WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
JAKA JEST TWOJA WIARA?
Postaw sobie dziś kilka pytań: Na czym budujesz swoje życie? Czy na “piasku” układów, znajomości, pieniądza “ziemskich ubezpieczeń”, czy na pewności obecności Boga w codziennym życiu, zmartwychwstania, potędze bezinteresownej miłości? Czy jesteś głupi i pusty przed Bogiem (i ludźmi), czy mądry w swoim planowaniu? Jaka jest twoja wiara? Czy dziecinna, sentymentalna, czy żywa i nieustannie budowana? Czy potrafisz rozmawiać o wierze, czy może jej się wstydzisz? Łatwo jest wierzyć w Boga, ale czy potrafisz okazać to swymi czynami, poglądami, moralnością, życiem? Czy wybierasz drogę wąską, prowadzącą do Boga, czy szeroką – donikąd? Słowo Boże wzywa nas dziś do zajęcia bezkompromisowej postawy – konsekwentnej jak każda decyzja miłości. Prawdziwa wiara to konkretne wybory i zobowiązania. Świat dzisiejszy pełny jest deklaracji i obietnic, na których piasku – niestety – walą się nadzieje i zaufanie. Bo łatwo jest stawiać dom bez fundamentu, bez trudu wbijania się w ziemię czy twardą skałę. Chciejmy oprzeć się o budowlę Kościoła, o znaki siły i jedności: Najświętszą Maryję Pannę i Eucharystię. I pamiętajmy, że życie wiarą to nieustanne odpowiadanie sobie na wciąż ważne pytania…
ks. Ryszard Rosa – paulista
Każdy, kto słowa Jezusa wypełnia, jest człowiekiem roztropnym. (por. Mt 7, 24)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Będziemy słuchać słowa Bożego, ale czy potrafimy go naprawdę usłyszeć? To zależy od naszego serca, jego szlachetności i czystości. Nie chodzi o bezkrytyczne przyjęcie wszystkiego, lecz o zaangażowanie rozumu, który idzie za głosem czystego serca. Aby to było możliwe, prośmy Boga o dar przebaczenia, uznajmy, że błądzimy i jesteśmy podatni na zło.
PIERWSZE CZYTANIE
( Pwt 11, 18. 26-28)
Weźcie sobie te moje słowa do serca i do duszy. Przywiążcie je sobie jako znak na ręku. Niech one wam będą ozdobą między oczami – mówi Mojżesz, przekazując Izraelowi przykazania Boże. Jego słowa ukazują, jak wielką troską należy otoczyć Boże słowo i zapamiętać, aby było światłem i drogowskazem. Bóg daje nam w nim mądrość życia, która sprawi, że nie zagubimy się w otaczającej rzeczywistości. Zawsze mamy wybór: mądrość, będąca wyrazem troski Boga albo przekleństwo: błądzenie po własnych drogach i narażanie się na rany, które trudno uleczyć.
Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa
Mojżesz powiedział do ludu: “Weźcie sobie te moje słowa do serca i do duszy. Przywiążcie je sobie jako znak na ręku. Niech one wam będą ozdobą między oczami. Widzicie, ja kładę dziś przed wami błogosławieństwo albo przekleństwo. Błogosławieństwo, jeśli usłuchacie poleceń waszego Pana Boga, które ja wam dzisiaj daję; przekleństwo, jeśli nie usłuchacie poleceń waszego Pana Boga, jeśli odstąpicie od drogi, którą ja wam dzisiaj wskazuję, a pójdziecie za bogami obcymi, których nie znacie”.
PSALM
(Ps 31, 2-3ab. 3bc-4. 17 i 25)
Psalmista woła: Bądź dla mnie, Panie, skałą ocalenia. Bóg jest tą skałą, daje nam wskazówki w postaci przykazań, abyśmy szli bezpieczną drogą. Od nas zależy, czy schronimy się pod tą skałą. Refren: : Bądź dla mnie, Panie, skałą ocalenia. Panie, do Ciebie się uciekam; † niech nigdy nie doznam zawodu, * wybaw mnie w sprawiedliwości Twojej! Nakłoń ku mnie Twe ucho, * pośpiesz, aby mnie ocalić! Refren. Bądź dla mnie skałą schronienia, * warownią, która ocala. Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą, * kieruj mną i prowadź przez wzgląd na swe imię. Refren. Niech Twoje oblicze zajaśnieje nad Twym sługą: * wybaw mnie w swym miłosierdziu. Bądźcie dzielni i mężnego serca, * wszyscy, którzy ufacie Panu. Refren.
DRUGIE CZYTANIE
(Rz 3, 21-25a. 28)
Święty Paweł przypomina, że nasze zbawienie jest darem Boga. Jezus ofiarował za nas siebie i to jest najwyższa cena – nie możemy do tego nic dodać. Wszystko zostało nam bezinteresownie podarowane, a my mamy do tego dostęp przez wiarę. Przykazania pomagają nam żyć, prowadzą przez drogi codzienności, dlatego wypełniając je, troszczymy się we właściwy sposób o samych siebie, a nie zarabiamy na zbawienie. Bóg dał nam wszystko.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia: Teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą. Bo nie ma tu różnicy: wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Sądzimy bowiem, że człowiek osiąga usprawiedliwienie przez wiarę, niezależnie od pełnienia nakazów Prawa.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
( Ps 25, 4b. 5) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami, prowadź mnie w prawdzie, według Twych pouczeń. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
( Mt 7, 21-27)
Jezus mówi o budowaniu domu na skale i na piasku. Wybór należy do nas. Budować dom na skale, to postawić Jezusa w centrum swojego życia. Wtedy wszystko ma właściwe proporcje i sens, dlatego nic nie zburzy takiego domu. Budować na piasku, to postawić siebie w centrum, widzieć wszystko przez pryzmat własnej korzyści. Ale nie jesteśmy na tyle silni, by utrzymać całą konstrukcję – gdy przyjdą trudności, wszystko legnie w gruzach.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów: “Nie każdy, który Mi mówi: “Panie, Panie”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: “Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?”. Wtedy oświadczę im: “Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy czynicie nieprawość.” Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a wielki był jego upadek”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Maryja prowadzi do Eucharystii
To dzięki liturgii i poprzez liturgię kult Matki Jezusa i Matki Kościoła zyskuje, jak gdyby eklezjalny “oddech” i staje się dobrem całego Kościoła. Nie pozostaje tylko czymś prywatnym i indywidualnym, lecz stanowi wyraz całej modlącej się wspólnoty. W centrum i u szczytu kultu chrześcijańskiego znajduje się liturgia eucharystyczna. Jest zatem czymś oczywistym, że w tej właśnie liturgii, która każdego dnia uobecnia w Kościele Tajemnicę Paschalną Chrystusa, wspomina się Najświętszą Maryję Pannę. Czyni się to przede wszystkim w modlitwach eucharystycznych. Posługując się starożytnym Kanonem rzymskim, Kościół modli się: “Zjednoczeni z całym Kościołem, ze czcią wspominamy najpierw pełną chwały Maryję, zawsze Dziewicę, Matkę Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa”. “Maryja prowadzi wiernych do Eucharystii – podkreśla Jan Paweł II w Redemptoris Mater. To właśnie w tej Świętej Uczcie staje się szczególnie widoczne i przeżywane przez lud chrześcijański macierzyństwo Dziewicy Maryi” (RM 44). W każdej Mszy św. możemy niejako odnaleźć kontynuację macierzyńskiej prośby Matki Jezusa z Kany, skierowanej do Syna: “Nie mają już wina” (J 2, 3) i wezwania do sług: “Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2, 5). Maryja wstawia się po macierzyńsku, ale jest także Nauczycielką. Jest “wzorem ducha pobożności, z którym Kościół zarówno czci, jak i przeżywając wyraża Boskie tajemnice” (MC 16). Właśnie na wzór Maryi-Nauczycielki wspólnota eucharystyczna słucha słowa Bożego, modli się, składa ofiarę. Z tej racji kult maryjny wiąże się ściśle z kultem eucharystycznym, sprzyjając jego pogłębieniu. Natomiast w samej świętej liturgii znajduje się “złota reguła” całej pobożności maryjnej. Nikt z nas nie powinien o tym zapominać. Na podstawie książki: ks. Teofil Siudy, Zawierzmy Maryi, Biblioteka Dnia Pańskiego, 2.
Pełnić wolę Boga
Pozostałam sama z Matką Najświętszą, która mnie pouczyła o woli Bożej, jak ją w życiu stosować, poddając się całkowicie Jego najświętszym wyrokom. Niepodobna się podobać Bogu nie pełniąc Jego świętej woli. – Córko moja, polecam ci usilnie, abyś wiernie spełniała wszystkie życzenia Boże, bo to jest najmilsze Jego oczom świętym. Bardzo pragnę, abyś się w tym odznaczyła, to jest w tej wierności w pełnieniu woli Boga. Tę wolę Boga przełóż ponad wszystkie ofiary i całopalenia. – Kiedy mówiła do mnie Matka niebieska, wstępowało w duszę moją głębokie zrozumienie tej woli Boga. św. Faustyna, Dzienniczek, 1244
