WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
PRZYGOTUJMY SIĘ NA PRZYJŚCIE PANA!
Adwent to czas przygotowania na przyjście Jezusa. Z jednej strony jest pamiątką oczekiwania pokoleń Starego Testamentu na przyjście Mesjasza. Liturgicznie przeżywamy ten czas, oczekując świąt Bożego Narodzenia, oczyszczając nasze serca na przyjęcie Zbawiciela. Z drugiej strony, Adwent to czas oczekiwania na powtórne przyjście Mesjasza – na końcu czasów. Ludzie zawsze interesowali się datą końca świata. Nie tylko członkom sekt, ale także nam – uczęszczającym do kościoła wydaje się, że znając datę końca świata potrafilibyśmy lepiej żyć, lepiej się do tego wydarzenia przygotować. Tymczasem Jezus w dzisiejszej Ewangelii daje konkretną odpowiedź dotyczącą przygotowania się na Jego przyjście. Nie podaje żadnej daty, ale wzywa do gotowości w każdej chwili: Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie (Mt 24, 44). Mamy więc w każdej chwili być gotowi na spotkanie z Mistrzem, bo nawet jeżeli nie dożyjemy momentu “końca świata”, to dla nas “końcem świata ziemskiego” będzie przecież chwila naszej śmierci. Oby nie była ona chwilą strachu i lęku, ale chwilą radości i szczęścia z faktu spotkania ze Zbawicielem.
o. Grzegorz M. Bartosik – franciszkanin
“Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie”. (Mt 24, 45)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Rozpoczynamy kolejny Adwent w naszym życiu. Czy już wiemy, co to znaczy oczekiwać? Czy już staliśmy się ludźmi wyglądającymi nadejścia Pana? Znowu mamy szansę, by zastanowić się nad tym i podjąć trud uczenia się postawy oczekiwania. Pomogą nam w tym adwentowe czytania, które przesycone są atmosferą tęsknoty. Zawierają konkretne wskazówki dotyczące cennej umiejętności, którą św. Paweł nazywa “powstawaniem ze snu”.
PIERWSZE CZYTANIE
( Iz 2, 1-5)
Na początku Izajasz i jego wspaniała metafora: Naród oczekujący Mesjasza jest jakby wielką, duchową górą, która niczym latarnia wskazuje drogę. Z niej wyjdzie słowo Boga, Prawo. A Jego przyjście przyniesie pokój, przemieni napięcia i konflikty w twórczą siłę i zaangażowanie na rzecz dobra. My też możemy być Izajaszową górą, możemy naszą tęsknotą i oczekiwaniem przyzywać Pana, a potem dostąpić radości spotkania.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pana stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: “Chodźcie, wstąpmy na Górę Pana do świątyni Boga Jakuba! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pana z Jeruzalem”. On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pana!
PSALM
( Ps 122, 1-2. 4-5. 6-7. 8-9)
Już stoją nasze stopy, w twoich bramach Jeruzalem. Słowo “już” jest wielką obietnicą. Radość z ujrzenia przychodzącego Boga nie jest umiejscowiona w nieokreślonej przyszłości. Dla nas, którzy w Niego wierzymy, On przychodzi teraz, tutaj, podczas tej Eucharystii. Refren: Idźmy z radością na spotkanie Pana. Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: * “Pójdziemy do domu Pana”. Już stoją nasze stopy * w twoich bramach, Jeruzalem. Refren. Tam wstępują pokolenia Pańskie, * aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana. Tam ustawiono trony sędziowskie, * trony domu Dawida. Refren. Proście o pokój dla Jeruzalem: * Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują. Niech pokój panuje w twych murach, * a pomyślność w twoich pałacach. Refren. Z względu na braci moich i przyjaciół * będę wołał: “Pokój z tobą”. Z względu na dom Pana, Boga naszego, * modlę się o dobro dla ciebie. Refren.
DRUGIE CZYTANIE
( Rz 13, 11-14)
Prawda chwili obecnej, do której rozpoznania wzywa nas św. Paweł, pociąga za sobą konsekwencje. Domaga się przemiany naszego dotychczasowego życia, uporządkowania go w nowych kategoriach – kategoriach światła. Oznacza to, że mamy żyć tak, abyśmy nie musieli ukrywać się powodowani wstydem, szukać półmroku, który zakryłby nasze uczynki.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia: Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdyśmy uwierzyli. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła. Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Ps 85, 8) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Okaż nam, Panie, łaskę swoją, i daj nam swoje zbawienie. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
( Mt 24, 37-44)
Wszystko było tak, jak zawsze: jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali i nagle przyszedł potop. Jezus przywołuje wspomnienie tej starotestamentowej opowieści, aby przybliżyć nam sposób, w jaki Bóg wkracza w historię. Jego przyjście wytrąca z utartych kolein, jakimi toczy się życie i domaga się podjęcia decyzji, opowiedzenia się “za” lub “przeciw” Niemu. Postawa oczekiwania kształtuje serce, pozwala przygotować się na przyjście Pana i podjęcie właściwej decyzji.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Jezus powiedział do swoich uczniów: “Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
W ROKU EUCHARYSTII [1] BÓG, KTÓRY JEST
Wraz z pierwszą niedzielą Adwentu rozpoczynamy nowy rok liturgiczny, który został ogłoszony przez Ojca Świętego Jana Pawła II Rokiem Eucharystii. Pragniemy poprzez ten święty czas oczekiwania przygotować nasze serca na spotkanie z Panem w łasce świąt Bożego Narodzenia. Adwent to czas odnowy i pogłębienia wiary w Tego “Który jest, Który był i Który przychodzi” (Ap 1, 4). Często problem wiary sprowadzany jest do fundamentalnego stwierdzenia “Bóg jest” (człowiek wierzący); “Boga nie ma” (człowiek niewierzący). Gdy Pan objawił się w gorejącym krzewie (Wj 3), Mojżesz nie stawia Mu pytania: “Czy na pewno istniejesz, udowodnij to?!”, lecz pyta: “Jakie jest Twoje imię?” (por. Wj 3, 13). Odpowiedź Boga jest zawarta w tajemniczej formule “JESTEM, KTÓRY JESTEM” i dotyczy nie tylko faktu istnienia Boga Jedynego, Żywego i Prawdziwego (w przeciwieństwie do bożków pogańskich), ale także mówi o relacji Boga do człowieka, o Jego zaangażowaniu w sprawy ludzkie i wrażliwości na cierpienia ubogich: “Pan mówił: Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie i nasłuchałem się narzekań jego na ciemięzców, znam więc jego uciemiężenie. Zstąpiłem, aby go wyrwać z ręki Egiptu” (Wj 3, 7-8). Dlatego w tym kontekście imię Boga można odczytać: “JESTEM DLA CIEBIE”. Ostatecznie tę tajemnicę miłości zbawiającej objawi nam Jezus. Poprzez wcielenie Bóg nie tylko (podobnie jak w wizji Mojżesza) objawia nam prawdę o swoim istnieniu, ale odsłania tajemnicę swojej miłości: “Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16). Ta zbawcza obecność wcielonego Boga nie kończy się na chwalebnym wniebowstąpieniu, lecz trwa w Kościele, szczególnie w Eucharystii. Ostatnie słowa, zapisane przez św. Mateusza, jakie wypowiada Jezus przed wniebowstąpieniem, to dająca nadzieję obietnica Jego nieustającej obecności w życiu Kościoła: “A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 27, 20). Każdy kościół, tabernakulum, migająca wieczna lampka przypominają o tych słowach, które w najpełniejszy sposób spełniają się w Najświętszej Eucharystii. Jan Paweł II wiele razy przypominał, że największym zagrożeniem dla wiary współczesnego człowieka jest taki styl życia (również ludzi wierzących), jakby Bóg nie istniał. Człowiek, który nie tylko wierzy w istnienie Boga, ale także w Jego miłość, dobroć i zbawczą obecność w Eucharystii; człowiek, który często spotyka się ze swoim Bogiem w Komunii św. i adoruje Tego, KTÓRY JEST, nie ulegnie pokusie zniechęcenia i bałwochwalczej fascynacji życiem doczesnym. Maryja, którą Ojciec Święty nazywa “Niewiastą Eucharystii”, w chwili zwiastowania oddaje się całkowicie i do końca Temu, KTÓRY JEST: “Oto ja służebnica Pańska”. Pod Jej sercem zaczyna bić serce Słowa Wcielonego. Adwent Maryi to pełna czułości adoracja i kontemplacja Życia, które się w Niej poczęło. “Związek Maryi z Eucharystią można pośrednio określić patrząc na Jej wewnętrzną postawę. Maryja jest “Niewiastą Eucharystii” przez całe swoje życie. Kościół, patrząc na Maryję jako na swój wzór, jest wezwany do Jej naśladowania także w odniesieniu do Najświętszej Tajemnicy” (Ecclesia de Eucharystia, 53). Zakończmy te adwentowe rozważania bardzo osobistą modlitwą św. Tomasza z Akwinu: “Spraw łaskawie, abym przyjął nie tylko znak zewnętrzny sakramentu Ciała i Krwi Pańskiej, lecz istotę i całą moc tego sakramentu. Najłaskawszy Boże, daj mi tak przyjąć Ciało Twego Syna Jednorodzonego, naszego Pana, Jezusa Chrystusa, które wziął z Maryi Dziewicy, abym mógł być wcielony w Jego Ciało mistyczne i zaliczony między Jego członki. Ojcze najmilszy, pozwól mi wiecznie wpatrywać się bez zasłony w oblicze umiłowanego Syna Twojego, którego teraz w czasie ziemskiej wędrówki pragnę przyjąć pod postacią Chleba. Amen”.
ks. Tadeusz Polak
Módlmy się do Maryi…
Daj, Matko łaskawa, byśmy mogli zostać zaliczeni do tych, których kochasz i pouczasz, których prowadzisz, których pielęgnujesz i chronisz jako swe dzieci. O, Córko Króla, w której mieszka Jego chwała, nie pozwól, by rozpraszały nas rzeczy przemijające. Użycz nam raczej tej łaski, byśmy dzięki obfitości darów Bożych, cenili sobie bardziej życie wewnętrzne, w którym możemy odnaleźć Boga, naszą prawdziwą radość, bogactwo, cześć, chwałę i pokój. W ten sposób, przez Ducha Świętego, Twego wiernego Oblubieńca, i przez Ciebie, Jego wierną Oblubienicę, Jezus Chrystus, Twój Syn umiłowany będzie mógł kształtować się w naszych sercach na większą chwałę Boga, naszego Ojca. Amen.
