WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
NAWRACAJMY SIĘ!
Liturgia słowa dzisiejszej niedzieli, zwłaszcza pierwsze czytanie i Ewangelia, przedstawia nam dwa obrazy, pozornie sprzeczne, ale dopełniające się. Prorok Izajasz w zapowiedzi przyjścia Mesjasza akcentuje dwie cechy: sprawiedliwość i pokój. W Ewangelii słyszymy o wystąpieniu proroka – Jana Chrzciciela, który mocnym słowem i świadectwem życia nawołuje do nawrócenia, bo bliskie jest królestwo niebieskie. Co mają wspólnego ze sobą mesjański pokój, głoszony przez Izajasza i misja Jana Chrzciciela? Relacja między nimi jest wyraźna i ważna. Jezus, zapowiadany przez proroka Starego Testamentu Mesjasz, a wskazany przez Jana znad Jordanu – przynosi pokój, ale warunkiem jego przyjęcia jest nawrócenie. Zakłada ono wyznanie grzechów, naprawienie wyrządzonej krzywdy, obmycie z winy, a także przemianę myślenia i postępowania. Tylko tam, gdzie ma miejsce taka przemiana życia, pojawia się autentyczny pokój, który korzenie ma w pojednaniu, jakiego dokonał Chrystus między Bogiem i ludźmi. Na drodze Adwentu ukazany jest nam dzisiaj cel i środek do jego osiągnięcia. Celem jest pokój, jakiego świat dać nie może: prawdziwy i trwały. Środkiem do jego osiągnięcia jest przemiana naszego myślenia, wartościowania i czynu.
o. Andrzej Kiejza – kapucyn
“Nawróćcie się! Przygotujcie drogę Panu!”. (Mt 3, 2. 3)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Przyszliśmy na Mszę św., aby zrozumieć, że to Bóg do nas przychodzi. Sami, choćbyśmy nie wiem jak się starali, nie przebijemy się ku Światłu. Istnieje nieprzekraczalna granica między nami a Bogiem i tylko On może ją zniweczyć. Przyjście Boga, Jego wkroczenie w nasz świat, jest wielkim cudem, czymś podarowanym nam z miłości, bez jakiejkolwiek naszej zasługi.
PIERWSZE CZYTANIE
( Iz 11, 1-10 )
Izajasz mówi o przyjściu Mesjasza, używając metafory: wyrośnie On z naszego świata, jak różdżka z pnia Jessego. Mesjasz pochodzi z rodu Dawida, jest zatem zakorzeniony w historii, a jednocześnie przekracza całkowicie historię. Prorok mówi także o znakach tego przyjścia. Będzie ono wylaniem na świat Bożego Ducha, które zaowocuje darami pokoju i sprawiedliwego sądu. Pokój przyniesiony przez Mesjasza będzie jakby nowym wprowadzeniem do utraconego raju, a sprawiedliwość będzie owocem mądrości, gdyż sąd będzie opierał się na wewnętrznej prawdzie.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się Odrośl z jego korzenia. I spocznie na niej Duch Pana, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pana. Upodoba sobie w bojaźni Pana. Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi. Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na norze kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani zgubnie działać po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze. Owego dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. Do niego ludy przyjdą z modlitwą, i sławne będzie miejsce jego spoczynku.
PSALM
( Ps 72, 1-2. 7-8. 12-13. 17)
Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie. Psalmista cieszy się z darów towarzyszących przyjściu Mesjasza. Pokój i sprawiedliwość to znak królestwa, zwiastuny nowego porządku i odnowionego świata. Refren: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie. Boże, przekaż Twój sąd Królowi, * a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu. Aby Twoim ludem sądził sprawiedliwie * i ubogimi według prawa. Refren. Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość * i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie. Będzie panował od morza do morza, * od Rzeki aż po krańce ziemi. Refren. Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, * i ubogiego, co nie ma opieki. Zmiłuje się nad biednym i ubogim, * nędzarza ocali od śmierci. Refren. Niech Jego Imię trwa na wieki, * jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię. Niech Jego imieniem się błogosławią, * niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia Refren.
DRUGIE CZYTANIE
( Rz 15, 4-9)
Przygarniajcie siebie nawzajem – do tego wzywa nas dzisiaj św. Paweł. A jako wzór stawia nam Chrystusa, który wszystkich przygarnął do siebie, zarówno Żydów, jak i pogan. Pierwszych, poprzez potwierdzenie wierności Boga, który w Nim spełnił wszystkie obietnice; drugich poprzez okazane miłosierdzie i danie przystępu do siebie. Podobnie i my mamy ogarnąć miłością wszystkich, bez wyjątku. A jeśli są jakieś granice, które wznosi ludzki umysł, czy uprzedzenia emocjonalne, to miłość musi je pokonać.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia: To, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję. A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa. Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was ku chwale Boga. Mówię bowiem: Chrystus stał się sługą obrzezanych dla okazania wierności Boga i potwierdzenia przez to obietnic danych ojcom oraz po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano: “Dlatego oddawać Ci będę cześć między poganami i śpiewać imieniu Twojemu”.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Łk 3, 4. 6) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
( Mt 3, 1-12)
Jan Chrzciciel, poprzednik Jezusa, przygotowuje Mu drogę. Porusza się jeszcze w starym porządku: wzywa do wysiłku i pracy nad nawróceniem, którego symbolem jest chrzest z wody, ale już przeczuwa, że nadchodzi nowa rzeczywistość, która przewyższy całkowicie to, co zna z codziennego doświadczenia. I tak się stało. Wraz z przyjściem Jezusa, Duch Święty zaczął swoją misję na ziemi, a po odejściu Pana, od wewnątrz przenika świat. Teraz mamy dostęp do chrztu Duchem i ogniem, który przenika nasz trud nawrócenia i daje łaskę przemiany.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: “Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie”. Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: “Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego”. Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód leśny. Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordanie, wyznając przy tym swe grzechy. A gdy widział, że przychodzi do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im: “Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: “Abrahama mamy za ojca”, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichrza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
W ROKU EUCHARYSTII [2] Zbawcza Ofiara
Msza św. nazywana jest Ucztą Pańską, Pamiątką Ostatniej Wieczerzy. To prawda. Jednak jej podstawowym wymiarem jest ofiara, Zbawcza Ofiara. Niezmiernie ważne jest odkrywanie tego aspektu Eucharystii, albowiem Syn Człowieczy przyszedł, aby “dać swoje życie na okup za wielu” (Mk 10, 45). Zbawcze dzieło, uobecnione w Eucharystii, objawia miłość Pana do człowieka, miłość, która gotowa jest ponieść najwyższą ofiarę, by uratować zagubioną, owcę: “A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie” (J 17, 19). Święta Faustyna w mistycznej wizji dotyka tajemnicy Ostatniej Wieczerzy: “W tej godzinie modlitwy Jezus pozwolił mi wejść do Wieczernika i byłam obecna, co się tam działo. Jednak najgłębiej przejęłam się chwilą, w której Jezus przed konsekracją, wzniósł oczy w niebo i wszedł w tajemniczą rozmowę z Ojcem swoim. Ten moment w wieczności dopiero poznamy należycie. Oczy Jego były jako dwa płomienie, twarz rozpromieniona, biała jak śnieg, cała postać majestatyczna, Jego dusza stęskniona; w chwili konsekracji odpoczęła miłość nasycona – ofiara w całej pełni dokonana. Teraz tylko zewnętrzna ceremonia śmierci się wypełni, zewnętrzne zniszczenie – istota jest w Wieczerniku. Przez całe życie nie miałam tak głębokiego poznania tej tajemnicy, jako w tej godzinie adoracji. O, Jak gorąco pragnę, aby świat cały poznał tę niezgłębioną tajemnicę” (Dzienniczek, 684). “Istota jest w Wieczerniku”. Zbawcza ofiara Kalwarii duchowo dokonała się w Wielki Czwartek, a uobecnia się w każdej Mszy świętej. Eucharystię nazywamy sakramentem miłości. Ale nie jest to miłość jedna z wielu, subiektywna – lecz ta jedyna, która nadaje sens życiu w drodze do wieczności. “Bóg jest miłością” – mówi św. Jan (1 J 4, 8). Dzisiaj świat łudzi nas fałszywym rozumieniem miłości. Wszyscy o niej mówią: grzesznicy, zbrodniarze, zboczeńcy, kłamcy, oszuści i współcześni fałszywi prorocy. Świat mediów, marketów i konsumpcji będzie nam wmawiał, że miłość jest wtedy, gdy jest miło. W takiej wizji miłości nie ma miejsca na krzyż, ofiarę, zaparcie się siebie. Najważniejsze przykazanie Nowego Przymierza zostało nam przekazane podczas Ostatniej Wieczerzy: “To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem” (J 15, 12). Miarą miłości nie są słowa i deklaracje, lecz ofiara z życia. “Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15, 13). Eucharystia – to Ciało wydane i Krew przelana. Miłość oczekuje miłości, ofiara zachęca do ofiary. “Maryja realizowała wymiar ofiarny Eucharystii przez całe swoje życie u boku Chrystusa, nie tylko na Kalwarii. Kiedy zaniosła Dziecię Jezus do świątyni w Jerozolimie, “aby [Je] przedstawić Panu” (Łk 2, 22), usłyszała zapowiedź starego Symeona, że to Dziecko będzie “znakiem sprzeciwu” i że “miecz” przeszyje także Jej duszę (por. Łk 2, 34-35). W ten sposób został przepowiedziany dramat ukrzyżowanego Syna i w jakimś sensie zostało zapowiedziane “stabat Mater” Dziewicy u stóp Krzyża. Przygotowując się, dzień po dniu, do wydarzenia na Kalwarii, Maryja przeżywa jakby “antycypowaną Eucharystię”, można by powiedzieć “komunię duchową pragnienia i ofiary, która wypełni się w zjednoczeniu z Synem w męce, a potem – w okresie popaschalnym – wyrazi się w Jej uczestnictwie w sprawowanej przez Apostołów celebracji eucharystycznej – “pamiątce” męki (Ecclesia de Eucharistia, 56) Przyjmując Eucharystię mamy przemieniać się w Tego, który pierwszy nas umiłował, by powtórzyć za świętym Pawłem: “razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie” (Ga. 2, 19-20).
ks. Tadeusz Polak
Módlmy się do Maryi…
Dziś, wraz z całym dworem niebieskim jako świadkiem, obieram Ciebie, Maryjo, jako moją Matkę i Królową. Oddaję się Tobie i poświęcam ciało me i duszę jako Twój niewolnik wraz ze wszystkim, co posiadam: zarówno dobrami duchowymi, jak i materialnymi, włącznie z zasługami moich dobrych uczynków, minionych, teraźniejszych i przyszłych. Daję Ci całkowite prawo posługiwania się mną i wszystkim, co posiadam, bez żadnych zastrzeżeń, w każdy sposób, w jaki Ci się to będzie podobać, dla większej chwały Boga w czasie i w wieczności.
