NR 51 / 2005 – XXX NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Wj 22, 20-26)
Człowiek ubogi, będący w potrzebie, nie mający żadnego oparcia – zawsze znajduje pomoc i oparcie w Bogu. Już przepisy Starego Testamentu dbały o prawa ludzi biednych. Nie wolno krzywdzić bezbronnych, gdyż sam Bóg ujmie się za nimi.

Czytanie z Księgi Wyjścia

To mówi Pan:
«Nie będziesz gnębił i nie będziesz uciskał cudzoziemców, bo wy sami byliście cudzoziemcami w ziemi egipskiej.
Nie będziesz krzywdził żadnej wdowy i sieroty. Jeślibyś ich skrzywdził i będą Mi się skarżyli, usłyszę ich skargę, zapali się gniew mój i wygubię was mieczem, i będą żony wasze wdowami, a dzieci wasze sierotami.
Jeśli pożyczysz pieniądze ubogiemu z mojego ludu, żyjącemu obok ciebie, to nie będziesz postępował wobec niego jak lichwiarz i nie każesz mu płacić odsetek.
Jeśli weźmiesz w zastaw płaszcz twego bliźniego, winieneś mu go oddać przed zachodem słońca, bo jest to jedyna jego szata i jedyne okrycie jego ciała podczas snu. I jeśliby się żalił przede Mną, usłyszę go, bo jestem litościwy».
PSALM (Ps 18, 2-3a. 3bc-4. 47 i 51ab)
Bóg często porównywany jest do skały, na której chroni się człowiek zagrożony niebezpieczeństwem. Bóg jest tarczą i mocą dla tych, którzy się do Niego uciekają.
Refren: Miłuję Ciebie, Panie, mocy moja.
Miłuję Cię, Panie, *
Panie, mocy moja,
Panie, opoko moja i twierdzo, *
mój wybawicielu.
Ref.
Boże, skało moja, na którą się chronię, *
tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono.
Wzywam Pana, godnego chwały, *
i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół.
Ref.
Niech żyje Pan, niech będzie
błogosławiona moja Opoka. *
Niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca.
Ty dajesz wielkie zwycięstwo królowi *
i okazujesz łaskę Twemu pomazańcowi.
Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1 Tes 1, 5c-10)
Chrystus jest naszym wybawcą od nadchodzącego sprawiedliwego gniewu Ojca. Jego Męka i śmierć uwalniają nas od winy grzechu, która w oczach Bożych nas oskarża. A chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Chrystusa są początkiem nowego, pełnego życia odkupionych. Dlatego z radością słuchajmy słowa Bożego.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan

Bracia:
Wiecie, jacy byliśmy dla was, przebywając pośród was. A wy, przyjmując słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego, staliście się naśladowcami naszymi i Pana, by okazać się w ten sposób wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i Achai.
Dzięki wam nauka Pańska stała się głośna nie tylko w Macedonii i Achai, ale wasza wiara w Boga wszędzie dała się poznać, tak że nawet nie trzeba nam o tym mówić. Albowiem oni sami opowiadają o nas, jakiego to przyjęcia doznaliśmy od was i jak nawróciliście się od bożków do Boga, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu i oczekiwać z niebios Jego Syna, którego wzbudził z martwych, Jezusa, naszego wybawcę od nadchodzącego gniewu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14, 23) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jeśli mnie kto miłuje,
będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i do niego przyjdziemy. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 22, 34-40)
Na przykazaniu miłości Boga i bliźniego powinno opierać się całe życie człowieka wierzącego. Jeśli tak nie jest, wówczas ludzkie czyny stają się puste i bezowocne. Bez zrozumienia i przyjęcia nadrzędnej zasady miłości człowiek skazuje się na niedojrzałość swojego postępowania, zarówno wobec Boga, jak i w relacjach z bliźnimi.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał wystawiając Go na próbę: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?».
On mu odpowiedział: «„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy».