WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
JEDEN BÓG W TRZECH OSOBACH
Uroczystość Najświętszej Trójcy to uwielbianie Boga i wnikanie w Jego życie wewnętrzne. Liturgia słowa dzisiejszej uroczystości podkreśla tę niezwykłą i ciągle czekającą na odkrycie rzeczywistość Bożą. “Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie”. Imię wyraża wewnętrzną rzeczywistość osoby. Wewnętrzne życie Boga mógł objawić jedynie Boży Syn i misję tę kontynuuje nadal przez Ducha Świętego, który doprowadza do całej prawdy (por. J 16, 13). Poznawanie i przeżywanie Bożej prawdy jest zadane Kościołowi, który przez posługę słowa oraz sprawowanie sakramentów doprowadza do zjednoczenia z Bogiem. Ojciec jest Zasadą Przenajświętszej Trójcy. Wszystko z Niego wychodzi, On od zawsze działa, Siebie kontemplując w swoim Boskim Bycie, zrodził swoje Słowo, dał początek Miłości… Ogień miłości płonie w nas, a nie jest to nic innego jak Duch Święty, ta sama Miłość, która w Trójcy Świętej łączy Ojca i Jego Słowo. Antyfona dzisiejszej uroczystości brzmi: “Niech będzie błogosławiony Bóg Ojciec i Jedyny Syn Boży oraz Duch Święty, bo okazał nam swoje miłosierdzie”. Także wołanie św. Augustyna uczyńmy swoim: “Panie, Boże mój, jedyna nadziejo moja, wysłuchaj mnie, abym nie uległ zmęczeniu i nie zaniechał poszukiwania Ciebie. Amen”.
bp Edward Białogłowski
Najświętsza Trójco, niech Ci będzie chwała.
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Dotykamy dzisiaj największej tajemnicy chrześcijańskiej wiary, tajemnicy Trójjedynego Boga: Ojca, Syna i Ducha Świętego. W to imię przyjmujemy sakramenty święte i dostępujemy zbawienia. To imię wypowiadamy czyniąc znak krzyża świętego. Dzisiejsza uroczystość uświadamia jednocześnie, że Święta Trójca pozostanie dla nas, na ziemi, niezgłębioną tajemnicą.
PIERWSZE CZYTANIE
(Prz 8, 22-31)
Stary Testament przedstawia obraz Mądrości Boga, Mistrza dzieła stworzenia i Przyjaciela ludzkości. W tym obrazie chrześcijanie rozpoznają obraz Jedynego Syna Boga. .
Czytanie z Księgi Przysłów.
To mówi Mądrość Boża: “Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, przed swymi czynami, od dawna. Od wieków jestem stworzona, od początku, zanim ziemia powstała. Jestem zrodzona, gdy jeszcze bezmiar wód nie istniał ani źródła, co wodą tryskają, i zanim góry stanęły. Poczęta jestem przed pagórkami, nim ziemię i pola uczynił, początek pyłu na ziemi. Gdy niebo umacniał, z Nim byłam, gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód, gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej otchłani umacniał, gdy morzu stawiał granice, by wody z brzegów nie wyszły, gdy kreślił fundamenty pod ziemię. Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim, igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich”.
PSALM
(Ps 8, 4-5. 6-7. 8-9)
Psalmista wychwala człowieka, jego kruchość i wielkość. To jemu powierzył Bóg swoje stworzenie. Doskonałym wzorem dla ludzi jest Boży Syn. To o Nim myślimy, śpiewając ten psalm. Refren: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie. Gdy patrzę na Twoje niebo, dzieło palców Twoich, * na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, * czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego? Refren. Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, * uwieńczyłeś go czcią i chwałą. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, * wszystko złożyłeś pod jego stopy: Refren. Owce i bydło wszelakie, * i dzikie zwierzęta, ptaki niebieskie i ryby morskie, * wszystko, co szlaki mórz przemierza. Refren.
DRUGIE CZYTANIE
(Rz 5, 1-5)
Tajemnica Trójcy Świętej nie może być przedmiotem intelektualnych spekulacji. Jest to bowiem rzeczywistość, której obecności można doświadczyć dzięki otwarciu na łaskę, o czym przypomina dzisiaj św. Paweł, pisząc do Rzymian.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian.
Bracia: Dostąpiwszy usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. Ale nie tylko to, lecz chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś nadzieję. A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Ap 1, 8) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, Bogu, który jest i który był, i który przychodzi. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
(J 16, 12-15)
Święty Jan Apostoł ukazuje istotę chrześcijańskiego życia. Polega ona na intymnej i autentycznej wspólnocie życia z Trójcą Świętą.
Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Jezus powiedział swoim uczniom: “Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek słyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam oznajmi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam objawi”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Modlitwa do Trójcy Przenajświętszej
Boże mój, Trójco, którą uwielbiam, pomóż mi zapomnieć o sobie samej, abym mogła zamieszkać w Tobie, nieporuszona i spokojna, jakby dusza moja była już w wieczności. Oby nic nie zamąciło mego pokoju ani nie wyprowadziło mnie z Ciebie, mój Niezmienny, ale niech każda minuta unosi mnie coraz bardziej w głębię Twego Misterium. Uspokój duszę moją. Uczyń ją swym niebem, swoim mieszkaniem umiłowanym i miejscem swego odpoczynku. Niech nigdy nie zostawię Cię tam samego, ale niech cała tam będę, cała – czuwając w wierze, cała – adorując, cała – poddana Twojemu działaniu twórczemu. Chryste mój umiłowany, ukrzyżowany z miłości! Chciałabym zostać oblubienicą Twego Serca; chciałabym okryć Cię chwałą; ukochać Cię tak, iżbym śmierć poniosła z miłości. Jednakże czuję moją bezsilność. Błagam Cię, przyoblecz mnie w siebie i moją duszę dostosuj do wszelkich poruszeń Twojej duszy; ogarnij mnie, pochłoń, zajmij moje miejsce, aby życie moje promieniowało jedynie Twoim życiem. Przyjdź do mnie jako Ten, który uwielbia, wynagradza i zbawia. Słowo odwieczne, Słowo mego Boga! Chcę przebyć życie, słuchając Ciebie; chcę być najzupełniej pojętną, aby Cię rozumieć, od Ciebie wszystkiego się nauczyć. A następnie, poprzez ciemności, całą pustkę i własną bezsilność, zawsze chcę wpatrywać się w Ciebie i trwać w Twojej światłości. Gwiazdo moja umiłowana! Olśnij mnie tak, abym nie zdołała oddalić się poza krąg promieni Twojego światła. Ogniu trawiący, Duchu miłości, zstąp na mnie! Niech w mej duszy dokona się jakby wcielenie Słowa: niechaj stanę się dla Niego jakby nowym człowieczeństwem, w którym mógłby wznawiać swą Tajemnicę. A Ty, mój Ojcze, skłoń się ku Twemu biednemu, maleńkiemu stworzeniu, “okryj je swym cieniem”, racz w nim widzieć jedynie “Umiłowanego, w którym sobie upodobałeś”. O, moi Trzej! Moje Wszystko! Moja Szczęśliwości! Samotności nieskończona! Bezmiarze, w którym się gubię! Tobie się oddaję jako zdobycz. Ukryj się we mnie, ażebym mogła ukryć się w Tobie, w oczekiwaniu na wejście w Twoją światłość i przepaść bezmiaru Twych doskonałości.
bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej
