WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
DOM BOGA
Mówimy o kościele – Dom Boga. Ale jest to także dom ludzi. Bo każdy kościół jest przede wszystkim znakiem wspólnoty Boga z ludźmi i ludzi z Bogiem. Wspólnota ta jest przede wszystkim potrzebna człowiekowi. Jezus w Ewangelii, czytanej często w uroczystość poświęcenia kościoła, używa obrazu owieczek i pasterza. Owieczki muszą być razem, a są razem wtedy, kiedy mają pasterza. Dobrego pasterza, który zaprowadzi, tam gdzie jest strawa, ominie miejsca niebezpieczne. Gdyby się zdarzyło, że wróg zagrozi którejkolwiek owieczce – pospieszy na ratunek. To najlepszy pasterz. Nie jest najemnikiem, który liczy na korzyści ze swojej pracy, ale swoim owcom jest oddany do końca. Nawet tej najmniejszej i najsłabszej. Gdy się zaplącze w ostre ciernie, zostawia pozostałe 99 i śpieszy jej na ratunek. Buntuje się przeciwko temu statystyka, inaczej podpowiada rachunek prawdopodobieństwa. Ale Bóg nie kieruje się statystyką. Jedyne co u Niego się liczy – to miłość. I pragnie nas miłością zarazić, bo tylko wtedy jest pewne, że jeden za drugiego “w ogień wskoczy”, że jeden drugiemu nie będzie musiał patrzeć na ręce, że będzie pewien swego Brata i Siostry. I nie będzie już powiedzenia – pewne jak w banku, tylko inne, bardziej ludzkie: pewne jak u ludzi.
ks. Paweł Rozpiątkowski
“Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga?”.(1 Kor 3, 16)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Bóg pragnie spotykać się z człowiekiem, ale jest niewidzialny i niematerialny – dlatego spotkanie człowieka i Stwórcy może mieć miejsce w niewidzialnym sanktuarium, jakim jest ludzkie serce. Otwórzmy Bogu nasze serce – duchową świątynię.
PIERWSZE CZYTANIE
( 1 Krl 8, 22-23. 27-30)
Bóg jest wszechobecny i ponad czasem – nie jest związany z żadnym konkretnym miejscem. Człowiek – ograniczony czasem i przestrzenią – potrzebuje jakiegoś widzialnego znaku Jego obecności. Dlatego buduje świątynie, które swoją szczególną architekturą i wystrojem przypominają o obecności Boga pośród swego ludu.
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
Salomon stanął przed ołtarzem Pana wobec całego zgromadzenia izraelskiego i wyciągnąwszy ręce do nieba, rzekł: “O Panie, Boże Izraela! Nie ma takiego Boga, jak Ty, ani w górze na niebie, ani w dole na ziemi, tak zachowującego przymierze i łaskę względem Twoich sług, którzy czczą Cię z całego swego serca. Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem. Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Boże mój, Panie, i wysłuchaj to wołanie i tę modlitwę, w której dziś Twój sługa stara się ubłagać Cię o to, aby w nocy i w dzień Twoje oczy patrzyły na tę świątynię. Jest to miejsce, o którym powiedziałeś: “Tam będzie moje imię”, tak aby wysłuchać modlitwę, którą zanosi Twój sługa na tym miejscu. Dlatego wysłuchaj błaganie Twego sługi i Twego ludu, Izraela, ilekroć modlić się będzie na tym miejscu. Ty zaś wysłuchaj na miejscu Twego przebywania w niebie. Nie tylko wysłuchaj, ale też przebacz!”.
PSALM
( Ps 84, 3-4. 5 i 10. 11)
Jedną z cech człowieka jest tęsknota za Bogiem, która na ziemi nie może być zaspokojona. Święty Augustyn powiedział: Niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie. Niech nasza wspólna modlitwa, wyrażona słowami tego psalmu, będzie pieśnią uwielbienia Boga za dar Jego miłości. Refren: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja. Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich. * Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego. Nawet wróbel znajduje swój dom,a jaskółka gniazdo, † gdzie złoży swe pisklęta: * przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów,Królu mój i Boże! Refren. Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, * nieustannie Cię wielbiąc. Spójrz, Boże, tarczo nasza, * wejrzyj na twarz Twego Pomazańca. Refren. Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich * lepszy jest niż innych tysiące: wolę stać w progu mojego Boga * niż mieszkać w namiotach grzeszników. Refren.
DRUGIE CZYTANIE
( 1 Kor 3, 9b-11. 16-17)
Człowiek jest świątynią zbudowaną na Chrystusie, który jest fundamentem, a we wnętrzu tej świątyni działa Duch Święty, który ją uświęca. Ewangelia wg św. Jana mówi nam, że prawdziwy kult to ten oddawany Ojcu w Duchu i Prawdzie, czyli inspirowany przez Ducha na wzór Chrystusa, który uczcił swego Ojca w sposób najdoskonalszy.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia: Jesteście Bożą budowlą. Według danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego niż ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Mt 16, 18) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
( Mt 16, 13-19)
Kościół to także wspólnota wiary, to Mistyczne Ciało Chrystusa. Mówiąc Kościół, pamiętajmy, że to my go tworzymy, że jesteśmy jego członkami, że jesteśmy odpowiedzialni za to, jaki on jest i jakie daje świadectwo.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: “Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”. A oni odpowiedzieli: “Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: “A wy za kogo Mnie uważacie?”. Odpowiedział Szymon Piotr: “Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu rzekł: “Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Odmawiajmy Różaniec! Kochaj Różaniec! Niech on ci będzie wiernym przyjacielem, pocieszycielem, drogowskazem do nieba, łańcuchem przykuwającym twe małe serce do wielkiego Serca Niepokalanej Matki, a równocześnie niech ci będzie orężem w walce z nieprzyjaciółmi Boga i Kościoła świętego. św. Urszula Ledóchowska
Przenajświętszy Sakrament to słońce naszego życia
Przenajświętszy Sakrament to słońce naszego życia, to nasz skarb, nasze szczęście, nasze wszystko na ziemi. Kochajcie Jezusa w tabernakulum! Tam niech serca wasze zawsze czuwają, choć ciało przy pracy, przy zajęciu. Tam Jezus… A jeżeli nie umiemy kochać, to przynajmniej pragnijmy kochać – kochać coraz więcej! Nawiedzaj Przenajświętszy Sakrament. Idź do Jezusa jak dziecko do matki, jak przyjaciel stroskany, zmęczony, idzie do przyjaciela, u którego wie, że znajdzie pociechę i pomoc. Idź, powiedz twemu Jezusowi wszystko, co masz na sercu. Ty Go nie widzisz, ale On jest w tabernakulum – w to możesz silniej wierzyć aniżeli we własne twoje istnienie. Gdy czasem smutek, troska, zniechęcenie wślizgnie się do duszy twej, chcąc ją przygnieść do ziemi, wtedy szczególniej idź do tabernakulum – tam twój skarb! Gdy klęczysz u stóp tabernakulum, otwierając szeroko serce na to pragnienie miłości, wtedy bądź pewny, że Jezus to pragnienie przyjmie i dopomoże ci do osiągnięcia miłości, jakiej gorąco pragniesz, i odda ci za twą słabą, niedoskonałą miłość całą ogromną miłość Boskiego swego Serca. Kochajcie Go w Sakramencie Miłości! On waszym skarbem, dla Niego żyjcie, dla Niego pracujcie… Niech On będzie źródłem waszej radości, waszego pokoju, waszego szczęścia. O, gdybyśmy tak naprawdę wierzyli! Jezus, Pan mój, Bóg mój, Brat, Pocieszyciel, Siła moja, Światłość, Życie życia mego – jest w tabernakulum. A mnie to tak mało obchodzi, bo mnie nie ciągnie do Jezusa! Mam może kościół blisko, parę kroków od domu, a do Jezusa nie zaglądam. Nic nie mam Mu do powiedzenia… Dlaczego? Przecież ta najcudowniejsza ze wszystkich przyjaźni – święta przyjaźń z Jezusem tyle daje nam szczęścia. Szukaj, gdzie chcesz, nigdy nie znajdziesz więcej szczęścia, jak w tym zachwycie duszy, pogrążonej w cichej modlitwie u stóp tabernakulum. Tam najpewniej znajdziesz siłę w słabości, pociechę w zmartwieniu, radę w wątpliwościach, szczęście w krzyżu – byleby z wiarą i miłością oczy ku Jezusowi podnieść.
Na podstawie książki: św. Urszula Ledóchowska, Świętość jest czymś tak prostym, Biblioteka Dnia Pańskiego 34.
Kościół – niebo na ziemi
Kościół jest świątynią Boga, dziełem świętym, domem modlitwy, zgromadzeniem ludu Bożego, Ciałem Chrystusa i Jego Oblubienicą. Został oczyszczony przez wody Jego chrztu, skropiony Jego krwią, przyodziany w ślubne szaty i namaszczony olejem Ducha Świętego. Kościół – to niebo na ziemi, w którym Bóg przebywa i które zamieszkuje. Kościół reprezentuje ukrzyżowanie, złożenie do grobu i zmartwychwstanie Chrystusa. Jest wart większej czci niż Namiot Spotkania postawiony przez Mojżesza. Kościół jest bowiem zapowiadany przez patriarchów, głoszony przez proroków, założony na fundamencie Apostołów, przyozdobiony przez wyznawców i uświęcony krwią męczenników.
św. German z Konstantynopola (ok. 634-733)
