrystusa. Od II w. Kościół corocznie świętuje uroczystość Pięćdziesiątnicy. Oprócz tego, w księgach liturgicznych od wczesnego średniowiecza znajdujemy formularze Mszy św. wotywnych do Ducha Świętego. Znacznie wcześniej, bo już w IV w., wyznanie wiary w Trzecią Osobę Boską zostało wpisane do odmawianego podczas każdej uroczystej Eucharystii Credo nicejsko-konstantynopolitańskiego. Podobnie przy innych sakramentach wzywa się Ducha Świętego. Co więcej, integralną częścią liturgii bierzmowania, małżeństwa i kapłaństwa jest hymn Veni Creator, napisany w VIII w. I wcale nie jako rozprawa teologiczna, ale jako wyraz wiary i pobożności. Dla zilustrowania rozwoju nabożeństwa do Ducha Świętego w Kościele, warto jeszcze przypomnieć choćby specjalną nowennę odprawianą przed uroczystością Zielonych Świąt, litanie i wiele innych. Jednej z takich próśb o dary Ducha Świętego nauczył się w dzieciństwie od swojego ojca Karol Wojtyła – Jan Paweł II. Ta modlitwa, jak sam wyznał, towarzyszy mu do dziś. Soborowa Konstytucja o Kościele stała się impulsem do nowych opracowań teologicznych, zwłaszcza na temat miejsca charyzmatów we wspólnocie zbawionych oraz roli Trzeciej Osoby Trójcy Świętej w działaniach na rzecz jedności chrześcijan i w ewangelizacji świata. Kolejna zachęta w tej kwestii wyszła od Jana Pawła II, który refleksję nad Osobą i działaniem Ducha Świętego włączył w przygotowania do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Takie znaczenie miało ogłoszenie encykliki Dominum et Vivificantem, poświęcenie Duchowi Świętemu roku duszpasterskiego 1998 i nazwanie Go sprawcą nowej ewangelizacji (…). Dla nas, Polaków, ma to wyjątkowe znaczenie, albowiem, jak wyznał Jan Paweł II w Gnieźnie w 1997 r., myśl o nowej ewangelizacji zaczęła przybierać konkretne formy za sprawą Ducha Świętego podczas podróży apostolskiej do Polski w 1979 r.. Wtedy w papieskich kazaniach było tak wiele odwołań do Ducha Świętego, że powszechnie mówi się o tej pielgrzymce jako o narodowym bierzmowaniu albo bierzmowaniu dziejów. Przypomnijmy choćby słowa Ojca Świętego z placu Zwycięstwa w Warszawie: „I wołam ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież, wołam z całej głębi tego tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: “Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi. Amen”. Dopełnieniem tych słów było zakończenie papieskiego kazania w Krakowie: “Pozwólcie przeto, że tak jak zawsze przy bierzmowaniu biskup, i ja dzisiaj dokonam owego apostolskiego włożenia rąk na wszystkich tu zgromadzonych, na wszystkich moich rodaków. (…) Pragnę wam dziś przekazać tego Ducha, ogarniając sercem z najgłębszą pokorą to wielkie ‘bierzmowanie dziejów’, które przeżywacie. Więc mówię za Chrystusem samym: ‘Weźmijcie Ducha Świętego!’ (J 20, 22)
Duchu Święty Boże, Duchu Miłości i Światła. Tobie pragniemy poświęcić nasze umysły i serca, naszą wolę i nas samych. Spraw, by nasz umysł był zawsze posłuszny Twoim natchnieniom i by odkrywał Twoją obecność w Kościele, który Ty nieomylnie prowadzisz. Niech nasze serca płoną zawsze miłością Boga i bliźnich. Nasza wola niech będzie zgodna z wolą Bożą, by całe nasze życie mogło stać się wiernym naśladowaniem życia naszego Zbawcy Jezusa Chrystusa. Amen.
