NR 2 / 2005 – II NIEDZIELA PO NARODZENIU PAŃSKIM

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


DZIECIĘCTWO BOŻE

Nasi rodzice w dniu naszego chrztu świętego, trzymając nas nad chrzcielnicą, w naszym imieniu poprosili o chrzest święty, abyśmy zostali dotknięci zbawczą łaską Jezusa Chrystusa i uwolnieni od zmazy grzechu pierworodnego. Skutkiem tego Bóg uczynił nas swoimi przybranymi dziećmi i uzdolnił do przyjęcia łaski wiary, która ma moc zbawczą. Nasze dziecięctwo Boże nie było skutkiem naturalnych przyczyn (krew, żądza ciała, wola rodziców), ale interwencją samego Boga, który jest Stwórcą naszego życia duchowego. Kiedy człowiek osiąga dojrzałość, musi dokonać ważnego wyboru, który będzie rzutował na całą jego wieczność: albo przyjmie Jezusa Chrystusa do swojego życia, albo Go odrzuci. Jeśli przyjmie Jezusa, otrzyma moc i Bożą łaskę, dzięki której żyje jako dziecko Boże i nabywa prawo do dziedziczenia Domu Ojca. Ten, kto odrzuci Jezusa, traci sens i ostateczny cel całego życia. Skazuje się na bycie zbędnym i samotnym. Człowiek musi pamiętać, że ten wybór za albo przeciw Jezusowi w doczesnym życiu trwa nieustannie. Muszę wciąż na nowo wybierać: co rok… co miesiąc… co dzień… co godzinę… “Uczyniwszy na wieki wybór, w każdej chwili wybierać muszę”.

ks. Engelbert Ramola

“Na świecie było Słowo, lecz świat Go nie poznał”. (J 1, 10ac)


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE



Pozostajemy w atmosferze Bożego Narodzenia. Ale już oswoiliśmy się z kolędami, choinką i szopką. I wszystkiego, co stanowi wspaniałą otoczkę naszego świętowania, nie przeżywamy tak emocjonalnie, jak w Wigilię czy w pierwszy dzień świąt. To dobry czas, abyśmy sobie lepiej uświadomili, kim w swojej istocie jest Dziecię, które narodziło się w Betlejem przed ponad 2000 lat. Dzisiejsza liturgia może nam w tym pomóc.

PIERWSZE CZYTANIE

( Syr 24, 1-2. 8-12)
Mądrość, o której czytamy w Księdze Syracydesa i w innych księgach biblijnych, ma wiele cech Boskich. Jest opisywana jako powołana do istnienia stworzeniem świata i mająca w sobie moc wiecznego trwania. Przez Nią Bóg stworzył świat i poucza swój lud o drogach Prawa. Mądrość Boża jest jednym z imion Syna Bożego.

Czytanie z Księgi Syracydesa


Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu. Otwiera swe usta na zgromadzeniu Najwyższego i ukazuje się dumnie przed Jego potęgą: Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: “W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo”. Przed wiekami, na samym początku mię stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę. W świętym przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić świętą służbę i przez to na Syjonie mocno stanęłam. Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza. Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie.

PSALM

( Ps 147, 12-13. 14-15. 19-20)
Jeruzalem cieszące się posiadaniem Świątyni, którą Bóg wybrał sobie na mieszkanie, i doznające z tego powodu błogosławieństwa jest obrazem Kościoła – całej odkupionej ludzkości – do której przychodzi Jezus Chrystus Refren: Słowo Wcielone wśród nas zamieszkało. Chwal, Jerozolimo, Pana, * wysławiaj twego Boga, Syjonie. Umacnia bowiem zawory bram twoich * i błogosławi synom twoim w tobie. Refren. Zapewnia pokój twoim granicom * i wyborną pszenicą hojnie ciebie darzy. Śle swe polecenia na krańce ziemi * i szybko mknie Jego słowo. Refren. Oznajmił swoje słowo Jakubowi, * Izraelowi ustawy swe i wyroki. Nie uczynił tego dla innych narodów. * Nie oznajmił im swoich wyroków. Refren.

DRUGIE CZYTANIE

( Ef 1, 3-6. 15-18)
W słowach św. Pawła z Listu do Efezjan znajdujemy objawienie Bożych zamysłów względem człowieka. Sprawa naszego zbawienia i uświęcenia pokazana jest jako coś zaplanowanego przez Boga jeszcze przed stworzeniem świata. Ta uprzedzająca miłość Ojca Przedwiecznego jest skierowana do każdego człowieka ze względu na Chrystusa, który zgodnie z Bożym postanowieniem stał się jednym z nas.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan


Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. Przeto i ja usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach. Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

( por. 1 Tm 3, 16) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Chrystus został ogłoszony narodom, znalazł wiarę w świecie, Jemu chwała na wieki. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

( dłuższa, J 1, 1-18)
Tajemnica Wcielenia Syna Bożego jest opisana w prologu do Ewangelii wg św. Jana językiem filozofii i teologii. Można powiedzieć, że Ewangeliści Mateusz i Łukasz pokazują nam Boże Narodzenie widziane oczami Matki Bożej i św. Józefa. A więc ziemskimi oczami. Tymczasem św. Jan stara się pokazać nam te same wydarzenia, ale widziane jakby z perspektywy Ojca Przedwiecznego, z perspektywy wieczności.

Słowa Ewangelii według świętego Jana


Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości. Była Światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: “Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


Uwierzyć w Miłość

Ewangelia przedstawia Boże Narodzenie jako pełnię czasów, bo rzeczywiście jest to pełnia objawienia miłości Boga do człowieka. W Jezusie Chrystusie miłość niewidzialnego Boga stała się widzialna, abyśmy mogli w nią uwierzyć do końca i bez wahania. Dla chrześcijanina wierzyć to znaczy uwierzyć w Miłość, to zawierzyć siebie Miłości, to przyjąć Miłość, to kierować się w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym tą miłością, której uczy nas Syn Boży, a zatem miłością widzialną, wcieloną w obecność, słowa i czyny. Być człowiekiem wierzącym to dać Bogu najważniejsze miejsce w naszych pragnieniach i aspiracjach, w naszych planach i naszej hierarchii wartości, w naszych codziennych decyzjach i wyborach. Wierzyć to odkryć, że obecność Boga w moim życiu jest jedyną drogą do świętości i że wcielony Syn Boży to jedyny Zbawiciel człowieka. Wierzyć to uznać własne granice i własną bezradność bez Boga. Wierzyć to zdumiewać się tym, że Bóg stał się Człowiekiem, ale też pamiętać, że przez to nikt z nas nie stał się Bogiem i że bez Boga nie poradzimy sobie z naszym życiem i z naszą tajemnicą. W chwili ciszy zastanowię się, czy naprawdę codziennie od nowa przyjmuję Boga do mojego życia? Czy On ma pierwsze miejsce w moich myślach i działaniach? Czy Jezus Chrystus jest dla mnie jedynym Zbawicielem?

ks. Marek Dziewiecki

Syn umiłowany przez Ojca.

Jezu, Ty jesteś Bogiem. Ty zostałeś zrodzony, a nie stworzony. Ty jesteś Synem Boga żyjącego. Ty jesteś drugą osobą Trójcy Przenajświętszej. Ty jesteś w Ojcu od samego początku: wszystko zostało stworzone przez Ciebie i przez Ojca. Ty jesteś Synem umiłowanym, w którym Ojciec odnajduje swoją odwieczną radość. Ty jesteś Synem Maryi, poczętym przez Ducha Świętego w łonie Maryi. Ty urodziłeś się w Betlejem, owinięty byłeś przez Maryję pieluszkami i ogrzewany oddechem małego osiołka. Ty jesteś Synem strzeżonym przez posłuszną miłość św. Józefa. Ty jesteś Synem Bożym, który dla nas umarł na krzyżu i zmartwychwstał.

bł. Matka Teresa z Kalkuty