WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
PAN MYM DZIEDZICTWEM I MOIM PRZEZNACZENIEM
Powołanie Elizeusza na proroka – przez symboliczny gest Eliasza, narzucającego swój płaszcz prorocki na wybrańca Bożego – powoduje radykalną zmianę w jego życiu. Koniec z uprawianiem roli. Od dziś staje się sługą Eliasza, to znaczy sługą sprawy, której służył Eliasz, a więc ugruntowania prawdziwej wiary w narodzie wybranym. Święty Łukasz ukazuje nam trzy spotkania młodych ludzi z Chrystusem. Pierwszy sam zgłasza chęć pójścia za Jezusem. W odpowiedzi Jezus zwraca uwagę na trudne warunki bycia Jego uczniem: “Syn człowieczy nie ma gdzie głowy skłonić?”. A więc i ucznia czeka taki sam los – wyrzeczenia i trud. Ewangelista nie zanotował odpowiedzi kandydata, ale można przypuszczać, że się wycofał. Do dwóch innych Jezus zwraca się z osobistym wezwaniem: “Pójdź za Mną!”. Ale wezwani chcą wcześniej załatwić ważne sprawy: pogrzebać ojca czy pożegnać się z bliskimi. Jednak na wezwanie Jezusa trzeba odpowiedzieć natychmiast. Nie ma rzeczy ważniejszych ani pilniejszych niż pójście za Chrystusem. Przez chrzest jesteśmy zanurzeni w Chrystusie. Nasze życie jest życiem Chrystusa. Przyjmując Jego wezwanie, nie oglądamy się za dobrami i powabami świata. Bo jak mówi Psalmista: “Pan mym dziedzictwem i moim przeznaczeniem”.
ks. Tadeusz Brzegowy
“Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego”.( J 6, 68)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
W czasie dzisiejszej Mszy św., Jezus przypomni nam to, co jest najważniejsze w naszym chrześcijańskim życiu: odpowiedź na Boże powołanie i podjęcie pracy dla dobra królestwa Bożego. Niech Pan umocni nas swoimi darami, abyśmy pełni ufności umieli patrzeć w przyszłość, oraz wolni od złych przywiązań, pomnażali dobro pochodzące od Boga.
PIERWSZE CZYTANIE
( 1 Krl 19, 16b. 19-21)
Namaszczenie na proroka wymaga radykalnej zmiany życia. Elizeusz musi porzucić pracę, pożegnać się ze swoją rodziną i w pełni wolności odpowiedzieć na Boże wezwanie.
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej.
Pan rzekł do Eliasza: “Elizeusza, syna Szafata z Abel-Mechola, namaścisz na proroka po tobie”. Poszedł wkrótce stamtąd Eliasz i odnalazł Elizeusza, syna Szafata, orzącego wołami: dwanaście par wołów przed nim, a on przy dwunastej. Wtedy Eliasz, podszedłszy do niego, zarzucił na niego swój płaszcz. Wówczas Elizeusz zostawił woły i pobiegłszy za Eliaszem, powiedział: “Pozwól mi ucałować mego ojca i moją matkę, abym potem poszedł za tobą”. On mu odpowiedział: “Idź i wracaj, bo po co to ci uczyniłem?” Wtedy powrócił do niego i zaraz wziął parę wołów, złożył ją na ofiarę, a na jarzmie wołów ugotował ich mięso oraz dał ludziom, aby zjedli. Następnie wybrał się i poszedłszy za Eliaszem, stał się jego sługą.
PSALM
( Ps 16, 1-2a i 5. 7-8. 9-10. 11)
Oto człowiek, który poszukiwał innych bogów i im się kłaniał. W końcu odnalazł prawdziwego Boga. Dzisiejszy psalm wyraża jego wielkie szczęście oraz miłość, jaką kieruje do Jedynego Boga. Refren: Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem. Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, * mówię do Pana: “Tyś jest Panem moim”. Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, * To On mój los zabezpiecza. Refren. Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, * bo serce napomina mnie nawet nocą. Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, * On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje. Refren. Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, * a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie, bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz * i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie. Refren. Ty ścieżkę życia mi ukażesz, * pełnię Twojej radości i wieczną rozkosz * po Twojej prawicy. Refren.
DRUGIE CZYTANIE
(Ga 5, 1. 13-18)
Dzisiejszy świat mówi dużo o wolności i wzywa do wolności. O jaką wolność woła świat? O taką, która pozwala na wszystko, która łamie wszelkie normy i przykazania… Święty Paweł w Liście do Galatów wyjaśnia, w czym wyraża się autentyczna wolność.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów.
Bracia: Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli. Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności za zachętę do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie. Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: “Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”. A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli. Oto, czego uczę: postępujcie według Ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
( 1 Sm 3, 9; J 6, 68b) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Mów, Panie, bo sługa Twój słucha; Ty masz słowa życia wiecznego. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
( Łk 9, 51-62)
Zostać uczniem Jezusa oznacza podjęcie wielu trudnych wyzwań, wymaga porzucenia wszystkiego. Ponieważ Bóg jest największym dobrem, powiedziawszy “tak”, nie można oglądać się wstecz. Każdego dnia chrześcijanin jest wezwany, aby poprzez swoje życie jak najlepiej służyć sprawie królestwa Bożego.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Gdy dopełniał się czas wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jerozolimy i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i przyszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by Mu przygotować pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jerozolimy. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: “Panie, czy chcesz, a powiemy, żeby ogień spadł z nieba i zniszczył ich?” Lecz On odwróciwszy się zabronił im. I udali się do innego miasteczka. A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: “Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz”. Jezus mu odpowiedział: “Lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł wesprzeć”. Do innego rzekł: “Pójdź za Mną”. Ten zaś odpowiedział: “Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca”. Odparł mu: “Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże”. Jeszcze inny rzekł: “Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu”. Jezus mu odpowiedział: “Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Rozwiedzeni powinni na nowo odkryć Chrystusa
By pojednać się z Bogiem i uzyskać przynajmniej względny spokój, potrzeba na nowo odkryć Chrystusa. Czasem rozgoryczeni ludzie pytają: Jakiego Chrystusa? Czy takiego, jakiego reprezentują niektórzy księża, twierdząc w Jego imieniu, iż już za życia jesteśmy skazani na potępienie?. Proponuję im wtedy ponowne odkrycie Chrystusa, który wyłania się z kart Ewangelii. Mówię: Czytajcie Nowy Testament, a znajdziecie takiego, za którym tęsknicie. Proponując wam odkrycie Chrystusa w oparciu o Pismo Święte, chciałbym, byście poznając, kim był i jaką głosił naukę, odpowiedzieli sobie na pytanie: Kim On jest dla was? Chrystus był Człowiekiem dla wszystkich Jezus przyjmował wszystkich: chorych, cierpiących, odtrąconych, a szczególnie ludzi z problemami. Mówił: “Nie przyszedłem do zdrowych, ale do tych, którzy się źle mają”. Miał szczególny stosunek do ludzi o poplątanych życiowych drogach. Swój pogląd na ten temat wyraził w przypowieściach o zagubionej owcy, zgubionej drachmie, kobiecie cudzołożnej, Samarytance, z którą rozmawiał przy studni Jakubowej, jawnogrzesznicy, która umyła mu nogi. Najpełniej jednak naukę o tych, którym nie ułożyło się życie, zawarł w przypowieści o synu marnotrawnym. Chrystus a ludzie zagubieni Chrystus szukał ludzi grzesznych. To znaczy, że i my mamy szukać ludzi zagubionych aż do momentu nawiązania przez nich kontaktu z Bogiem. Pokazał nam, jak łagodnie mamy traktować ludzi, którzy zbłądzili – jak On, który zaniósł zagubioną owcę do stada, skierowywać ludzi z problemami do Kościoła. Zalecił nam cieszyć się z ich powrotu do Boga. Niestety, nie zawsze wychodzimy im naprzeciw, a czasem bywamy wobec nich nieżyczliwi. Często doświadczają tego ludzie żyjący w związkach tylko cywilnych. Jest to uchybienie wobec zalecenia Chrystusa, jak również niesubordynacja wobec zaleceń zawartych w adhortacji Familiaris consortio, gdzie Papież nakazuje ludzi żyjących w związkach niesakramentalnych przyjmować z miłością i otaczać opieką duszpasterską. Chrystus zalecił radość z każdego powrotu Dla nas, ludzi grzesznych, jest jeszcze jedna ważna sprawa. Chodzi o sposób, w jaki Bóg nas przyjmuje, gdy zbłądzimy. Mam tu na myśli ową radość pasterza z powodu odnalezionej owcy. On nie pyta jej, w jaki sposób i dlaczego odłączyła się od stada, ale cieszy się z faktu, że się odnalazła. Chrystus w tej przypowieści zdaje się mówić, iż ludzką rzeczą jest błądzić, i nie trzeba z tego powodu rozpaczać, ale szukać dróg powrotu.
Na podstawie książki: ks. Jan Pałyga, Niesakramentalni. Duszpasterstwo rozwiedzionych żyjących w nowych związkach, Biblioteka “Dnia Pańskiego” 25
Każdy człowiek szuka miłości
Człowiek został stworzony na podobieństwo Boga – jest zdolny do miłowania i przyjmowania daru miłości. To pierwotne powołanie człowieka zostało przez Stwórcę wpisane w ludzką naturę i sprawia, że każdy człowiek szuka miłości, choć czasem czyni to, wybierając zło grzechu, które stwarza pozory dobra. Szuka miłości, bo w głębi serca wie, że tylko miłość może uczynić go szczęśliwym.
Jan Paweł II
